Ephesians 1
1 Ja, Paweł, z woli samego Boga wysłannik Chrystusa Jezusa, kieruję ten list do mieszkającego w Efezie ludu Bożego, który jest wierny Jezusowi Chrystusowi.
2 Łaska i pokój od Boga, naszego Ojca, i od Jezusa Chrystusa, naszego PANA, niech zawsze was otaczają.
3 Wysławiajmy Boga i Ojca PANA naszego Jezusa Chrystusa, który w swym Synu udzielił nam wszelkiego duchowego błogosławieństwa Niebios.
4 On bowiem – jeszcze przed założeniem świata – w głębinach swej ofiarnej miłości postanowił, że w Jego oczach człowiek będzie mógł zostać uznany za świętego i nieskalanego tylko w Chrystusie.
5 A zaplanował to w ten sposób, byśmy w Jezusie Chrystusie stali się zdolni do objęcia dziedzictwa
6 i abyśmy sławili wspaniałość Jego łaskawości, którą tak szczodrze nas obdarował w Umiłowanym.
7 W Nim bowiem, a ściślej rzecz ujmując mocą Jego krwi, dokonał naszego odkupienia i uwolnienia z mocy grzechu. Uczynił to z powodu wielkiego bogactwa swojej łaski,
8 którą tak hojnie obdarował nas w Chrystusie. W niej to udzielił nam także wszelkiej mądrości i zrozumienia,
9 jakie są potrzebne do pojęcia tajemnicy, którą złożył w Chrystusie.
10 Według niej, gdy już nadejdzie ustalony czas, wszystko, co jest w Niebiosach i na Ziemi, zostanie poddane Chrystusowi.
11 Wtedy również my – zgodnie z odwiecznym planem Tego, który każdą sprawę realizuje według swojej woli – dostąpimy tego zaszczytu,
12 by zaistnieć w blasku Jego chwały. A mówię to zarówno o tych spośród nas, Żydów, którzy pierwsi całą swoją nadzieję oparliśmy na Chrystusie,
13 jak i o was, wierzących, którzy pochodzicie z innych narodów, to znaczy o tych, którzy po usłyszeniu Słowa Prawdy, czyli Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie, złożyliście w Nim całą swoją ufność i zostaliście opieczętowani obiecanym Duchem Uświęcenia,
14 który jest zadatkiem przygotowanego dziedzictwa, jakie oczekuje nas w Chwale Bożego Majestatu.
15 Z tego powodu, odkąd tylko dowiedziałem się o waszym zaufaniu do Jezusa, naszego PANA, i o ofiarnej miłości, z jaką postępujecie wobec wszystkich braci i sióstr w wierze,
16 bez ustanku dziękuję za was, wspominając was ciągle w moich modlitwach. Proszę w nich,
17 aby Bóg – Ojciec wszelkiej chwały – udzielił wam w Duchu PANA naszego Jezusa Chrystusa wszelkiego oświecenia i mądrości potrzebnych do lepszego poznania Jego samego.
18 Proszę także o to, aby On sam otwierał oczy waszych serc ku lepszemu pojmowaniu tego, czym jest nadzieja, do której was wzywa, czym bogactwo Jego chwały, którą macie odziedziczyć wraz z innymi wierzącymi,
19 oraz czym jest nieskończona Jego potęga, której z całą mocą używa względem nas.
20 To właśnie tę moc ukazał Bóg w Chrystusie przez Jego powstanie z martwych i objęcie w Niebiosach Tronu
21 ponad wszelką zwierzchnością, władzą, mocą i panowaniem, i ponad jakimkolwiek imieniem wysławianym nie tylko obecnie, ale i w przyszłości.
22 W ten sposób wszystko, i to całkowicie, zostało poddane władzy Chrystusa, a On sam został ogłoszony Głową Kościoła, czyli społeczności wierzącego ludu,
23 która jest Jego Ciałem i w której obecnie realizuje się cała Jego Pełnia, ponieważ to On absolutnie i bez reszty wypełnia tę społeczność.