Hebrews 8
1 Sednem powyższego wywodu jest prawda, iż w Niebiosach mamy pełnego mocy Arcykapłana, który, zasiadając na Tronie Chwałyi Majestatu,
2 jest Opiekunem Bożego ludu, a także prawdziwego Przybytku wzniesionego przez PANA, a nie przez ludzi.
3 A ponieważ każdego arcykapłana ustanawia się do składania darów i ofiar, wynika stąd, że również i Ten miał do złożenia istotną ofiarę.
4 Aby jednak podkreślić wagę różnicy Jego ofiary od ofiar składanych przez innych, w swoim doczesnym życiu nie sprawował On funkcji kapłana. Zresztą na Ziemi są już tacy, którzy zgodnie z Prawem Mojżeszowym składają dary i ofiary.
5 Ci jednak służą temu, co jest jedynie cieniem czy odbiciem tej Świątyni, która znajduje się w Niebiosach, o której to wspomina Pismo, przytaczając słowa, jakie usłyszał Mojżesz, gdy miał sporządzić przybytek: Bacz pilnie, aby zrobić wszystko według wzoru, który został ci przedstawiony na górze.
6 Zatem Jezus, nasz prawdziwy Arcykapłan, wziął do sprawowania posługę o tyle odmienną od tej, którą pełnią ziemscy kapłani, o ile znaczniejszego Przymierza stał się Pośrednikiem – Przymierza ustanowionego na obietnicach doskonalszych niż te poprzednie.
7 Gdyby bowiem pierwsze przymierze było bez wad, Bóg nie wprowadziłby drugiego – lepszego.
8 A widząc w nim niedoskonałość, tak stwierdził przez proroka: „Nadchodzi czas, w którym zawrę z domem Izraela i z domem Judy nowe, doskonałe przymierze.
9 A będzie to inne przymierze, niż zawarłem z ich ojcami, gdy ująłem ich za rękę, by wyprowadzić z ziemi egipskiej. I chociaż ja troszczyłem się o nich jak mąż o swoją żonę, oni nie wytrwali w przymierzu ze mną”.
10 I dalej PAN powiedział tak: „Nowe Przymierze, które ustanowię z domem Izraela, będzie polegało na tym, że moje prawa umieszczę w ich myślach i wypiszę na ich sercach. Ja będę im Bogiem, a oni będą mi ludem.
11 Wtedy już nikt nie będzie musiał pouczać swojego rodaka ani swego brata, mówiąc: «Poznaj PANA!» bo wszyscy znać mnie będą, niezależnie od zajmowanej pozycji społecznej.
12 Ja zaś dam się przebłagać za ich nieprawości, a grzechów ich wspominać już więcej nie będę.
13 Skoro więc Bóg w odniesieniu do drugiego przymierza użył słowa „nowe”, oznacza to, że pierwsze uznał za stare. A skoro tak, to również za gotowe do usunięcia.