Bible

1 Dette er Herrens ord som kom til Mika frå Moresjet på den tid då Jotam, Akas og Hiskia var kongar i Juda, dei syner han fekk om Samaria og Jerusalem. 2 Høyr, alle de folkeslag! Lyd etter, du jord ¬og alt som på deg er! Herren Gud skal vitna ¬mot dykk, vitna frå sitt heilage tempel. 3 Sjå, Herren går ut ¬frå sin bustad, stig ned og skrid fram ¬over høgdene på jorda. 4 Fjella brånar under han, og dalane rivnar, som voks når det brånar i eld, som vatn når det renn ¬utfor stup. 5 Alt dette hender fordi Jakob har falle frå, fordi Israel har synda. Kva er så Jakobs fråfall? Er det ikkje Samaria? Og kva er Judas synd? Er det ikkje Jerusalem? 6 Men eg skal gjera Samaria ¬til ei steinrøys og marka i byen ¬til vingardsjord. Eg velter steinane ned i dalen og legg ¬byens grunnvollar berre. 7 Alle gudebileta der ¬skal knusast og horegåvene brennast i eld, avgudsbileta gjer eg til inkjes. Med horeløn er dei samla, og til horeløn skal dei verta. 8 Difor må eg klaga og jamra, gå berrføtt og naken ikring, klaga som sjakalen og jamra som strutsen. 9 For Juda har fått eit slag, og såret er ulækjande. Det har nått til porten ¬åt mitt folk, heilt til Jerusalem. 10 Fortel ikkje dette i Gat! Hald opp med gråt og skrik! Velt dykk i støvet i Bet-Leafra! 11 Far nakne og vanæra bort, de som bur i Sjafir! Folket i Sa’anan vågar seg ikkje ut. Klageropa i Bet-Haesel riv grunnen bort under dykk. 12 Korleis kan folket i Marot venta seg noko godt, når ulukke frå Herren slår ned ved Jerusalems port? 13 Spenn hestane for vogna, de Lakisj-buar! De vart opphav til Sions synd. Hjå dykk er Israels fråfall ¬å finna. 14 Lat Moresjet-Gat få ¬avskilsgåve! Som ein sviktande bekk er husa i Aksib ¬for Israels kongar. 15 Endå ein gong ¬sender eg mot dykk, de Maresja-buar, ein som skal leggja dykk ¬under seg. Han kjem til Adullam, ¬Israels prydnad. 16 Klypp deg snau, rak håret av i sorg over borna dine! Gjer hovudet snautt ¬som eit gribbehovud, for dei er førte bort ifrå deg!