Acts 11
1 Wiadomość o tym, że poganie przyjęli Boże Słowo, szybko dotarła do pozostałych Apostołów oraz do wierzących braci i sióstr w Judei.
2 Jednak ci z nich, którzy nadal tkwili mocno w judaizmie, gdy tylko Piotr pojawił się w Jerozolimie, zaczęli robić mu wyrzuty,
3 mówiąc: — Jak śmiałeś wejść do domu ludzi nieobrzezanych i, co gorsza, spożywać z nimi posiłki?!
4 Wówczas Piotr zaczął im po kolei wszystko wyjaśniać: —
5 Kiedy przebywałem w Jafie i modliłem się, otrzymałem widzenie. Ujrzałem wielką płachtę, która była opuszczana z Niebios w moim kierunku. Kiedy już całkiem osiadła na ziemi,
6 ujrzałem w niej różnorakie zwierzęta – czworonogi, płazy pełzające po ziemi, a także ptaki.
7 Wtedy to usłyszałem Głos, który powiedział do mnie: „Piotrze, zabijaj je i jedz!”.
8 Odpowiedziałem wówczas: „Wykluczone, PANIE! Nigdy przecież nie spożywałem rzeczy pospolitych albo nieczystych”.
9 Na to Głos z Niebios odezwał się ponownie, mówiąc, abym nie uważał za skalane tego, co Bóg oczyścił!
10 Powtórzyło się to trzykrotnie i zaraz potem owa płachta została zabrana z powrotem w Niebiosa.
11 Chwilę później trzej mężowie wysłani do mnie z Cezarei stanęli u wrót domu, w którym przebywałem,
12 a Duch powiedział mi, bym udał się z nimi bez żadnego wahania. Co więcej: sześciu braci w wierze wybrało się tam ze mną. Razem poszliśmy do domu człowieka, który nas zaprosił.
13 Ten zaś opowiedział nam, jak ujrzał Bożego anioła, który przybył do niego z poleceniem: „Poślij do Jafy i zaproś Szymona zwanego Piotrem.
14 On przekaże ci słowa, dzięki którym wstąpisz na drogę zbawienia – ty i cały twój dom”.
15 Kiedy tylko zacząłem tam głosić Dobrą Wiadomość o ratunku w Chrystusie, Duch Świętego Boga spoczął na nich wszystkich, podobnie jak kiedyś na nas.
16 Wtedy to przypomniałem sobie słowa PANA: „Jan zanurzał w wodę, lecz wy zostaniecie zanurzeni w Ducha Uświęcenia ”.
17 Pomyślałem więc sobie, że skoro Bóg zechciał obdarować ich tym samym darem co i nas, którzy wcześniej zaufaliśmy Jezusowi Chrystusowi jako PANU, to kimże byłbym, gdybym postanowił przeciwstawić się Bogu?!
18 Kiedy bracia w wierze usłyszeli to, uspokoili się i złożyli hołd Najwyższemu, mówiąc: — A więc również innym narodom Bóg dał możliwość opamiętania się, by mogli otrzymać Jego odwieczne i nieskończone Życie!
19 Tymczasem wierzący, którzy rozproszyli się z powodu prześladowania, jakie nastąpiło po ukamienowaniu Szczepana, dotarli do Fenicji, na Cypr i do Antiochii Syryjskiej. Przekazywali oni Dobrą Wiadomość o ratunku w Chrystusie
20 Grupa, która dotarła do Antiochii, składała się z Hebrajczyków pochodzących z Cypru oraz z Cyreny. Ci, po przybyciu na miejsce, zaczęli pouczać mieszkających tam rodaków, którzy prowadzili całkowicie zhellenizowane życie. Głosili im Dobrą Wiadomość o ratunku w Jezusie, PANU wszystkiego,
21 zaś On wspierał ich swoją mocą. Dzięki temu mnóstwo tamtejszych Żydów zwróciło się do PANA, składając w Nim całą swoją ufność.
22 Kiedy wiadomość o tym dotarła do wierzących w Jerozolimie, ci zdecydowali wysłać do Antiochii Barnabę, by służył tam pomocą i doświadczeniem.
23 On zaś, gdy dotarł na miejsce, zobaczył rozliczne dowody wielkiej Bożej łaskawości. Przepełniony więc radością, gorąco zachęcał wszystkich, by z pełnym oddaniem serca trwali w PANU.
24 Sam Barnaba był niezwykle dobrym człowiekiem, mocno zakorzenionym w Słowie PANA i pełnym Ducha Uświęcenia. Z tego powodu Bóg używał go w Antiochii w niezwykły sposób. Dzięki jego służbie wielu Żydów zostało ugruntowanych w PANU.
25 Barnaba wybrał się również do Tarsu, by tam odszukać Szawła.
26 A gdy już do niego dotarł, zabrał go ze sobą do Antiochii, gdzie razem przez kolejny rok nauczali tamtejszą społeczność wierzących, która szybko się rozrastała. Właśnie tam, w Antiochii, po raz pierwszy uczniów PANA nazwano chrześcijanami.
27 Mniej więcej w tym czasie przybyli do Antiochii bracia z Jerozolimy, którzy byli obdarowani zdolnością prorokowania.
28 Jeden z nich, imieniem Agabos, za sprawą Bożego Ducha oznajmił, iż dotkliwy głód spadnie wkrótce na ziemie Izraela. I rzeczywiście. Za czasów Klaudiusza wielki głód zapanował w Judei.
29 Uczniowie PANA ze społeczności w Antiochii zadeklarowali wówczas – każdy według swoich możliwości – wielkość wsparcia, jakie przekażą braciom i siostrom w Judei.
30 Jak postanowili, tak uczynili i przez Barnabę oraz Szawła wysłali tę pomoc na ręce zwierzchników wspólnoty w Jerozolimie.