Deuteronomy 2
1 Потоа се вративме и тргнавме по пустината кон Црвеното Море, како што ми беше рекол Господ, и многу време одевме околу планината Сеир.
2 И Господ ми рече, велејќи:
3 „Доста одевте околу таа планина, свртете се, пак, кон север.
4 Заповедај му на народот и кажи му: ќе поминете сега низ пределите на вашите браќа, потомците Исавови, кои живеат во Сеир; и тие ќе се исплашат од вас, но вие ќе бидете внимателни:
5 не започнувајте со нив војна. Јас нема да ви дадам од земјата нивна ни една стапка, зашто планината Сеир им ја дадов на потомците Исавови.
6 Храна купувајте од нив со сребро и јадете; и вода купувајте од нив со сребро и пијте;
7 зашто Господ, Бог твој, те благослови во секое твое дело; те чуваше додека патуваше ти по таа голема пустина; ете, четириесет години Господ, Бог твој, е со тебе; ти од ништо не се лишуваше.“
8 И минавме покрај нашите браќа, потомците Исавови, кои живеат во Сеир; по патот во рамнината од Елат и Ецјон-Гевер, па свртевме и го изминавме патот во пустината Моав.
9 И ми рече Господ: „Не се карајте со Моавците, ниту почнувајте со нив војна; зашто Јас нема да ви дадам ништо од земјата нивна, бидејќи Јас им го дадов Ар на Лотовите потомци.“
10 Порано таму живееја Емијци, народ голем, многуброен и висок како Анаковите потомци,
11 и ги сметаат Рефаимци како и Анакијците; Моавците, пак, ги нарекуваа Емијци.
12 А во Сеир живееја порано Хоријците; но потомците Исавови ги изгонија и ги истребија од пред себе и се населија наместо нив — така, како што направи Израел со земјата на своето наследство, што му ја беше дал Господ.
13 „И сега, станете и преминете го потокот Зеред.“ И ние го минавме потокот Зеред.
14 Откако отидовме во Кадис-Барнеа и го минавме потокот Зеред, поминаа триесет и осум години, сѐ додека во таборот не изгинаа сите мажи, погодни за војна, според она како што им се беше заколнал Господ;
15 пак и раката Господова беше против нив, истребувајќи ги од логорот, додека сите не изумреа.
16 И тогаш, кога изгинаа сите мажи, годни за војна, и исчезнаа помеѓу народот,
17 Господ ми рече, велејќи:
18 „Ти минуваш сега низ пределите моавски, преку Ар,
19 и им се приближи на Амоновите потомци; не судрувај се со нив, ниту почнувај со нив војна, зашто Јас нема да ти дадам ништо во наследство од земјата на Амоновите потомци, бидејќи им ја дадов на потомците на Лот.“
20 Таа се сметаше за земја на Рефаимците: порано живееја во неа Рефаимци; Амонците, пак, ги нарекуваа Замзумијци;
21 тие беа народ голем, многуброен и висок како Анакијците, и Господ ги истреби пред лицето нивно, и тие ги изгонија и се населија на нивното место,
22 како што направи за синовите Исавови, кои живеат во Сеир, истребувајќи ги пред нив Хоријците, и тие ги изгонија, и се населија на местото нивно и таму живеат до ден денес.
23 И Авијците, што живееја во селата кај Газа, Кафторијците, кои беа излегле од Кафтор, ги истребија и се населија на нивното место.
24 „Станете, тргнете и минете го потокот Арнон; ете, го предавам во раката твоја Сихон, царот хешбонски, Амореецот, и неговата земја; почни да ја покоруваш и војувај против него;
25 од денес Јас ќе почнам да сеам страв и ужас пред тебе врз народите под целото небо; оние, што ќе чујат за тебе, ќе се растреперат и ќе се уплашат од тебе.“
26 И испратив пратеници од пустината Кедемот кај хешбонскиот цар Сихон, со мирни зборови, за да кажат:
27 „Дозволи ми да минам преку твојата земја; ќе одам по патот, нема да скршнувам, ни десно, ни лево;
28 храна продавај ми за сребро, и јас ќе јадам, и вода продавај ми за сребро, и јас ќе пијам; само со нозете мои да минам.“
29 Така, како што ми дозволија потомците Исавови, кои живеат во Сеир, и Моавците од Ар, додека не минам преку Јордан во земјата, што Господ, Бог наш, ни ја дава.
30 Но хешбонскиот цар Сихон не се согласи да минеме преку земјата негова, зашто Господ, Бог наш, го ожесточи духот негов и срцето му го окорави, за да го предаде во раката твоја, како што тоа се виде сега.
31 И ми рече Господ: „Ете, Јас почнав да ти го предавам Сихон, и земјата негова; почни да ја покоруваш земјата негова.“
32 И Сихон, со целиот народ свој, излезе против нас во бој кај Јахца;
33 и ни го предаде Господ, Бог наш, и ние го разбивме него, синовите негови и целиот народ негов.
34 Тогаш ги презедовме сите градови негови, ги ставивме под клетва и ги разоривме, а и сите мажи, жени и деца ги убивме: никој не остана жив;
35 само добитокот им го зедовме и пленот од градовите, што ги презедовме.
36 Од Ароер, кој е на брегот од потокот Арнон, и од тој град, што е во долината, па сѐ до Галаад, немаше град, непристапен за нас: сѐ ни предаде Господ, Бог наш.
37 Само кон земјата на потомците Амонови не пристапивме, ниту до местата, блиски до потокот Јавок, ниту кон градовите по планината, ниту до сѐ, за кое не ни заповеда Господ, Бог наш.