Psalms 57
1 Voor de koorleider. Op de wijze van: Verderf niet. Van David. Een kleinood, toen hij voor Saul in de spelonk vluchtte.
2 Wees mij genadig, o God, wees mij genadig, want bij U schuilt mijn ziel; ja, in de schaduw van uw vleugelen zal ik schuilen, totdat het onheil voorbij is.
3 Ik roep tot God, de Allerhoogste, tot God, die het voor mij voleindigt.
4 Hij zal van de hemel zenden en mij verlossen, als Hij te schande gemaakt heeft wie mij vertrapt; sela God zal zijn goedertierenheid en waarheid zenden.
5 Ik lig neder te midden van leeuwen, vlammen spuwende mensenkinderen; hun tanden zijn speer en pijlen, hun tong een scherp zwaard.
6 Verhef U boven de hemelen, o God; uw heerlijkheid zij over de ganse aarde.
7 Zij spanden een net voor mijn schreden, zij bogen mijn ziel terneer, zij groeven een kuil voor mijn aangezicht, zij vielen daar middenin. sela
8 Mijn hart is gerust, o God, mijn hart is gerust; ik wil zingen, ja psalmzingen.
9 Waak op, mijn ziel, waak op, harp en citer; ik wil het morgenrood wekken.
10 Ik zal U loven, o Here, onder de volken, ik zal U psalmzingen onder de natiën;
11 want hemelhoog is uw goedertierenheid, tot aan de wolken reikt uw trouw.
12 Verhef U boven de hemelen, o God; uw heerlijkheid zij over de ganse aarde.