Bible

1 Jakobi i thirri të bijtë e u tha: «Ejani t'ju tregoj se çfarë do t'ju ndodhë në ditët që po vijnë: 2 Mblidhuni e dëgjoni, o bijtë e Jakobit, dëgjojeni Izraelin, atin tuaj! 3 O Ruben, i parëlinduri im, ti, fuqia e fryti i parë i burrërisë sime, i epërm në krenari e fuqi, 4 i rrëmbyer si uji, mos paç epërsi, se u shtrive në shtrojën e atit tënd dhe e fëlliqe. Mbi shtratin tim ai u shtri. 5 Simeoni e Levi vëllezër janë e për dhunë shpatat i kanë! 6 Në kuvendin e tyre mos marrtë pjesë shpirti im e në mbledhjet e tyre mos qoftë nderi im. Se nga zemërimi vranë njerëz e dema gjymtuan si deshën. 7 Mallkuar qoftë zemërimi i tyre i tërbuar e mëria e tyre mizore. Te Jakobi do t'i ndaj e nëpër Izrael do t'i shpërndaj. 8 O Judë! Ty, do të lavdërojnë vëllezërit e tu. Mbi zverkun e armiqve të tu do të jetë dora jote. Para teje do të përkulen bijtë e atit tënd! 9 Pjellë luani është Juda. Prej presë u ktheve biri im. Ai ulet e shtrihet si një luan e kush guxon ta zgjojë? 10 Skeptri nuk do t'i hiqet Judës, as shkopi i prijësit këmbëve të tij. Do t'i sjellin tagrin, popujt do ta dëgjojnë. 11 Gomarin e lidh në pjergull, kërriçin te hardhia më e mirë. Me verë e lan rrobën e tij, me lëngun e rrushit petkun. 12 Të kuq si vera sytë e tij, të bardhë si qumështi dhëmbët. 13 Zabuloni pranë detit do të banojë e për lundrat liman do të jetë. Kufirin në Sidon do ta ketë. 14 Isahari është gomar i fortë, shtrirë mes dy gardhesh. 15 Pa se vendpushimi ishte i mirë e toka e këndshme e uli kurrizin nën barrë, shërbëtor i nënshtruar u bë! 16 Dani, popullin e vet do të gjykojë, si çdo fis tjetër i Izraelit. 17 Qoftë si gjarpri rrugës e nepërka udhës, që thembrën e kalit kafshon e kalorësin në shpinë e rrëzon. 18 Shpëtimin tënd pres, o Zot! 19 Gadin do ta sulmojnë kusarët, por në kthim do t'i sulmojë ai. 20 Asheri do të ketë bukë të shijshme e për mbretër ushqime të përzgjedhura. 21 Neftaliu është drenushë e lirë që pjell drerë të bukur. 22 Jozefi është si pemë frutore, si pemë frutore pranë burimit, me degë tej murit. 23 Hidhur e qëlluan, harkëtarët e sulmuan. 24 Por i fortë mbeti harku i tij e krahët iu forcuan nga dora e të fuqishmit të Jakobit, nga bariu e shkëmbi i Izraelit, 25 nga Perëndia i atit tënd që të ndihmon, nga i gjithëpushtetshmi që të bekon me bekime nga qielli lart e me bekime nga humnera poshtë, me bekime nga gjiri e nga barku. 26 Bekimet e atit tënd ua tejkalojnë bekimeve të maleve të amshuara e begatisë së kodrave të përjetshme. Ato qofshin mbi kryet e Jozefit, mbi ballin e të zgjedhurit ndër vëllezër! 27 Benjamini është ujk grabitqar, prenë e ha në mëngjes e në mbrëmje plaçkën ndan!». 28 Të gjithë këta janë dymbëdhjetë fiset e Izraelit. Kështu u tha ati i tyre kur i bekoi me radhë, secilin sipas bekimit të vet. 29 Pastaj Jakobi i urdhëroi e u tha: «Së shpejti do të vdes. Më varrosni me etërit e mi, në shpellën që është në arën e Efron Hititit, 30 në shpellën që ndodhet në arën e Makpelës, përballë Mamreut, në tokën e Kanaanit, në fushën që Abrahami bleu si pronë varri nga Efron Hititi. 31 Atje janë varrosur Abrahami e Sara, gruaja e tij. Atje është varrosur Isaku e Rebeka, gruaja e tij. Atje kam varrosur Lean. 32 Fusha e shpella iu blenë bijve të Hetit». 33 Pasi urdhëroi të bijtë, Jakobi i mblodhi këmbët mbi shtrat e dha shpirt. Ai u varros me popullin e tij.