Bible

1 I det året då kong Ussia døydde, såg eg Herren sitja på ein høg, høg kongsstol, og slepet på kappa hans fylte templet. 2 Serafar stod ikring han. Kvar av dei hadde seks venger. Med to gøymde dei andletet, med to gøymde dei føtene, og med to flaug dei. 3 Dei ropa til kvarandre: «Heilag, heilag, heilag ¬er Herren Sebaot. All jorda er full ¬av hans herlegdom.» 4 Boltane i dørstokkane riste når ropet ljoma, og huset vart fylt med røyk. 5 Då sa eg: «Ve meg! Det er ute med meg. For eg er ein mann ¬med ureine lipper, og eg bur mellom eit folk ¬med ureine lipper, og augo mine har sett Kongen, Herren, Allhærs Gud.» 6 Då flaug ein av serafane bort til meg. I handa hadde han ei glo, som han hadde teke med ei tong frå altaret. 7 Med den rørte han ved munnen min og sa: «Sjå, denne har rørt ¬ved lippene dine. Di skuld er borte, ¬di synd er sona.» 8 Så høyrde eg Herrens røyst: «Kven skal eg senda, og kven vil gå for oss?» Då sa eg: «Sjå, her er eg, send meg!» 9 Og han sa: «Gå og sei til dette folket: Høyr og høyr, men håtta ikkje! Sjå og sjå, men skjøna ikkje! 10 Gjer hjarta hardt på ¬dette folket, gjer øyro tunghøyrde, ¬klin augo att, så det ikkje ser med augo eller høyrer med øyro eller skjønar med hjarta og vender om og vert lækt!» 11 Då spurde eg: «Kor lenge, Herre?» Han svara: «Til byane er aude ¬og folketome, til husa står utan folk, og landet ligg ¬som ei øydemark.» 12 Langt bort ¬skal Herren senda folket, audt og tomt skal det verta ¬i landet. 13 Og finst det enno att ¬ein tiandepart, skal den òg øydast ut, som når ei eik ¬eller terebinte vert felt, og berre ein stuv står att. Stuven skal vera ¬eit heilagt sæde.