Romans 8
1 Bo tym, którzy trwają w Chrystusie Jezusie, nie grozi potępienie! Dlatego umacniajmy się w Nim, aby nie ulegać już więcej starej naturze, ale postępować drogą Ducha Chrystusowego!
2 Nie zapominajmy, że Prawo Ducha, prowadzące do Życia w Chrystusie Jezusie, uwolniło nas spod mocy starego Prawa wskazującego na to, co prowadzi do grzechu i Śmierci.
3 W Chrystusie Bóg dokonał tego, co było nieosiągalne dla tamtego Prawa, któremu brakowało mocy zdolnej uzdrowić chorą naturę człowieka. Dlatego Bóg w osobie Syna przyszedł na świat w ludzkiej naturze, aby jako człowiek rozprawić się z grzechem.
4 W Nim bowiem sprawiedliwość, o której mówi Boże Prawo, może objąć i nas, to znaczy tych, którzy postępujemy drogą wytyczoną przez Bożego Ducha, a nie przez cielesną naturę.
5 Ci bowiem, którzy kierują się popędami grzesznej natury, skupiają się na jej pożądliwościach; ci zaś, którzy idą za wskazaniami Ducha Uświęcenia, koncentrują się na zamysłach tego Ducha.
6 W konsekwencji staje się oczywiste, że każdy sposób myślenia mający swe źródło w starej naturze prowadzi do wiecznej Śmierci, natomiast myślenie według Bożego Ducha prowadzi do Życia w pokoju z Bogiem.
7 Powtórzę to raz jeszcze: każdy sposób myślenia rodzący się ze skłonnej do grzechu ludzkiej natury jest Bogu całkowicie obcy i wrogi. Natura ta bowiem nie chce być poddana Bogu ani Jego Prawu! Co więcej, z racji swego charakteru nawet nie jest do tego zdolna!
8 Ci więc, którzy postępują w życiu według zasad przyrodzonej, ludzkiej natury, nie mają szans na podobanie się Bogu.
9 Ale wy, jak przypuszczam, już nie staracie się żyć według takich wzorców, lecz postępujecie według wskazań Ducha, o ile oczywiście Duch Boży w was mieszka. Kto bowiem nie ma Ducha Chrystusowego, ten do Niego nie należy!.
10 Lecz jeśli Chrystus – przez swego Ducha – jest w was, to chociaż wasze obecne ciała podlegają śmierci z powodu dziedzictwa grzechu, to jednak wasz duch ma przystęp do odwiecznego Życia dzięki sprawiedliwości Chrystusa.
11 To zaś oznacza, że jeśli tylko Boży Duch, którego mocą Jezus powstał z martwych, jest w was, to również wasze śmiertelne ciała – mocą tego ożywiającego Ducha – zostaną podniesione do odwiecznego i nieskończonego Życia.
12 A zatem, bracia i siostry, zrozumcie, że skoro stara natura nie ma już nad nami władzy ani jakiejkolwiek mocy, to nie musicie już dłużej postępować według starych wzorców i przyzwyczajeń.
13 Powiem więcej: jeśli będziecie jej ulegać i dalej kierować się jej pożądaniami, to czeka was wieczna Śmierć, to znaczy potępienie; lecz jeśli mocą Bożego Ducha będziecie zwyciężać swoją cielesność, to otrzymacie udział w odwiecznym i nieskończonym Życiu!
14 Ponieważ jedynie ci, którzy okazują posłuszeństwo Duchowi Bożemu, są prawdziwymi dziedzicami Boga!
15 Nie dostaliśmy bowiem jakiegoś zwodniczego ducha, który prowadziłby nas do zniewolenia grzechem, co zawsze skutkuje strachem przed Bogiem, lecz otrzymaliśmy Jego Ducha, to znaczy Ducha Uświęcenia, w którym Najwyższy przysposabia nas na swych pełnoprawnych dziedziców. W Nim to z radością wołamy: „Abba, Kochany Ojcze!”.
16 I to właśnie ten Duch poświadcza naszemu duchowi, że trwając w Chrystusie, jesteśmy dziećmi Boga.
17 A jeżeli dziećmi, to i tymi, którzy są na drodze do otrzymania dziedzictwa. Współdziedzicami Chrystusa staniemy się bowiem wówczas, kiedy – w Nim – przetrwamy spotykające nas cierpienia, abyśmy w przyszłości zostali – również z Nim – otoczeni chwałą.
18 A cierpień, jakich obecnie doświadczamy, w niczym nie da się porównać z chwałą i uwielbieniem, którymi zostaniemy kiedyś okryci.
19 Tego właśnie czasu wyczekuje również całe stworzenie z tęsknotą wyglądające dnia ogłoszenia tego, kto rzeczywiście jest Bożym dziedzicem.
20 I chociaż stworzenie nie z własnej woli zostało poddane marności swojej egzystencji, lecz począwszy od grzechu Adama – zgodnie z suwerenną decyzją Stwórcy – doświadcza jej znikomości, to jednak z nadzieją czeka
21 na ostateczne uwolnienie z tego zepsucia, aby i ono mogło również uczestniczyć w wolności i chwale, które zostały przygotowane dla Bożych dzieci.
22 Wiemy przecież doskonale, że całe stworzenie, tak samo jak my, jest obarczone ciężarami życia i ciągle wzdycha, znosząc bóle rodzenia.
23 Zresztą nie tylko natura wyczekuje tego wyzwolenia! Także i my, to znaczy ci, w których dojrzewa już pierwszy owoc Ducha Uświęcającego, również wzdychamy, oczekując wewnętrznie na dokończenie prowadzonego przez Boga procesu uczynienia z nas dziedziców, co zrealizuje się w chwili odkupienia naszych ciał.
24 To właśnie jest treścią nadziei, w której trwamy, podążając drogą zbawienia. A gdybyśmy twierdzili, że tu i teraz zostaliśmy już całkowicie i ostatecznie zbawieni, to przecież żadnego sensu nie miałoby dalsze mówienie o trwaniu w nadziei i wyczekiwaniu na zbawienie. Jakże bowiem mielibyśmy spodziewać się czegoś, co rzekomo już mamy?
25 Tak więc, jeśli mówimy o trwaniu w nadziei na coś, czego jeszcze nie otrzymaliśmy, oznacza to, że ciągle jeszcze tego oczekujemy.
26 A Duch Boży został nam dany po to, aby wspierać nas na tej drodze i umacniać w chwilach słabości. Kiedy bowiem w naszej wędrówce drogą zbawienia tracimy siły i grzęźniemy w sytuacjach, w których brakuje nam świadomości tego, o co lub jak dalej się modlić, to pamiętajmy, że Duch Boży nieustannie wspiera naszego ducha w jego nieogarnionych i niewysłowionych błaganiach.
27 Najwyższy zaś, będąc znakomitym znawcą ludzkich serc, doskonale rozumie zamysły naszego ducha, który – pod wpływem Bożego Ducha, a więc zgodnie z Jego wolą – umiejętnie zabiega, o co trzeba.
28 Dlatego wy, którzy całym sercem miłujecie Boga, powinniście być absolutnie pewni, że nic, co się wam przydarza, nie jest dziełem przypadku. Każda trudna sytuacja i każde doświadczenie są bowiem daną wam od Boga okazją do czynienia dobra. Oczywiście, mam tu na uwadze tylko tych z was, którzy, słysząc Boże wezwanie, odpowiedzieli na nie zgodnie z odwiecznym zamysłem Najwyższego.
29 Bóg bowiem – według powziętego z góry planu – kształtuje charaktery ludzkie na wzór swego Syna, którego uczynił pierwszym z wielu braci.
30 W tym właśnie celu Najwyższy, realizując swoje zamiary, każdego, kto z ufnością odpowiada na Jego wezwanie w Chrystusie, otacza sprawiedliwością i chwałą Jezusa
31 Czyż nie jest to wspaniała i prawdziwie Dobra Wiadomość?! Czy teraz, gdy Bóg stanął po naszej stronie, ktokolwiek ośmieli się wystąpić przeciwko nam?
32 A skoro On nie powstrzymał się, by w osobie Syna wydać swe ludzkie ciało na śmierć za nas wszystkich, jakże by wraz z Nim nie miał nam ofiarować wszystkiego, co jest Jego wiecznym dziedzictwem?
33 Kto śmiałby teraz oskarżać tych, których Bóg przygarnął i uznał za sprawiedliwych?
34 Kto miałby wydać wyrok potępienia? Czy Chrystus Jezus, który przecież nie tylko poniósł za nas śmierć, ale i zmartwychwstał?! On przecież, zasiadając teraz w pełni Bożej mocy i chwały, opowiedział się po naszej stronie!
35 Czy w takiej sytuacji istnieje coś, co byłoby w stanie odłączyć nas od ofiarnej miłości Chrystusa? Udręki, ucisk lub prześladowania? Głód, nagość, niebezpieczeństwa lub groźby?
36 To prawda, że Pismo słowami: Przecież nas mordują z Twojego powodu, traktują jak owce na rzeź przeznaczone, zapowiada nadejście prześladowań.
37 Bądźmy jednak spokojni, gdyż trwając w Tym, który nas umiłował, zwycięsko przejdziemy przez te doświadczenia.
38 Jestem bowiem pewny, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani jakiekolwiek potęgi, czy to obecne, czy też przyszłe, ani też żadne moce
39 – niezależnie od tego, czy pochodzą z Niebios, czy z Otchłani – ani jakiekolwiek inne stworzenie nie są w stanie odłączyć nas od ofiarnej miłości Boga okazanej nam w Chrystusie Jezusie, PANU naszym.