Genesis 21
1 Zoti e pa me sy të mirë Sarën ashtu siç i kishte thënë dhe bëri për të siç kishte premtuar.
2 Sara mbeti shtatzënë dhe i lindi Abrahamit një djalë në pleqëri, në po atë kohë që Perëndia i kishte thënë.
3 Birin që i lindi Sara, Abrahami e quajti Isak.
4 Kur u bë tetëditësh e rrethpreu ashtu siç e kishte urdhëruar Perëndia.
5 Abrahami ishte njëqind vjeç kur i lindi Isaku, i biri.
6 Atëherë Sara tha: «Perëndia më bëri të qesh. Kush do të dëgjojë, do të qeshë me mua».
7 Ajo tha: «Kush do të mund t'i thoshte Abrahamit: “Sara do të mëndë fëmijë!”? Por, ja ku i linda një djalë në pleqëri».
8 Djali u rrit dhe la gjirin e së ëmës. Kështu Abrahami bëri një gosti të madhe ditën kur Isaku la gjirin.
9 Kur Sara pa se biri që Hagara, egjiptiania, i lindi Abrahamit, po qeshej,
10 i tha Abrahamit: «Dëboje këtë skllave me të birin, pasi i biri i saj nuk do të jetë trashëgimtar bashkë me tim bir, Isakun».
11 Abrahamit i erdhi keq për djalin e tij, Ishmaelin.
12 Por, Perëndia i tha Abrahamit: «Mos të të vijë keq për djalin dhe për skllaven tënde. Dëgjoje Sarën në çdo gjë që thotë, sepse emrin tënd do ta mbajë Isaku.
13 Edhe prej birit të skllaves do të bëj një komb, sepse është fara jote».
14 Atëherë Abrahami u ngrit herët në mëngjes, mori bukë e një kacek me ujë e ia vuri në krahë Hagarës bashkë me djalin dhe i nisi. Ajo u largua e u end në shkretëtirën e Bershebës.
15 Kur mbaroi uji i kacekut e la djalin nën një shkurre,
16 u largua e ndenji larg, sa një e hedhur harku, e tha: «Nuk e shoh dot djalin duke vdekur!». Ajo ndenji përballë tij e qau me dënesë.
17 Perëndia e dëgjoi zërin e djalit dhe engjëlli i Perëndisë e thirri Hagarën nga qielli e i tha: «Çfarë ke Hagarë? Mos ki frikë, se Perëndia e dëgjoi zërin e djalit prej vendit ku është.
18 Ngrihu, merre djalin e mbaje për dore, sepse prej tij do të bëj një komb të madh».
19 Atëherë Perëndia ia hapi sytë e ajo pa një burim. Shkoi, mbushi kacekun e ujit e i dha për të pirë djalit.
20 Perëndia ishte me djalin. Ai u rrit, banoi në shkretëtirë e u bë harkëtar.
21 Ai banoi në shkretëtirën e Paranit dhe e ëma i gjeti një grua egjiptiane.
22 Në atë kohë, Abimeleku e Pikoli, prijësi i ushtrisë së tij, i thanë Abrahamit: «Perëndia është me ty në çdo gjë që bën.
23 Betohu, pra, në emër të Perëndisë se nuk do të më mashtrosh as mua, as fëmijët e mi e as pasardhësit e mi. Por ashtu siç unë t'u tregova mirëdashës, ashtu edhe ti do të veprosh me mua e me vendin në të cilin banon si i huaj».
24 Abrahami tha: «Betohem!».
25 Pastaj Abrahami iu ankua Abimelekut për një pus që ia kishin marrë shërbëtorët e Abimelekut.
26 Abimeleku i tha: «Nuk e di kush e ka bërë këtë gjë. Ti nuk më ke treguar e unë nuk kisha dëgjuar gjë deri më sot».
27 Atëherë Abrahami mori dhen e qe, ia dha Abimelekut e të dy lidhën besën.
28 Abrahami vuri mënjanë shtatë rrunëza të kopesë.
29 Abimeleku i tha Abrahamit: «Përse i vure mënjanë këto shtatë rrunëza?».
30 Ai i tha: «Këto shtatë rrunëza do t'i marrësh prej meje si dëshmi që e hapa unë këtë pus».
31 Prandaj ai vend u quajt Bershebë pasi atje u betuan të dy.
32 Pasi lidhën besën në Bershebë, Abimeleku e Pikoli, prijësi i ushtrisë së tij, u ngritën e u kthyen në vendin e filistinëve.
33 Abrahami mbolli në Bershebë një pemë bruke e atje thirri emrin e Zotit, Perëndisë së amshuar.
34 Abrahami banoi si i huaj në vendin e filistinëve për një kohë të gjatë.