Hebrews 5
1 Z każdym ziemskim arcykapłanem rzecz miała się tak, iż był on ustanawiany spośród ludzi, by w sprawach ludu Bożego, które odnosiły się do Najwyższego, służył im jako pośrednik w składaniu darów i ofiar przebłagalnych za grzechy.
2 A z uwagi na to, że sam również był obciążony grzechami i słabościami, miał się cechować stosownym współczuciem wobec tych, którym brakowało zrozumienia woli Bożej oraz tych, którzy błądzili albo upadali z powodu swej grzeszności.
3 Z tego powodu musiał on składać ofiary przebłagalne zarówno za grzechy ludu, jak i za własne.
4 A godności owej nikt nie mógł nadać sam sobie. Otrzymywał ją od Boga tylko ten, kogo Najwyższy wyznaczył do pełnienia takiej posługi. W taki właśnie sposób został powołany Aaron.
5 Podobnie i Chrystus – nie sam siebie otoczył chwałą i nie sam siebie mianował Arcykapłanem, lecz uczynił to Ten, który do Niego powiedział: Jesteś moim Synem! To Ja sprawiłem, że się narodziłeś!
6 oraz w innym miejscu: Tyś kapłanem na wieki, na wzór Melchizedeka.
7 Sam Chrystus – już za dni swego bytowania w ludzkiej naturze – z wielkim łkaniem, we łzach zanosił modlitwy i błagania do Tego, który wyzwala od Śmierci, i został wysłuchany z racji poddania się uświęceniu.
8 A chociaż, będąc Synem, mógłby oczekiwać innego traktowania, to jednak zdecydował poddać się procesowi wzrastania w posłuszeństwie przez doświadczanie takich samych cierpień co i my.
9 A gdy już został w pełni przygotowany do zadania, które miał wypełnić, stał się dla wszystkich, którzy są Mu posłuszni, realizatorem dzieła ich wiekuistego zbawienia.
10 Po to właśnie Bóg przedstawił Go jako Arcykapłana według wzorca wcześniej przedstawionego w kapłaństwie Melchizedeka.
11 W sprawach tych mamy jeszcze wiele do powiedzenia, lecz trudno będzie wam to wszystko wyjaśnić, gdyż ciągle jesteście ociężali w pojmowaniu rzeczy podstawowych.
12 Ze względu na czas, który upłynął od waszego nawrócenia, powinniście już być nauczycielami, tymczasem wy ciągle wykazujecie potrzebę pouczania was o fundamentalnych prawdach Bożego Słowa. Nadal potrzebujecie mleka, a nie stałego pokarmu.
13 A przecież ten, kto – niczym niemowlę – musi ciągle karmić się duchowym mlekiem, jest ignorantem w rozumieniu nauki o Bożej sprawiedliwości,
14 która jest stałym pokarmem przeznaczonym dla ludzi dojrzałych, jacy – dzięki ustawicznej praktyce ćwiczenia się w rozróżnianiu dobra od zła – posiedli zdolność panowania nad swoimi zmysłami.