Joshua 5
1 Gdy wieść o tym, że PAN na czas przeprawy wysuszył przed Izraelitami wody Jordanu, dotarła do wszystkich królów amoryckich mieszkających po zachodniej stronie rzeki i do wszystkich królów kananejskich mieszkających nad morzem, struchleli oni i stracili odwagę do przeciwstawienia się synom Izraela.
2 W tym czasie PAN polecił Jozuemu: Sporządź sobie krzemienne noże i ponownie obrzezaj synów Izraela.
3 Jozue sporządził więc sobie krzemienne noże i obrzezał Izraelitów na Wzgórzu Napletków.
4 A oto powód, dla którego Jozue ich obrzezał. Otóż cały lud, który wyszedł z Egiptu, a ściśle biorąc mężczyźni, wszyscy wojownicy, pomarli na pustyni, w czasie drogi, po wyjściu z Egiptu.
5 Wszyscy oni byli obrzezani, natomiast cały lud, to znaczy chłopcy, którzy urodzili się na pustyni, w czasie drogi, po wyjściu z Egiptu, obrzezani nie byli.
6 Ponadto Izraelici chodzili po pustyni przez czterdzieści lat, dopóki nie wymarli w narodzie wojownicy, którzy wyszli z Egiptu. Musieli zaś wymrzeć, ponieważ nie posłuchali głosu PANA i PAN przysiągł, że nie da im oglądać ziemi opływającej w mleko i miód, którą pod przysięgą złożoną ich ojcom obiecał nam dać.
7 Właśnie ich synów, którzy zajęli ich miejsce, Jozue obrzezał, ponieważ wcześniej tego nie uczyniono, nie obrzezano ich podczas wędrówki.
8 Po zakończeniu obrzezywania całego narodu Izraelici pozostali na miejscu, w obozie, aż znów powróciło im życie.
9 Wówczas PAN powiedział do Jozuego: Dzisiaj zdjąłem z was hańbę Egiptu! Dlatego nadano temu miejscu nazwę Gilgal i nosi ją do dnia dzisiejszego.
10 Gdy synowie Izraela obozowali w Gilgal, urządzili tam Paschę. Uczynili to w czternastym dniu miesiąca, wieczorem, na stepach Jerycha.
11 Następnego dnia, po Święcie Paschy, jedli przaśniki i prażone ziarno przygotowane już z płodów ziemi. Właśnie tego dnia
12 przestała pojawiać się manna. Od tego dnia, w którym skorzystali z płodów ziemi, Izraelici nie otrzymywali już manny. Tego roku mogli korzystać z plonów Kanaanu.
13 Pewnego razu, gdy Jozue przebywał pod Jerychem, zobaczył nagle przed sobą jakąś postać! Trzymała w ręce dobyty z pochwy miecz. Jozue podszedł i zapytał: Po czyjej jesteś stronie — naszej czy naszych nieprzyjaciół?
14 A on odpowiedział: Ani po waszej, ani po waszych nieprzyjaciół. Jestem dowódcą wojska PANA — i właśnie przyszedłem. Wtedy Jozue upadł na twarz, pokłonił się mu i zapytał: Co mój pan rozkazuje swojemu słudze?
15 Zdejmij z nóg sandały! — odpowiedział dowódca wojska PANA. — Miejsce, na którym stoisz, jest bowiem święte. I Jozue wykonał jego polecenie.