Ephesians 2
1 Tej właśnie mocy Bóg użył również wobec was, kiedy byliście duchowo martwi z powodu waszych występków i grzechów.
2 Tkwiąc w nich, postępowaliście według wzorców otaczającego was świata, realizując w ten sposób plany władcy mocarstwa mroku, to znaczy ducha, który nieustannie działa pośród synów buntu.
3 Wszyscy zresztą kiedyś do nich należeliśmy, gdy ulegając swej starej naturze, spełnialiśmy jej zmysłowe pożądania i zamysły. Z tego to powodu, podobnie jak inni, zasługiwaliśmy na Boży gniew.
4 Jednak Bóg, który jest nadzwyczaj bogaty w miłosierdzie, w ogromie swej ofiarnej miłości, jaką okazał nam w Chrystusie,
5 w Nim powołał nas do Życia. I to kogo? Nas, ludzi, którzy byliśmy duchowo martwi z powodu grzechu! I właśnie z mocy tego grzechu Bóg uwolnił nas aktem swojej łaski!
6 Co więcej, udostępniając nam Życie w Chrystusie Jezusie, w Nim także zapewnił nam miejsce w Niebiosach.
7 To wszystko uczynił w jednym celu, aby w czasie, który nieuchronnie nadejdzie, ukazać ogrom swojej łaskawości poprzez łagodność, z jaką potraktuje nas wszystkich, którzy trwamy w Chrystusie Jezusie.
8 Na tym bowiem polega Boża łaskawość, iż to On dokonuje zbawienia każdego, kto całą swoją wiarę i zaufanie składa w Chrystusie. Taka jest suwerenna Boża decyzja i taki jest dar Najwyższego, który On nam ofiarował.
9 A decyzja ta i Boże działanie w żaden sposób nie zależą od naszych uczynków, aby nikt nie mógł pysznić się czy chlubić!
10 Jednak nie na tym kończy się Boży plan zbawienia. Najwyższy pragnie, abyśmy – będąc już nowym stworzeniem w Chrystusie Jezusie – pełnili Jego wolę, realizując dobre dzieła, które On sam wcześniej zaplanował dla nas do wykonania.
11 Zrozumcie to, iż dawniej – będąc zwani przez Żydów poganami z powodu braku rytualnego obrzezania –
12 byliście faktycznie obcy społeczności Izraela, a przez to nie mieliście szansy na udział w obiecanym mu Nowym Przymierzu, gdyż bez Chrystusa byliście traktowani jako ci, którzy nie znają prawdziwego Boga i żyją bez nadziei na tym świecie.
13 Teraz jednak, włączeni w Chrystusa Jezusa, nie jesteście już więcej uważani przez Boga za obcych czy odległych, lecz dzięki krwi Chrystusa przelanej na krzyżu staliście się Bogu bliscy!
14 W Jezusie bowiem Bóg ustanowił swoje przymierze pokoju i w Nim złączył obie grupy ludzkości, to znaczy Żydów i nie‐Żydów, w jeden żywy organizm, który obecnie jest Ludem Bożym. W swej ludzkiej naturze Chrystus zburzył mur, który dotąd dzielił Żydów i nie‐Żydów, to znaczy usunął wrogość, jaka między nimi panowała.
15 A wprowadzając między tymi grupami swój pokój, pokazał, że Prawo Mojżeszowe, wraz ze wszystkimi swoimi wymogami, od tego momentu stało się już bezużyteczne. W ten sposób z dwóch grup ludzkości stworzył w sobie jeden, nowy rodzaj człowieka.
16 A przechodząc przez cierpienie na krzyżu, w swoim ciele zadał śmierć wszelkiej wrogości, która między nimi panowała i wszystkich jednakowo pojednał z Bogiem,
17 gdyż celem Jego przyjścia na Ziemię było zwiastowanie Bożego pokoju nie tylko nam, Żydom, którzy byliśmy blisko, ale również i wam, nie‐Żydom, którzy byliście daleko.
18 Przez Niego bowiem tak jedni, jak i drudzy otrzymaliśmy w tym samym Duchu równy przystęp do Ojca.
19 Nie jesteście więc już ani obcymi, ani jakimiś tułającymi się imigrantami, ale świętymi i pełnoprawnymi obywatelami Bożego Królestwa. Jesteście domownikami Boga – Jego świątynią,
20 która została wzniesiona na fundamencie wiary Apostołów i proroków, której głównym kamieniem spajającym jest sam Chrystus Jezus!
21 W Nim to bowiem zwiera się cała ta budowla, gdyż to On, samym sobą, spaja wszystko w jeden święty Boży Przybytek.
22 W ten sposób w Chrystusie jesteście budowani na duchową świątynię Boga, w której On pragnie mieszkać.