Job 23
1 Na to odpowiedział Job i rzekł:
2 I dziś moja skarga pełna jest goryczy, bo jego ręka zaciążyła na moich westchnieniach.
3 O, gdybym wiedział, jak go znaleźć, jak dojść do jego trybunału,
4 przedłożyłbym mu moją sprawę, a moje usta napełniłbym dowodami.
5 Chciałbym poznać słowa, którymi by mi odpowiedział, i dowiedzieć się, co mi powie.
6 Czy w swojej wielkiej mocy będzie się prawował ze mną? Nie! Byleby tylko zwrócił na mnie uwagę,
7 a wtedy człowiek sprawiedliwy będzie się z nim prawował i przez mego sędziego będę uznany za niewinnego na zawsze.
8 Oto, gdy idę naprzód - nie ma go, a gdy się cofam - nie zauważam go.
9 Gdy szukam go po lewej stronie, nie dostrzegam go, gdy się ukrywa po prawej, też go nie widzę.
10 Zna bowiem drogę, którą postępuję; Gdyby mnie wypróbował, wyszedłbym czysty jak złoto.
11 Moja noga trzymała się mocno jego śladu; jego drogą szedłem i z niej nie zbaczałem.
12 Od przykazań jego warg nie odstępowałem, zachowywałem w sercu słowa pochodzące z jego ust.
13 Lecz On jest zawsze ten sam, któż go odmieni? Czego On pragnie, to czyni.
14 On też wykona, co mi jest przeznaczone; a takich przeznaczeń jest u niego wiele.
15 Dlatego trwożę się przed jego obliczem i gdy to rozważam, drżę przed nim.
16 Bóg pozbawił odwagi moje serce, a Wszechmocny przeraził mnie.
17 Bo nie z powodu ciemności muszę milczeć ani z powodu mroku, który okrył moją twarz.