Lamentations 5
1 Спомни си, Господи, што нѐ снајде; милостиво погледај и види ја поругата наша!
2 Наследството наше мина на туѓинци, куќите наши – на луѓе од други племиња;
3 останавме сираци, без татко; мајките наши се како вдовици.
4 водата своја ја пиеме за сребро, дрвата наши ги купуваме со пари.
5 На вратот имаме јарем, и нѐ гонат; исцрпени сме и не ни даваат да здивнеме.
6 Протегаме рака кон Египтјаните, кој Асирците, за да се нахраниме со леб.
7 Татковците наши грешеа: нив ги нема веќе, а ние трпиме казна за нивното беззаконие.
8 Робовите ни се господари, а нема кој да нѐ избави од рацете нивни.
9 Лебот го добиваме со страв – пред мечот во пустињата.
10 Кожата ни поцрнела како печка од лут глад.
11 Жените ни ги бесчестат на Сион, девојките – во градовите јудејски.
12 Кнезовите ги изобесија со свои раце, лицата на старците не ги почитуваа.
13 Младичите носеа рачници, а децата паѓаа под товари дрва.
14 Старците веќе не седат пред портите; младичите не пеат.
15 Се сврши радоста на срцето наше; нашите ора се претворија во тага.
16 Падна венецот од нашата глава; тешко нам, што згрешивме!
17 Поради тоа и чезнее срцето наше; поради тоа и потемнеа очите наши.
18 Бидејќи запусте гората Сион, лисици одат по неа.
19 Ти, Господи, остануваш вечно; престолот Твој е од род во род.
20 Зошто наполно нѐ забораваш, нѐ оставаш долго време?
21 Обрни нѐ кон Себе, Господи, и ние ќе се обрнеме; обнови ги деновите наши како во старо време.
22 Зар наполно си нѐ отфрлил, зар без мерка си се разгневил на нас?