Hebrews 7
1 Ten to Melchizedek, król Szalemu, kapłan Boga Najwyższego, wyszedł na spotkanie Abrahamowi, który wracał po rozgromieniu królów kananejskich i udzielił mu błogosławieństwa.
2 Jemu to Abraham wydzielił dziesięcinę z całego łupu. Imię Melchizedek w tłumaczeniu znaczy najpierw „Król Sprawiedliwości”, a potem także „Król Szalemu ”, czyli „Król Pokoju”.
3 Znaczące jest to, że Melchizedek został ukazany w Piśmie jako postać bez rodowodu. Nie znamy jego ojca ani matki, nie znamy początku ani końca jego dni. W ten sposób stał się on proroczym objawieniem Bożego Syna, w którym zainicjowany przez niego system kapłański trwać będzie na wieki.
4 Pomyślcie sami, jak ważny musiał być ten, któremu Abraham wydzielił najlepszą część łupów.
5 Oczywiste jest, że potomkowie Lewiego, dziedzicząc kapłaństwo, korzystają – zgodnie z Prawem – z przywileju pobierania dziesięciny od ludu, to jest od swych braci, chociaż oni także pochodzą z lędźwi Abrahama.
6 Tymczasem Melchizedek, nie należąc do rodu Lewiego, pobrał dziesięcinę od samego Abrahama, a także udzielił błogosławieństwa temu, który od Boga otrzymał obietnicę.
7 Bez żadnej zaś wątpliwości ten, który udziela błogosławieństwa, jest wyższy rangą od tego, który je otrzymuje.
8 Co więcej, podczas gdy Lewici przyjmujący dziesięcinę od swych braci kolejno umierają, to o Melchizedeku jest powiedziane, że nadal żyje.
9 Jeśli zatem można tak się wyrazić, w Abrahamie również Lewi – choć sam pobiera dziesięciny – złożył tamtemu swoją dziesięcinę.
10 Był jeszcze bowiem w lędźwiach swego praojca Abrahama, kiedy Melchizedek wyszedł mu na spotkanie.
11 Gdyby więc pełnia doskonałości mogła zostać osiągnięta przez kapłaństwo lewickie, które przekazano ludowi wraz z Prawem Mojżeszowym, to czyż istniałaby potrzeba ustanowienia innego rodzaju kapłaństwa – według porządku Melchizedeka – które by zastąpiło system ofiarniczy oparty na porządku Aarona?
12 Ze zmianą systemu kapłańskiego wiązałaby się zatem konieczność zmiany Prawa,
13 co nastąpiło, gdyż Melchizedek należał do innego plemienia, z którego nikt nie zajmował się służbą przy ołtarzu.
14 Zwróćcie uwagę, że nasz PAN nie wywodzi się z rodu Lewiego, ale z rodu Judy, a Prawo Mojżeszowe w ogóle nie wspominało o kapłanach z tego rodu.
15 Sprawa staje się jeszcze bardziej oczywista, gdy czytamy, że Bóg zapowiedział, iż na podobieństwo Melchizedeka ustanowi innego kapłana,
16 który zostanie powołany nie według przepisów Prawa regulującego sprawy na sposób cielesny, lecz według mocy niezniszczalnego Życia.
17 I to właśnie do Jezusa Bóg skierował słowa: Tyś kapłanem na wieki, na wzór Melchizedeka.
18 Tym jednym postanowieniem Bóg usunął poprzednie przepisy z powodu ich słabości i nieprzydatności.
19 A ponieważ Prawo Mojżeszowe nikogo nie przywiodło do pełni doskonałości, to w jego miejsce wprowadził coś znacznie lepszego: żywą nadzieję, przez którą prawdziwie zbliżamy się do Boga.
20 Co więcej: o ile kapłani według porządku Aarona obejmowali urząd bez Bożej przysięgi,
21 to Chrystus otrzymał ten urząd jako realizację przysięgi, jaką złożył Ten, który rzekł do Niego: PAN złożył przysięgę i ślubu nie złamie: „Tyś kapłanem na wieki”.
22 Widać więc z tego, że Jezus jest poręczycielem lepszego przymierza.
23 Podczas gdy tamtych wielu musiało być kolejno powoływanych na kapłanów, gdyż śmierć nie pozwalała im pełnić tej funkcji na stałe,
24 to Jezus objął nieprzemijające kapłaństwo na wieki.
25 On również może uratować każdego, kto w Nim zbliża się do Boga, ponieważ to w Nim jest Życie – odwieczne i nieskończone, a On sam jest w każdej chwili dostępny i zaangażowany w sprawy wszystkich, którzy Mu ufają.
26 A skoro nasz Arcykapłan jest święty, bez śladu zła, nieskalany, całkowicie różny od grzeszników i wywyższony ponad Niebiosa,
27 nie musi, jak inni kapłani, składać codziennie ofiar najpierw za grzechy swoje, a potem za nieprawości ludu, gdyż, składając na krzyżu ofiarę z samego siebie, dokonał tego raz na zawsze.
28 I jeszcze jedno: Prawo Mojżeszowe ustanawiało arcykapłanami ludzi obciążonych słabościami, zaś słowo przysięgi Bożej – późniejszej od Prawa – ustanowiło Arcykapłanem Syna, który jest doskonały na wieki.