Acts 1
1 Pierwsze sprawozdanie, dostojny Teofilu, napisałem o wszystkim, czego dowiedziałem się o nauczaniu Jezusa oraz o tym, czego dokonywał
2 aż do dnia, w którym wstąpił w Niebiosa. Wcześniej nakazał wybranym przez siebie wysłannikom, by kontynuowali Jego misję w Duchu Uświęcenia.
3 Zanim jednak to się stało, ukazywał się im – już po swej męce – jako Ten, który ma w sobie prawdziwe Życie, na co dawał im wiele dowodów. Czynił to przez czterdzieści dni, w czasie których nauczał swych uczniów o Bożym Królestwie.
4 W rozmowach z nimi podkreślał mocno, by nie opuszczali Jerozolimy do czasu spełnienia się Obietnicy danej przez Ojca z Niebios, o której mówił tymi słowami: — Już dawniej o niej słyszeliście, gdyż wspominałem o niej, mówiąc:
5 „Jan zanurzał w wodę, lecz wy, już niedługo, zostaniecie zanurzeni w Ducha Uświęcenia ”.
6 Oni zaś pytali Go: — PANIE, czy wydarzy się to wtedy, gdy obejmiesz już królewską władzę w Izraelu?.
7 Lecz On tak im odpowiedział: — Nie zajmujcie się badaniem tego, jakie czasy czy pory Ojciec wyznaczył swoją władzą w celu realizacji planów, które od dawna zamierzył.
8 Waszą odpowiedzialnością jest to, abyście przyjęli moc Ducha Uświęcającego, który do was przyjdzie, i stali się moimi świadkami w Jerozolimie, w całej Judei, w Samarii i po krańce Ziemi!.
9 Po tych słowach Jezus wzniósł się w górę, a oni – wpatrzeni w Niego – stali, aż został osłonięty obłokiem.
10 Gdy jeszcze Go wypatrywali, zjawili się przy nich dwaj mężczyźni w białych szatach
11 i powiedzieli: — Mężowie galilejscy! Dlaczego jeszcze tu stoicie i patrzycie w górę? Przecież ten Jezus, który przed chwilą wstąpił w Niebiosa, powtórnie przyjdzie na Ziemię w sposób podobny do tego, jak widzieliście to przed chwilą.
12 Wtedy dopiero zebrali się i szybko wrócili do Jerozolimy, gdyż droga spod Góry Oliwnej, przy której się znajdowali, nie była dłuższa niż jeden kilometr.
13 Gdy dotarli do domu, w którym zwykle się gromadzili, weszli do górnej izby, w której dalej razem przebywali. Byli tam: Piotr i Jan, Jakub i Andrzej, Filip i Tomasz, Bartłomiej i Mateusz, Jakub – syn Alfeusza – i Szymon zelota, a także Juda, syn Jakuba.
14 Wszyscy oni, wraz z towarzyszącymi im kobietami, trwali niezłomnie i jednomyślnie w modlitwie. Wśród nich znajdowała się również Maria, matka Jezusa, a także Jego kuzyni.
15 Po kilku dniach, gdy zebrało się ich około stu dwudziestu osób, na środek wyszedł Piotr i tak przemówił: —
16 Bracia! Sami wiecie, że Duch Świętego Boga, przemawiając w Pismach ustami Dawida, zapowiedział zdradę Judasza, wskazując, iż sprowadzi on ludzi, którzy aresztują Jezusa. Wszystko dokonało się dokładnie w taki sposób!
17 Judasz był człowiekiem z naszego grona i miał udział w naszym posługiwaniu!
18 Za jego haniebne wynagrodzenie kapłani nabyli pole, on sam zaś powiesił się, a jego ciało zostało rzucone na śmietnisko. Tam spuchło, pękło i wypłynęły z niego wszystkie wnętrzności.
19 Fakt ten stał się znany wszystkim mieszkańcom Jerozolimy, tak że pole kupione za jego pieniądze nazwali Hakeldamach, co znaczy „Pole Krwi”.
20 Zwróćcie uwagę na to, co zostało o nim powiedziane w Księdze Psalmów: Niech dom jego na zawsze pusty pozostanie i nie będzie nikogo, kto by w nim zamieszkał. A ponieważ jest także napisane: urząd, który piastuje, niech inny otrzyma,
21 trzeba, aby miejsce Judasza zajął jeden z tych, którzy byli z nami przez cały czas, gdy Jezus, nasz PAN, przebywał z nami,
22 poczynając od chwili, gdy został przez Jana zanurzony w wodzie Jordanu, aż do dnia, w którym wstąpił w Niebiosa. Musi to być również ktoś, kto widział Go zmartwychwstałego.
23 Wybrali więc dwóch: Józefa zwanego Barsabą, który nosił przydomek Justus, i Macieja.
24 I tak się nad nimi modlili: — O, PANIE! Ty znasz serca wszystkich ludzi. Prosimy, abyś wskazał, którego z tych dwóch wybierasz,
25 aby mógł on zająć miejsce w służbie i posłannictwie, które Judasz porzucił, kierując się własnymi planami.
26 Po tej modlitwie zebrani oddali swe głosy, a wybór padł na Macieja. W taki sposób doszli do przekonania, iż to on ma zostać przyłączony do grona Jedenastu, by stać się Apostołem PANA.