Proverbs 14
1 Իմաստուն կանայք կառուցում են իրենց տները, իսկ անզգամները կործանում իրենց ձեռքերով։
2 Ուղիղ ընթացողը երկնչում է Տիրոջից, իսկ ով կամակորում է իր ճանապարհին, պիտի անարգվի։
3 Անզգամների բերանները թշնամանքի գավազաններ են, իմաստունների շուրթերը պահպանում են նրանց։
4 Որտեղ եզներ չկան, մաքուր են մսուրները, որտեղ առատ հունձք կա, հայտնի է եզան զորությունը։
5 Հավատարիմ վկան չի ստում, անիրավ վկան ստություն է բորբոքում։
6 Եթե չարերի մոտ իմաստություն փնտրես, չես գտնի, իսկ իմաստունների մոտ հանճար դյուրին կգտնես։
7 Ամեն ինչի հակառակ է անզգամը, իմաստուն շուրթերը հանճարի զենքն են։
8 Խորագետների իմաստությունը հայտնի է նրանց ճանապարհից, իսկ անզգամների անմտությունը՝ մոլորությունից։
9 Անօրենների տները մաքրվելու կարիք ունեն, իսկ արդարների տներն ընդունելի են։
10 Զգայուն մարդու սիրտը զգում է իր հոգու տանջանքը, իսկ ուրախության պահին չի ամբարտավանանում։
11 Ամբարիշտների տները պիտի կործանվեն, արդարների վրանները՝ օրհնվեն։
12 Կան ճանապարհներ, որ ուղիղ են թվում մարդկանց, բայց նրանց վերջը դժոխքի հատակն է հասնում։
13 Ուրախությանը տրտմություն չի խառնվում, բայց ուրախությունը կարող է փոխվել սգի։
14 Անգութը պիտի հագենա իր ճանապարհներից, իսկ բարի մարդը ուղղվելու է իր խոհերի շնորհիվ։
15 Անմեղը հավատում է ամեն խոսքի, իսկ խորամանկը պիտի զղջա։
16 Իմաստունը զարհուրելով խոտորում է չարից, իսկ անզգամն ինքնավստահ խառնվում է անօրենի հետ։
17 Բարկասիրտ մարդը գործում է առանց խորհելու, իսկ իմաստունը չափազանց համբերատար է։
18 Ամբարիշտների բաժինը չարիքները պիտի լինեն, իսկ խորագետները պիտի զորանան իմաստությամբ։
19 Չարերը պիտի գայթակղվեն բարիների առջև, ամբարիշտները պիտի ծառայեն արդարների դռների մոտ։
20 Մարդիկ ատում են իրենց աղքատ ընկերներին, իսկ հարուստների ընկերները շատ են։
21 Ով անարգում է աղքատին, մեղք է գործում, իսկ ով ողորմում է աղքատին, երանելի է։
22 Մոլորյալները չարիքներ են նյութում, բարիները՝ ողորմություն և ճշմարտություն։ Չարիքներ նյութողները չեն ճանաչում ողորմությունն ու հավատը, իսկ բարիքներ ծրագրողները ձեռք կբերեն հարգանք, վստահություն։
23 Ով աշխատում և մի բան է ավելացնում, իմաստություն է, իսկ անհոգը կարիքի մեջ պիտի ընկնի։
24 Իմաստունների պսակը խորագիտությունն է, իսկ անմիտների ուղին՝ չարությունը։
25 Հավատարիմ վկան հոգի է փրկում չարից, իսկ նենգավորը բորբոքվում է ստությամբ։
26 Տիրոջից երկյուղի մեջ զորեղ հույս կա և իր որդիներին խաղաղության ապավեն է։
27 Տիրոջ հրամանը կյանքի աղբյուր է, որը խուսափել է տալիս մահվան որոգայթից։
28 Թագավորի փառքն իր բազում զորքերի մեջ է, իշխանների կործանումը՝ իրենց ժողովրդի պակասելու։
29 Երկայնամիտ մարդը լի է իմաստությամբ, իսկ կարճամիտը՝ հույժ անմիտ է։
30 Հեզ մարդը իր սրտի բժիշկն է, հոգսատար սիրտը՝ ցեց ոսկորներին։
31 Աղքատին զրպարտողը բարկացնում է նրա Արարչին, իսկ ով պատվում է նրան, ողորմում է աղքատին։
32 Ամբարիշտը պիտի մերժվի իր չարիքի պատճառով, իսկ իր հոգու սրբության ձգտողն արդար կլինի։
33 Իմաստությունը բարի մարդու սրտում է հանգչում, իսկ անմիտների սիրտը չի ճանաչում այն։
34 Արդարությունը բարձրացնում է ազգը, իսկ մեղքը ազգեր է նվաստացնում։
35 Իմաստուն սպասավորը հաճելի է թագավորին. և իր փութկոտությամբ թոթափում է անարգանքը։