Bible

1 Си реков: ќе пазам на патиштата мои, за да не згрешам со јазикот свој; се погрижив устата моја да е претпазлива додека е грешникот пред мене. 2 Онемев и се смирив, и замолкнав дури и за доброто; и јадот мој се обнови. 3 Пламна срцето мое во мене и додека размислувам оган ќе се разгори во мислите мои. Проговорив со јазикот свој: 4 кажи ми го, Господи, мојот крај, и колкав е бројот на моите дни, за да знам колку сум ништожен. 5 Ете, Ти си ми дал дни колку една педа, и векот мој е како ништо пред Тебе. И навистина, сѐ е суета, секој човек што живее. 6 Навистина, човек оди како сенка и залудно се возбудува; собира богатство, а не знае кому ќе му го остави. 7 И сега што да очекувам? Зар надежта моја не е во Тебе, Господи? 8 Спаси ме од сите беззаконија; си допуштил да бидам поруга на безумниот. 9 Занемев и не ја отворив устата, зашто Ти ме создаде. 10 Отстрани ги од мене ударите Твои, изнемоштувам од Твојата силна рака. 11 Преку казни заради беззаконија си го воспитал човекот и душата негова си ја расточила како пајажина. И залудно се возбудува секој човек. 12 Услиши ја, Господи, молитвата моја и почуј ја молбата моја; небиди безгласен како моите солзи, зашто сум туѓ во Тебе и придојден, како сите мои татковци. 13 Допушти ми да здивнам, пред да заминам и да ме нема веќе.