Hosea 7
1 «Sa herë Izraelin e shëroj, shfaqen fajet e Efraimit e paudhësitë e Samarisë. Ata mashtrojnë, vjedhësit hyjnë brenda, kusarët sulen rrugëve.
2 Por, nuk u bie ndër mend, se gjithë paudhësitë e tyre unë i kujtoj. Ja, veprat e veta i rrethojnë, para fytyrës sime ato qëndrojnë.
3 Me prapësitë e tyre e gëzojnë mbretin, me rrena, princat e tyre.
4 Të gjithë janë kurorëshkelës, janë porsi një furrë e nxehur fort, zjarrin e të cilës bukëpjekësi nuk e shpurrit derisa t'i vijë brumi që zë.
5 Në ditën e kurorëzimit sëmuren princat të tërbuar me verë e mbreti bashkë me tallësit tregon me gisht.
6 Zemrat e tyre mashtruese flakërojnë porsi furra, gjatë natës bukëpjekësi i tyre fle, por flakët e zjarrit ndizen që herët në mëngjes.
7 Të gjithë janë ndezur porsi furra e gjyqtarët e tyre i përpijnë. Tërë mbretërit e tyre bien, por askush prej tyre nuk më thërret për ndihmë.
8 Efraimi përzihet me popujt e tjerë, ai është si kulaçi gjysmë i pjekur.
9 Të huajt ia përpinë fuqinë, por ai nuk e kupton. Thinjat i kanë dalë në kokë, por ai nuk e kupton.
10 Krenaria e Izraelit dëshmon kundër tij, por nuk kthehet te Zoti, Perëndia i vet, e prapë nuk e kërkon Perëndinë.
11 Efraimi u bë si pëllumbi, mendjelehtë e dritëshkurtër, thërret Egjiptin e shkon në Asiri.
12 Rrjetën do t'u hedh kur të nisen, do t'i rrëzoj poshtë porsi shpendët e qiellit, do t'i ndëshkoj sa herë kuvendojnë.
13 Mjerë ata, se ikën prej meje, rrënimi i pret, se kundër meje u ngritën. Unë do t'i shpëtoja, por rrena flasin për mua.
14 Nuk më thërrasin me gjithë zemër, se kur vajtojnë në shtrojat e tyre e përgjaken për drithin e verën, kundër meje ata ngrihen.
15 Unë i mësova, krahun ua forcova, por kundër meje ata ligësi shestojnë.
16 Kthehen, por jo ku duhet, u bënë si harku i thyer. Krerët do të bien nga shpata, prej gjuhës së tyre të pacipë. Për këtë do të përqeshen në tokën e Egjiptit».