Jeremiah 4
1 Ако сакаш да се обратиш, Израеле, вели Господ, обрати се кон Мене; и ако ги отклониш гадотиите од пред Моето лице, и престанеш да скиташ,
2 и ако се заколнеш: вистински верно и праведно: жив е Господ, тогаш народите ќе бидат благословени и со Него ќе се фалат.
3 Зашто вака им вели Господ на луѓето од Јудеја и од Ерусалим: изорајте си нови ниви и не сејте меѓу трње.
4 Обрезете се заради Господ и симнете го крајчето од срцето свое, луѓе Јудини и ерусалимски жители, за да не се јави Мојот гнев како оган и да не пламне неизгасливо поради вашите злодела.
5 Објавете во Јудеја, и разгласете во Ерусалим, говорете и трубете со труба по земјата; викајте силно и велете: соберете се, и да влеземе во утврдените градови.
6 Кренете го знамето кон Сион — бегајте, не запирајте се, зашто Јас ќе донесам од север зло и голема погибел.
7 Излегува лав од својот честар, тргнува истребителот на народите: тој излегува од местото свое, за да ја направи земјата твоја пустина, градовите твои ќе бидат сосипани, ќе останат без жители.
8 Затоа опашете се со вреќиште, плачете и ридајте: јароста на Господовиот гнев не се одврати од нас!
9 И во тој ден, вели Господ, ќе замре срцето на царот и срцето на кнезовите, ќе се ужаснат свештениците и ќе се вчудоневидат пророците.
10 И реков: „О, Господи Боже, зар Ти само го лажеше овој народ и Ерусалим кога велеше: ‚мир ќе има кај вас‘; а, меч допре до гушата?“
11 Во тоа време ќе му биде речено на тој народ и на Ерусалим: топол ветар дува од пустинските височини врз патот на ќерката на Мојот народ, не за да вее, ниту да очистува.
12 И оттаму ќе дојде ветар посилен од овој, и Јас ќе искажам суд над нив.
13 Ете, се крева тој како облак, и колите му се како виор, коњите му се побрзи од орли; тешко ним! Зашто ќе бидат сосипани!
14 Измиј го злото од срцето свое, Ерусалиме, за да се спасиш: до кога ќе борават во тебе злосторнички мисли?
15 Зашто веќе се разнесува глас од Дан, и погибелна вест — од Ефремовата Гора:
16 јавете им на народите, известете го Ерусалим дека идат од далечна земја опсадувачи и со викања ги заземаат градовите на Јудеја.
17 „Како чувари на нивите го оградуваат од сите страни, зашто тој се крена против Мене, вели Господ.
18 Тоа ти го направија твоите патишта и делата твои; од твојата нечесност ти е толку горчливо, што допира до срцето твое.“
19 „Утробо моја! Утробо моја! Нажален сум до дното на срцето свое, се бранува во мене срцето мое, не можам да молчам; зашто ти слушаш, душо моја, звук од труба, боен повик.
20 Зло по зло, целата земја се опустошува, ненадејно беа соборени шаторите мои, за миг — колибите мои.
21 До кога ќе гледаме знаме, и ќе слушаме трубен звук?
22 Тоа произлегува оттаму, што водачите на Мојот глупав народ не Ме познаваат: тие се безумни синови, и нема во нив расудување: вешти се за зло, но не умеат да вршат добро.
23 Ја гледам земјата — и ете, таа е разорена и пуста, — небесата, и нема на нив светлина.
24 Ги гледам горите — и ете, тие треперат, и сите ридови се нишаат.
25 Гледам — и ете, нема човек и сите небески птици одлетале.
26 Гледам — и ете, плодното поле е пустина, и сите негови градови се сосипани од лицето Господово, од јароста на гневот Негов.
27 Зашто вака рече Господ: — целата земја ќе биде опустошена, но целосно истребување нема да извршам.
28 Ќе заплаче земјата поради тоа, и небесата ќе се затемнат, зашто Јас реков, Јас решив, и нема да се покаам, ниту ќе отстапам од тоа.
29 Од викот на коњаници и на стрелци ќе се разбегаат сите градови: тие ќе отидат во густи шуми и ќе се искачат на карпи; сите градови ќе бидат напуштени, и во нив никој нема да живее.
30 А ти, опустошена, што ќе правиш? Макар и да се облекуваш во пурпур, и да се украсуваш со златни накити, да си ги украсуваш со боја очите свои — залудно ќе се украсуваш: те презираат љубовниците твои — душата ти ја бараат.
31 Зашто Јас слушам глас како од жена при породување, стенкање како на прворотка, глас на ќерката Сионска; таа стенка, протегајќи ги рацете: о, тешко мене, душата моја примира пред убијците!“