Ezekiel 12
1 PAN skierował do mnie Słowo tej treści:
2 Synu człowieczy! Mieszkasz w domu buntu. Ci, którzy do niego należą, mają oczy, aby widzieć, lecz nie widzą. Mają uszy, aby słyszeć, lecz nie słyszą, ponieważ są domem buntu.
3 Ty więc, synu człowieczy, spakuj rzeczy niczym wygnaniec i wyjdź na wygnanie — za dnia, na ich oczach. Przenieś się z miejsca, w którym mieszkasz, na jakieś inne miejsce. Zrób to na ich oczach. Może ich to zastanowi, bo przecież są domem buntu.
4 Wynieś więc swoje rzeczy, jak to czynią wygnańcy, za dnia, na ich oczach. Sam zaś wyjdź wieczorem — też na ich oczach — tak, jak to się dzieje z wyprowadzanymi na wygnanie.
5 Na ich oczach zrób wyłom w murze i wyjdź przez ten wyłom.
6 Na ich oczach zarzuć rzeczy na ramiona i wyjdź, gdy będzie już ciemno. Zakryj też sobie twarz, abyś nie widział ziemi, gdyż czynię cię znakiem dla domu Izraela.
7 Zrobiłem więc, jak mi kazano: rzeczy wyniosłem za dnia, jak ci, którzy idą na wygnanie, a wieczorem własnymi rękami zrobiłem wyłom w murze, wyszedłem o zmroku, zarzuciłem rzeczy na ramiona i — na ich oczach — odszedłem.
8 A rano PAN skierował do mnie Słowo tej treści:
9 Synu człowieczy! Czy nie pytali cię — ci z domu Izraela, z domu buntu — co robisz?
10 Powiedz im zatem: Tak mówi Wszechmocny PAN: Ten srogi wyrok dotyczy wodza! Spadnie on też na Jerozolimę i na tych wszystkich z domu Izraela, którzy w niej przebywają.
11 Powiedz im dalej: Ja jestem dla was znakiem. Jak ja zrobiłem, tak im zrobią. Zostaną wygnani. Pójdą do niewoli.
12 A panujący, który nimi rządzi, zarzuci rzeczy na ramiona i wyjdzie pod osłoną ciemności. Zrobią mu w murze wyłom, aby mógł się wydostać, a on pójdzie z zakrytą twarzą, aby nie patrzeć na swą ziemię.
13 Lecz rozciągnę nad nim mą sieć. Wpadnie w moje sidła. Sprawię, że go poprowadzą do Babilonu, do kraju Chaldejczyków, ale go nie zobaczy. Tam umrze!
14 A wszystkich, którzy byli przy nim, jego służbę i towarzyszące mu wojsko, rozproszę na wszystkie strony i dobędę za nimi miecza.
15 I przekonają się, że Ja jestem PAN — gdy rozproszę ich wśród narodów i rozsieję po różnych krajach.
16 Od miecza, głodu i zarazy zachowam tylko niewielu, aby tam wśród narodów, do których przybędą, opowiedzieli o wszystkich swoich obrzydliwościach! I przekonają się, że Ja jestem PAN.
17 PAN skierował do mnie Słowo tej treści:
18 Synu człowieczy! Spożywaj posiłki z drżeniem. Pij wodę przestraszony i niespokojny.
19 I mów do ludzi z waszej ziemi: Tak mówi Wszechmocny PAN o mieszkańcach Jerozolimy i ziemi Izraela: Swój chleb będą jeść z niepokojem, a wodę pić w trwodze, bo utracą wszystko, co mają! Ich ziemia będzie świecić pustkami z powodu przemocy, której dopuszczają się wszyscy jej mieszkańcy.
20 Pełne mieszkańców miasta zostaną spustoszone, kraj będzie pustkowiem — i przekonacie się, że Ja jestem PAN.
21 PAN skierował do mnie Słowo tej treści:
22 Synu człowieczy! Cóż to za powiedzenie krąży u was o ziemi Izraela? Mówicie: Dni mijają, a żadne widzenia się nie sprawdzają?
23 Dlatego powiedz im: Tak mówi Wszechmocny PAN: Skończę z tym powiedzeniem! Nie powtórzą go już w Izraelu. Powiedz im, że nadeszły dni, kiedy spełni się każde widzenie.
24 Nie będzie już w domu Izraela pustych widzeń i nic nie znaczących zapowiedzi.
25 Tak! Ja jestem PAN. Spełni się wszystko, co oznajmię w swym Słowie, i nic się nie odwlecze. Tak! Domu buntu, za waszych dni wypowiem Słowo i wykonam je — oświadcza Wszechmocny PAN.
26 PAN skierował do mnie Słowo tej treści:
27 Synu człowieczy! Wiem, że dom Izraela mówi: Widzenia, które ten prorok miewa, dotyczą czasów późniejszych. Wygłasza on proroctwa o odległej przyszłości.
28 Dlatego powiedz im: Tak mówi Wszechmocny PAN: Nie odwlecze się już spełnienie żadnego Słowa. Słowo, które wypowiem, będzie spełnione — oświadcza Wszechmocny PAN.