Bible

1 Zaraz potem Jezus wszedł do synagogi. A był tam mężczyzna z całkowicie sztywną ręką. 2 Faryzeusze pilnie obserwowali, czy Jezus, mimo szabatu, uzdrowi tego człowieka. Chcieli bowiem znaleźć jakiś konkretny powód, by Go oskarżyć. 3 Jezus powiedział do niepełnosprawnego: — Stań na środku! 4 Następnie zadał faryzeuszom pytanie: — Powiedzcie, co według was wolno robić w szabat: czynić dobro czy zło, ratować czy niszczyć? Oni jednak milczeli. 5 Twardość ich serc wzbudziła w Jezusie nie tylko smutek, ale i gniew. Nie zwracając dalej na nich uwagi, powiedział do człowieka stojącego na środku: — Wyciągnij rękę! A ten uczynił to, co polecił mu Jezus, i jego ręka została uzdrowiona. 6 Faryzeusze zaś po wyjściu z synagogi uzgodnili ze zwolennikami Heroda, iż zabiją Jezusa. 7 Tymczasem Jezus ze swymi uczniami ruszył ponownie w kierunku jeziora. Wielkie tłumy szły za Nim. Byli to ludzie z Galilei, z Judei, 8 z Jerozolimy, z Idumei, a także z terenów położonych za Jordanem oraz z okolic Tyru i Sydonu. Przychodzili do Niego, gdyż słyszeli, co czyni. 9 Jezus polecił swym uczniom, by mieli w pogotowiu łódź, na wypadek gdyby nie udało się im zapanować nad tłumem. Ludzie bowiem cisnęli się tak bardzo, iż omal Go nie stratowali. 10 Cierpiący na różnego typu dolegliwości, widząc, jak wielu zostało uzdrowionych przez Jezusa, wprost rzucali się na Niego, by chociaż Go dotknąć. 11 Także duchy nieczyste, widząc Go, padały przed Nim z głośnym wołaniem: — Ty jesteś Synem Boga! 12 Lecz On surowo je karcił, gdyż nie chciał, by ludzie z ich ust dowiadywali się czegokolwiek o Nim. 13 Pewnego dnia przywołał do siebie tych z uczniów, których sam wybrał, i razem z nimi wszedł na wzgórze. 14 A było ich dwunastu. Tam ustanowił ich swymi osobistymi Wysłannikami, czyli Apostołami. Im dał przywilej ciągłego przebywania ze sobą, a także zaczął ich przygotowywać do misji głoszenia Dobrej Wiadomości o Bożym Królestwie. 15 Obdarzył ich także władzą wyrzucania demonów. 16 Tymi Dwunastoma byli: Szymon, którego Jezus nazwał Piotrem, 17 Jakub, syn Zebedeusza, oraz Jan, jego brat, którym Jezus nadał przydomek Boanerges, co znaczy „Synowie Gromu”. 18 Dalej do grona Dwunastu zaliczył: Andrzeja, Filipa, Bartłomieja, Mateusza, Tomasza, Jakuba, syna Alfeusza, a także Tadeusza, Szymona Kananejczyka 19 oraz Judasza zwanego Iskariotą, który później Go zdradził. 20 Po tym wydarzeniu Jezus i uczniowie wrócili do Kafarnaum. Tam również zebrał się wielki tłum, który napierał tak bardzo, iż nie mogli spokojnie się posilić. 21 Kiedy zaś członkowie najbliższej rodziny Jezusa dowiedzieli się, że wrócił On do Kafarnaum, natychmiast się tam udali, by Go pochwycić. Słyszeli bowiem plotkę, iż postradał rozum. 22 Pomówienie to rozpowszechniali przybyli z Jerozolimy uczeni w Piśmie, którzy twierdzili, że Jezus ma w sobie Belzebuba i mocą tego zwierzchnika sił ciemności usuwa demony. 23 Tymczasem Jezus przywołał owych uczonych i tak do nich przemówił: — To, co mówicie, nie ma żadnego sensu. W jakim bowiem celu szatan miałby usuwać to, co należy do niego? 24 Przecież żadne królestwo rozdwojone i skłócone wewnętrznie nie może przetrwać, lecz zmierza do zagłady. 25 Podobnie dzieje się z każdym gospodarstwem, które jest wewnętrznie podzielone. Nie ma ono szansy na przetrwanie! 26 Gdyby więc przyjąć waszą logikę i uznać, że szatan występuje przeciwko samemu sobie, oznaczałoby to, iż jego królestwo jest wewnętrznie podzielone, a koniec jego samego bliski. 27 Dlaczego w ogóle nie przychodzi wam na myśl, iż być może ktoś potężniejszy wkroczył na teren szatana, by wyrwać mu to, co do niego należy? Coś takiego nie mogłoby się jednak wydarzyć, gdyby wcześniej ten siłacz i drapieżca nie został pokonany i związany! 28 Dlatego uroczyście oświadczam wam, że wszelkie grzechy i bluźnierstwa, jakie ludzie popełniają przeciwko sobie, mogą zostać im odpuszczone, 29 jednak gdyby ktoś dopuścił się bluźnierstwa względem Ducha Świętego Boga i trwał w tym, nigdy nie otrzyma odpuszczenia, ponieważ taka osoba będzie na wieki winna popełnienia fundamentalnego grzechu. 30 To wszystko Jezus powiedział do nich, ponieważ twierdzili, że jest opętany przez ducha nieczystego. 31 W tym momencie przybyła matka Jezusa wraz z Jego krewnymi. Stanęli oni z dala od tłumu i posłali do Niego wiadomość, by do nich podszedł. 32 Tymczasem przez tłum otaczający Jezusa przebiegła wiadomość: „Twoja matka wraz z Twoją rodziną czekają tam na Ciebie”. 33 On jednak tak się odezwał: — Czy chcecie wiedzieć, kto prawdziwie jest moją rodziną – bliższą mi niż matka i krewni? 34 I ogarniając wzrokiem uczniów zebranych dookoła Niego, rzekł: — Oto moja matka i moja rodzina! 35 Kto pełni wolę Boga, jest mi jak matka, brat, siostra, kuzyn czy kuzynka!