Hebrews 10
1 Prawo Mojżeszowe jest bowiem jedynie cieniem, mglistym zarysem duchowych wartości. Będąc zaś tylko odwzorowaniem, a nie prawdziwą postacią rzeczywistości duchowej, nigdy nie było zdolne, by swymi składanymi co roku ofiarami uczynić doskonałymi tych, którzy składali je na ołtarzu.
2 Gdyby było inaczej, gdyby choć jedno z takich oczyszczeń doprowadziło któregokolwiek z kapłanów do dalszego świadomego życia bez grzechu, czyż nie zaprzestano by ich składania?
3 Jednak nie to było celem ofiar, które musiały być składane każdego roku. Ich sens sprowadzał się do systematycznego przypominania ludziom, że są grzesznikami.
4 Co do zasady bowiem nie jest w ogóle możliwe, by krew wołów czy kozłów mogła zmywać ludzkie grzechy.
5 Dlatego Chrystus, przychodząc na ten świat, zrealizował proroctwo: Ofiar ani darów nie oczekiwałeś. W ich miejsce postanowiłeś złożyć moje ciało.
6 Ofiary całopalne nie były Tobie miłe.
7 Dlatego powiedziałem: „Dobrze, pójdę, PANIE! – jak to w Księdze zostało o mnie zapisane, aby Twoją wolę wypełnić, mój Boże”.
8 W proroctwie tym widzimy najpierw stwierdzenie, że Bóg nie pragnie ofiar, darów czy całopaleń za grzechy! Jest wręcz odwrotnie – On wcale nie ma w nich upodobania, chociaż ofiary te składa się zgodnie z przepisami Prawa.
9 Dopiero w następnej kolejności czytamy o deklaracji Mesjasza wypełnienia woli Bożej. Zapis ten dokumentuje pradawny zamiar Najwyższego, polegający na usunięciu pierwszego przymierza i ustanowieniu w jego miejsce drugiego.
10 Chodzi bowiem o to, że wolą Bożą nie jest sprawowanie religijnych rytuałów, ale rzeczywiste uświęcenie człowieka, czyli wyrwanie go spod wpływów grzechu, co dokonuje się jedynie mocą ofiary ciała Jezusa Chrystusa, dokonanej przez Niego na krzyżu – raz jeden na zawsze.
11 Podczas gdy każdy ziemski kapłan stający codziennie do pełnienia obowiązków liturgicznych musi po wielekroć składać ofiary niemające mocy usunięcia jakiegokolwiek grzechu,
12 to Jezus jedną ofiarą dokonał całkowitego odkupienia rodzaju ludzkiego ze wszystkich grzechów, a następnie na zawsze zasiadł na Tronie Bożego Majestatu w pełni mocy i chwały.
13 Teraz oczekuje On jedynie, by Jego wrogowie zostali rzuceni Mu pod stopy.
14 Jedną bowiem ofiarą otworzył na wieki drogę do doskonałości wszystkim tym, którzy poddają się uświęceniu.
15 Potwierdza to Duch Świętego Boga, mówiąc:
16 „Nowe Przymierze, które ustanowię z nimi będzie polegało na tym, że moje prawa umieszczę w ich myślach i wypiszę na ich sercach,
17 a grzechów ich wspominać już więcej nie będę”.
18 Skoro więc uwolnienia od kary za grzechy dostępuje się w Chrystusie, nie zachodzi już więcej potrzeba składania jakichkolwiek ofiar,
19 gdyż dzięki krwi Jezusa zostało nam, bracia i siostry, otworzone wejście do Miejsca Najświętszego w Niebiosach!
20 Chrystus odnowił dla nas tę możliwość przez ustanowienie Nowej Drogi Życia wiodącej przez Zasłonę, którą jest Jego święta natura.
21 A zatem, skoro w Niebiańskiej Świątyni mamy tak wspaniałego Arcykapłana,
22 wchodźmy tam ze szczerym sercem, oczyszczając nasze dusze ze spuścizny starego, zdeprawowanego sumienia – na podobieństwo obmywania ciała wodą czystą – ufając w pełni Jego charakterowi i Jego Słowu.
23 Niewzruszenie trzymajmy się tej nadziei, którą przyjęliśmy, gdyż wiarygodny jest Ten, który zawarł ją w złożonej przez siebie Obietnicy.
24 Troszczmy się wzajemnie o siebie, gdyż jest to praktyczny sposób wydoskonalania się w postawie ofiarnej Bożej miłości, która jest doskonałym pełnieniem woli Najwyższego.
25 W żadnym wypadku nie rezygnujmy ze wspólnych spotkań, co staje się już zwyczajem niektórych, lecz zachęcajmy się wzajemnie do uświęcenia, i to tym gorliwiej, im wyraźniej dostrzegamy zbliżający się Dzień PAŃSKI.
26 Gdybyśmy jednak po osobistym zrozumieniu prawdy Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie nadal dobrowolnie trwali w grzechu,nie byłoby już dla nas żadnej innej ofiary, która mogłaby zostać złożona za naszą nieprawość.
27 Naszym udziałem stałoby się wtedy pełne lęku przeczucie sądu i żaru ognia przeznaczonego dla wrogów PANA.
28 Już Prawo Mojżesza – na podstawie oświadczenia dwóch lub trzech świadków – bez miłosierdzia skazywało na śmierć osoby, które to Prawo lekceważyły.
29 Czy zatem człowiek, który by z obraźliwą obojętnością odniósł się do Syna Bożego, a przelaną przez Niego na krzyżu uświęcającą Krew Przymierza uznał za coś pospolitego i bezwartościowego, nie powinien zasługiwać na surowszą karę? Przecież taka postawa serca byłaby jawnym znieważeniem Ducha Łaski
30 Tego, który powiedział: Do mnie należy pomsta, Ja odpłacę!, i o którym inny tekst Pisma mówi: Ty sam, PANIE, lud swój osądzisz.
31 Straszliwym doświadczeniem będzie dla szyderców wpadnięcie w ręce Boga żywego!
32 Bracia i siostry, wspomnijcie dawne dni, gdy po otrzymaniu oświecenia gorliwie trwaliście w PANU, zmagając się z różnego typu cierpieniami.
33 Publicznie doświadczaliście obelg i prześladowań – zarówno wy sami, jak i bracia oraz siostry w wierze, przy których staliście.
34 Współcierpieliście z więzionymi. A kiedy mienie wasze było grabione, wy radowaliście się świadomością, że w Niebiosach macie większe dziedzictwo i jest ono niezniszczalne.
35 Nie porzucajcie tej żarliwej ufności, z której powodu w Niebiosach czeka na was wspaniała nagroda,
36 lecz uzbrójcie się w wytrwałość, abyście – pełniąc wolę Boga – dostąpili spełnienia Jego Obietnicy.
37 PAN bowiem powiedział: Dni, które widzieli prorocy, zbliżają się powoli, stopniowo i niespiesznie. Jednak niezawodnie nadejdzie czas, gdy staną się one rzeczywistością.
38 (...) lecz tylko ten, kto wytrwa w ufności do mnie, zostanie uznany za sprawiedliwego. Jedynie taki odziedziczy odwieczne i nieskończone Życie. Gdyby jednak się cofnął, nie znajdę w nim upodobania.
39 Mamy jednak nadzieję, że wy – podobnie jak i my – nie należycie do osób, które ze strachu cofają się ku własnej zgubie, ale do tych, którzy przez trwanie w ufnej wierze ratują własne dusze.