Bible

1 Им кажа и една парабола за тоа како е потребно секогаш да се молат и да не паѓаат со духот. 2 И рече: „Во некој град си беше еден судија, кој од Бога не се плашеше, ниту од луѓето се срамуваше. 3 Во истиот град живееше една вдовица и доаѓаше кај него, велејќи: ‚Заш­тити ме од мојот противник!‘ 4 Но тој за долго време не сакаше. Најпосле си рече во себе: ‚Иако од Бога не се плашам и од луѓето не се срамувам, 5 но, бидејќи оваа вдовица не ми дава мир, ќе ја заштитам, за да не доаѓа по­веќе и да не ми додева.‘“ 6 И рече Господ: „Чујте што зборува несправедливиот судија! 7 Зарем Бог нема да ги одбрани Сво­и­те избраници, што викаат кон Него де­ње и ноќе; макар и да забави? 8 Ви велам, ќе ги одбрани набргу. Но Синот Човечки, кога ќе дојде, ќе најде ли вера на земјата?“ 9 А на оние што беа уверени во себе дека се праведни и ги презираа другите, им ја кажа оваа парабола: 10 „Два човека влегоа во храм да се помолат: едниот фарисеј, а другиот цариник. 11 Кога застанаа, фарисејот вака се молеше во себе: ‚Боже, Ти благодарам што не сум како другите луѓе; разбојници, несправедливи, прељубници, или како овој цариник. 12 Постам двапати во седмицата, да­вам десеток од сѐ што ќе стекнам.‘ 13 А цариникот стоеше одда­леку; не смееше дури и очите да ги по­дигне кон небото, туку се удираше в гради и велеше: ‚Боже, биди милостив спрема мене грешниот!‘ 14 Ви велам: тој си отиде дома повеќе оправдан, отколку оној, зашто секој што самиот себе се возвишува, ќе биде понизен, а кој се понизува себе самиот, ќе биде возвишен.“ 15 Кај Него донесуваа и мали деца за да ги допре; а учениците, штом ќе видеа, им забрануваа. 16 Но тогаш Исус ги повика и им ре­че: „Оставете ги децата да доаѓаат кај Мене, и не ги спречувајте, зашто на таквите им припаѓа царството Божјо! 17 Вистина ви велам: кој нема да го прими царството Божјо како дете, тој нема да влезе во него.“ 18 И Го праша еден управник, велејќи: „Учителе добар, што да направам за да наследам живот вечен?“ 19 А Исус му рече: „Зошто Ме на­ре­куваш добар? Никој не е добар, освен Единиот Бог. 20 Ги знаеш заповедите: не прави прељуба, не убивај, не кради, не сведочи лажно, почитувај ги татко си и мајка си.“ 21 А тој рече: „Сето тоа сум го за­па­зил уште од младоста своја.“ 22 Штом го слушна тоа, Исус, му рече: „Уште едно само ти недостасува: продај сѐ што имаш и раздај го на сиромаси, и ќе имаш ризница на небото; потоа дојди и врви по Мене!“ 23 А тој, кога го слушна тоа, многу се нажали, зашто беше многу богат. 24 Штом виде дека тој се растажи, Исус рече: „Колку е тешко во царството Божјо да влезат оние што имаат бо­гатство! 25 Полесно ѝ е на камила да мине низ иглени уши, отколку богат да влезе во царството Божјо.“ 26 Оние што го чуја тоа, рекоа: „Тогаш кој може да се спаси?“ 27 А Тој одговори: „Неможното за лу­ѓето е можно за Бога.“ 28 Петар, пак, рече: „Ете, ние оставив­ме сѐ и тргнавме по Тебе.“ 29 Тој им рече: „Вистина ви велам де­ка секој што оставил куќа или ро­ди­те­ли, или браќа, или сестри, или жена, или деца, заради царството Божјо, 30 добил многу повеќе од тоа уште се­га, во ова време, а во идниот век — и живот вечен.“ 31 И кога ги зеде со Себе Дванаесетте, им рече: „Еве, одиме кон Ерусалим и сѐ ќе се исполни, што напишале проро­ци­те за Синот Човечки: 32 дека ќе го предадат на незнабошци и ќе се потсмеваат со Него, ќе Го из­ма­чуваат и ќе Го плукаат, 33 ќе Го камшикуваат и ќе Го убијат, и на третиот ден ќе воскресне.“ 34 Но тие ништо од ова не разбраа; овие зборови за нив беа сокриени и тие не сфатија што им кажа. 35 А додека се приближуваше Тој до Ерихон, еден слеп човек седеше крај патот и питаше; 36 и штом чу дека покрај него минува народ, праша: „Што е тоа?“ 37 Му кажаа дека минува Исус од На­зарет. 38 Тогаш тој извика и рече: „Исусе, Сине Давидов, смилувај ми се!“ 39 Оние што одеа напред, го опоменаа да молчи; но тој уште погласно викаше: „Сине Давидов, смилувај ми се!“ 40 Исус застана и заповеда да Му го доведат. И кога оној се приближи до Него, го праша, 41 велејќи: „Што сакаш да ти на­пра­вам?“ Тој рече: „Господи, да про­гле­дам!“ 42 Тогаш Исус му рече: „Прогледај! Верата твоја те спаси.“ 43 И одеднаш прогледа и тргна по Не­го, славејќи Го Бога. И сиот народ, кога го виде тоа, Му воздаде слава на Бога.