Psalms 71
1 Przy Tobie, PANIE, postanowiłem się schronić, Nie dopuść, by z tego powodu okrył mnie kiedyś wstyd.
2 W swej sprawiedliwości wybaw mnie i ocal! Skłoń ku mnie swoje ucho i uratuj mnie!
3 Bądź nadal moją opoką, zawsze dostępnym schronieniem; Postanowiłeś mnie zbawić, Bo jesteś moją skałą — Ty jesteś moją twierdzą!
4 Boże mój! Ratuj mnie z ręki bezbożnych, Z dłoni niegodziwych i pełnych okrucieństwa.
5 Ty bowiem, Panie, JHWH, jesteś mą nadzieją, W Tobie pokładam ufność od najmłodszych lat.
6 Na Ciebie byłem zdany już od urodzenia, Ty odciąłeś mą pępowinę, gdy wyszedłem z łona matki, Ciebie zawsze sławiła moja pieśń pochwalna.
7 Byłem znakiem dla wielu, Lecz Ty nie przestałeś być mym pewnym schronieniem.
8 Moje usta są pełne pieśni na Twoją cześć, Cały dzień ogłaszam Twą wspaniałość.
9 Nie odrzucaj mnie w czasie starości, Nie opuszczaj, gdy wyczerpią się me siły.
10 Gdyż moi wrogowie już przeciwko mnie knują, Ci, którzy czyhają na me życie, już się ze sobą naradzają.
11 Mówią: Bóg go opuścił; Ścigajcie go i złapcie, Już mu nikt nie pomoże!
12 Boże! Nie oddalaj się ode mnie! O, mój Boże, pośpiesz mi z pomocą!
13 Niech mych oskarżycieli spotka wstyd i zagłada! Niech pragnących mej zguby okryje hańba i pogarda!
14 Ja natomiast nie odstąpię od nadziei, Tym bardziej będę mówił o Twej chwale!
15 Będę głosił Twoją sprawiedliwość, Cały dzień rozgłaszał Twe zbawienie, Ich granice są mi bowiem nieznane.
16 Przybędę w sile PANA, Boga, Będę wspominał Twoją sprawiedliwość — tylko Twoją.
17 Ty mnie, Boże, uczyłeś od młodości I aż dotąd opowiadam o Twych cudach.
18 Ale nie opuszczaj mnie też, Boże, Gdy w starości posiwieję, Bo o mocy Twego ramienia chcę mówić następnemu pokoleniu; Każdemu, kto ma przyjść na świat, chcę głosić Twą potęgę!
19 Twoja sprawiedliwość zaś, Boże, sięga szczytów; To, czego dokonałeś, jest wielkie — Boże, kto jest taki, jak Ty?
20 Ty, za którego sprawą doświadczyłem tylu trudności i nieszczęść, Ożywisz mnie na nowo, Na nowo wyciągniesz z głębin ziemi.
21 Przydaj mi wielkości I otocz miłosierdziem,
22 Wówczas i ja będę wielbił Cię na harfie, Bo wielka jest, mój Boże, Twoja wierność, Wydobędę dźwięk z cytry, o Święty Izraela!
23 Rozśpiewają się me wargi, gdy Ci zagram, Rozpromienieje dusza odkupiona przez Ciebie,
24 Również język przez cały dzień będzie głosił Twoją sprawiedliwość — To, jak zostali zawstydzeni i upokorzeni Ci, którym tak zależało na moim nieszczęściu.