Acts 18
1 Po tych wydarzeniach Paweł opuścił Ateny i udał się do Koryntu.
2 Tam spotkał pewnego Żyda rodem z Pontu. Miał on na imię Akwila i niedawno ze swą żoną Pryscyllą przybył z Italii. Byli zmuszeni to uczynić, gdyż cesarz Klaudiusz wydał edykt nakazujący wszystkim Żydom opuszczenie stolicy Rzymu. Paweł, zaproszony przez to małżeństwo, poszedł ich odwiedzić.
3 Gdy okazało się, że zna ten sam fach co i oni, otrzymał u nich mieszkanie i pracę – zawodowo bowiem trudzili się oni wytwarzaniem namiotów.
4 W każdy szabat Paweł udawał się do lokalnej synagogi i tam rozmawiał z Żydami oraz prozelitami, przekonując ich do Chrystusa.
5 Kiedy Sylas i Tymoteusz przybyli z Macedonii, Paweł całkowicie poświęcił się głoszeniu Bożego Słowa, dowodząc Żydom, że Jezus jest oczekiwanym przez nich Mesjaszem.
6 Lecz kiedy oni, bluźniąc, przeciwstawili się temu, czego nauczał, wzruszył ramionami, mówiąc: — Sami będziecie winni swojej wiecznej śmierci! Ja zrobiłem wszystko, co powinienem! Od tej chwili będę w Koryncie głosił Dobrą Wiadomość o ratunku w Chrystusie pośród tych, którzy nie są Żydami!
7 Po wyjściu od nich udał się do domu człowieka o imieniu Tycjusz Justus, który, choć nie był Żydem, czcił Jedynego Boga. Dom Justusa znajdował się obok synagogi.
8 Jednak nauczanie Pawła nie pozostało między Żydami zupełnie bez echa. Sprawiło, iż Kryspus, przełożony lokalnej synagogi, z całą rodziną i pozostałymi domownikami złożyli ufność w PANU. Także wielu Koryntian, słuchając nauczania Pawła, deklarowało wiarę i przyjmowało chrzest wodny.
9 Pewnej nocy PAN w widzeniu tak przemówił do Pawła: — Niczego się nie bój, lecz kontynuuj swoje nauczanie! W żadnym wypadku nie milcz!
10 Ja zaś będę z tobą i nikt cię tu nie tknie ani żadnej krzywdy ci nie wyrządzi, gdyż mam w tym mieście wielu oddanych mi ludzi!
11 W związku z tym Paweł pozostał tam jeszcze półtora roku, głosząc Boże Słowo.
12 W czasie gdy Gallio był prokonsulem Achai, Żydzi korynccy jednomyślnie wystąpili przeciwko Pawłowi. Zaciągnęli go przed rzymski trybunał
13 i tam oświadczyli: — Ten człowiek nakłania ludzi, by czcili Boga niezgodnie z Prawem Mojżeszowym.
14 W chwili gdy Paweł zamierzał odpowiedzieć na to oskarżenie, Gallio tak przemówił do Żydów: — Gdyby chodziło o jakąś zbrodnię lub podłe łajdactwo, cierpliwie bym was, Żydzi, wysłuchał.
15 Jeśli jednak rzecz tyczy się sporu o jakieś słowa i pojęcia związane z waszym prawem religijnym, sami się tym zajmujcie. Nie zamierzam być sędzią w takich sprawach. —
16 I kazał im opuścić swój trybunał.
17 Wówczas Żydzi, aby mimo wszystko skłonić go do jakiegoś działania, pochwycili jednego ze swoich – niejakiego Sostenesa, który był nowym przełożonym lokalnej synagogi – i zaczęli go dosłownie tłuc przed sędziowską ławą prokonsula. Lecz Gallio w żaden sposób nie dał się tym sprowokować i nie zajął stanowiska w kwestiach religii żydowskiej.
18 Po tym wydarzeniu Paweł pozostał w Koryncie jeszcze jakiś czas. W końcu jednak pożegnał się z braćmi, a po ogoleniu głowy w Kenchrach – w związku z dopełnieniem ślubu, który wcześniej złożył – odpłynął w kierunku Syrii. Razem z nim popłynęli Pryscylla i Akwila.
19 Kiedy przybyli do Efezu, małżeństwo to zajęło się swoimi sprawami, Paweł zaś udał się do lokalnej synagogi, aby i tam nauczać Żydów.
20 I chociaż ci prosili go usilnie, by dłużej z nimi pozostał, nie przystał na to,
21 lecz przy pożegnaniu powiedział: — Wrócę do was, jeśli taka będzie Boża wola. — I odpłynął z Efezu.
22 Po przybyciu do Cezarei najpierw udał się do Jerozolimy, by tam przywitać się ze społecznością wierzących, a później wrócił do Antiochii Syryjskiej.
23 Po odpoczynku Paweł postanowił znów ruszyć w drogę, by umacniać w wierze uczniów PANA. Początkowo skierował się do Frygii oraz Galacji.
24 Tymczasem do Efezu przybył pewien bardzo wymowny Żyd z Aleksandrii. Miał na imię Apollos. Człowiek ten był niezwykle biegły w żydowskich pismach,
25 a będąc gorący w duchu, wzywał wszystkich do postępowania drogą PANA. Nauczał tego, co pisma mówiły o Jezusie. Jego myślenie jednak zatrzymało się na przekazie Jana i zanurzaniu w wodę, które tamten głosił.
26 Jako Żyd śmiało nauczał w lokalnej synagodze. Gdy tylko Pryscylla i Akwila, mieszkający wówczas w Efezie, usłyszeli, z jaką pasją człowiek ten mówi o Chrystusie, zaprosili go do siebie i szczegółowo wyłożyli mu, czym jest Droga Boża.
27 Ponieważ Apollos planował udać się do Achai, bracia napisali mu polecający list do tamtejszych uczniów PANA z zachętą, by go przyjęli. Gdy tam dotarł, okazał się niezmiernie pożyteczny dla tych, którzy zaufali łaskawości Boga objawionej w Chrystusie,
28 doskonale bowiem zbijał wszelkie żydowskie argumentacje, wykazując publicznie – na podstawie Pism – że to właśnie Jezus jest oczekiwanym Mesjaszem.