Hebrews 11
1 Wiara bowiem polega na ufnym oczekiwaniu spełnienia się tego, co zostało obiecane. Jest argumentem nadziei, że to, czego jeszcze nie widzimy, faktycznie nastąpi.
2 To dzięki niezachwianemu trwaniu w niej wielu z tych, którzy dawniej przewodzili ludowi, otrzymało od Boga dobre świadectwo.
3 Również dzięki niej jesteśmy w stanie zrozumieć, że świat został stworzony Słowem Boga – a więc że to, co widzialne, wzięło się z tego, co jest niewidzialne.
4 Dzięki wierze, w jakiej trwał Abel, ofiara, którą złożył, była w oczach Bożych cenniejsza niż ofiara Kaina. I to właśnie z powodu swej wiary Abel został uznany za sprawiedliwego. A świadectwo, które Bóg o nim wydał, sprawia, że choć został zabity, to jego krew ciągle woła.
5 Z powodu wiary Henoch został zabrany z Ziemi, tak iż nie doświadczył fizycznej śmierci. Ciała jego nie znaleziono, ponieważ Bóg za życia przeniósł go do swojego Królestwa. Jednak zanim się to stało, otrzymał on świadectwo, iż podobał się Bogu.
6 A przecież nikt bez ufnej wiary nie może Bogu się podobać. Każdy bowiem, kto zwraca się do Boga, powinien ufać, że On JEST TYM, KTÓRY JEST, i że nagradza tych, którzy szczerze Go szukają.
7 Tak samo i Noe przez wiarę przyjął z bojaźnią objawioną mu przestrogę dotyczącą wydarzeń, które nigdy wcześniej nie miały miejsca w historii Ziemi. Z tego powodu zbudował łódź do ocalenia rodziny i swoją postawą osądził współczesny mu świat. A tytuł sprawiedliwego otrzymał dlatego, że całkowicie zaufał Bogu.
8 Przez wiarę Abraham posłuchał wezwania, jakie otrzymał od Boga, i wyruszył do miejsca, które miał odziedziczyć. A przecież, udając się w drogę, wcale nie wiedział, dokąd PAN go zaprowadzi.
9 Polegając na Bogu, przesiedlił się na obczyznę, gdzie pod namiotami mieszkał wraz z Izaakiem i Jakubem, współdziedzicami tej samej Obietnicy.
10 Okazał w ten sposób, iż liczy na zamieszkanie w takim mieście, które zostanie wzniesione na mocnych fundamentach, a którego Architektem i Twórcą będzie sam Bóg.
11 Ponieważ Abraham uznał za godnego zaufania Tego, który udzielił mu Obietnicy, także jego żona, Sara – choć całe życie niepłodna, a dodatkowo będąca już w podeszłym wieku – otrzymała zdolność poczęcia.
12 Dlatego z jednego człowieka, niezdolnego już do rodzicielstwa, zostało wywiedzione potomstwo liczne jak gwiazdy na niebie i nieprzeliczalne jak piasek na brzegu morza.
13 Oni wszyscy nigdy nie przestali ufać Bogu, lecz pozostawali Mu wierni aż do śmierci, chociaż sami nie doświadczyli wypełnienia Obietnicy. Jedynie z daleka – oczami swoich dusz – widzieli to, czego z taką wytrwałością wyczekiwali. W ten sposób przyznawali, że na tej Ziemi są jedynie gośćmi i pielgrzymami.
14 Podobnie wszyscy, którzy trwają w postawie podobnej do tamtych, pokazują, iż prawdziwie szukają Niebiańskiej Ojczyzny.
15 Gdyby bowiem myśleli tylko o ziemskiej, z której wyszli, to przecież wielokrotnie mieli możliwość powrotu do niej.
16 Oni jednak zdążali ku tej lepszej, która jest w Niebiosach. Dlatego Najwyższy nie wstydzi się być nazywany ich Bogiem i dla nich przygotował miasto w Niebiosach.
17 Przez wiarę Abraham, gdy został poddany próbie, ofiarował Izaaka, swego jedynego prawowitego syna. Oddał Bogu tego, w którym miała się zrealizować dana mu Obietnica.
18 Działał bowiem w głębokim przeświadczeniu, że skoro Bóg powiedział: twoje prawowite potomstwo będzie wywodzić się z Izaaka,
19 to Najwyższy musi dysponować mocą, by jego syna przywrócić do życia. Dlatego odzyskał Izaaka niemalże tak, jakby powstał on z martwych.
20 Z powodu ufnej wiary, iż zrealizuje się to, co zostało obiecane, Izaak pobłogosławił Jakubowi i Ezawowi.
21 A Jakub, wypełniony takim samym przeświadczeniem, umierając, pobłogosławił każdego z synów Józefa, który oddał ojcu należną cześć.
22 Podobnie Józef, w chwili swojej śmierci przez wiarę zapowiedział wyjście synów Izraela z Egiptu, po czym wydał rozporządzenia dotyczące swego pochówku.
23 Przez wiarę, w której trwali rodzice Mojżesza, ukrywano go przez trzy miesiące po narodzeniu. Ludzie ci bowiem zostali napełnieni przekonaniem, że dziecko to jest miłe Bogu. Dlatego też nie poddali się nakazowi faraona.
24 Także Mojżesz, gdy dorósł, z powodu wiary odrzucił możność tytułowania się synem córki faraona.
25 Wolał raczej wraz z ludem Izraela znosić udręki, niż doznawać przemijających rozkoszy grzechu.
26 Zniewagi podobne do tych, które miały dotknąć Chrystusa, uznał za bogactwo większe od wszystkich skarbów Egiptu. Postąpił tak, ponieważ swój wzrok utkwił w obiecanej mu nagrodzie.
27 Przez wiarę więc opuścił Egipt, zamiast w strachu ulec gniewowi faraona, i wytrwał w wierze – tak, jakby widział Tego, Który Jest Niewidzialny.
28 Polegając na Bogu, zarządził Paschę i pomazanie drzwi domostw krwią baranka, aby ich nie dopadł anioł śmierci, który miał zgładzić w Egipcie wszystko, co pierworodne.
29 Dzięki wierze przeszli przez Morze Czerwone jak po suchej ziemi, a gdy Egipcjanie spróbowali ruszyć ich śladami, zostali zatopieni.
30 Dzięki wierze ludu runęły mury Jerycha, gdy Izraelici obchodzili je dookoła przez siedem dni.
31 Z powodu swej wiary Rachab – prostytutka z Jerycha, nie zginęła wraz z niewierzącymi, ponieważ życzliwie ukryła hebrajskich zwiadowców.
32 Czy mam podać więcej przykładów? Zabrakłoby mi czasu na opowiedzenie o Gedeonie, Baraku, Samsonie, Jeftem, Dawidzie, Samuelu czy o prorokach,
33 którzy, trwając w wierze, zdobywali królestwa i ogłaszali Bożą sprawiedliwość. Dostępowali oni spełnienia różnorodnych pomniejszych obietnic, dzięki którym zamykali paszcze lwom,
34 pokonywali moc ognia, uchodzili ostrzom mieczy, odzyskiwali siły po przebytych słabościach, tak iż stawali się potężni w walce, zmuszając do odwrotu hufce wroga.
35 Z powodu wiary, jaką mieli, ich kobiety odzyskiwały zmarłych, którzy przez Boga na nowo byli podnoszeni do życia. Oni sami zaś, przez wiarę, umacniali się w sile i wytrwałości tak, że gdy byli torturowani, nie poddawali się i nie szli na kompromisy mogące dać im uwolnienie, lecz niezłomnie trwali w wierze, by dostąpić zmartwychwstania, które uważali za lepszy wybór niż to, co oferował im świat.
36 Jeszcze innych wyszydzano i sieczono batogami, zakuwano w kajdany i wrzucano do więziennych lochów.
37 Byli też tacy, których kamienowano, przerzynano piłą lub ścinano mieczem. Wielu innych tułało się po świecie, mając za odzienie skóry owcze i kozie. Zostali ogołoceni ze wszystkiego i żyli w ustawicznej udręce oraz pokrzywdzeniu.
38 Ten świat nie był ich godzien! Błąkali się po górach i pustkowiach, żyjąc w jaskiniach i rozpadlinach.
39 A jednak wszyscy oni, choć wiara ich została jasno udokumentowana i poświadczona, nie dostąpili spełnienia największej Obietnicy,
40 gdyż Bóg zaplanował coś znacznie lepszego, co miało objąć również i nas. Najwyższy bowiem postanowił, aby zapowiadanej przez Niego doskonałości oni nie odziedziczyli bez nas.