Bible

1 Եվ այն օրերից մեկում, մինչ տաճարում ուսուցանում էր ժողովրդին և ավետարանում, վրա հասան քահանայապետներն ու դպիրները՝ ծերերով հանդերձ, 2 և ասացին նրան. «Ասա՛ մեզ, դու ի՞նչ իշխանությամբ ես անում այդ, կամ ո՞վ է, որ քեզ տվեց այդ իշխանությունը»։ 3 Հիսուսը պատասխան տվեց նրանց և ասաց. «Ես էլ ձեզ մի բան հարցնեմ, և դուք ինձ ասե՛ք. 4 Հովհաննեսի մկրտությունը երկնքի՞ց էր, թե՞ մարդկանցից»։ 5 Եվ նրանք իրենց մտքում խորհեցին և ասացին. 6 «Եթե ասենք՝ երկնքից էր, կասի՝ իսկ ինչո՞ւ չհավատացիք նրան. և եթե ասենք՝ մարդկանցից, ամբողջ ժողովուրդը մեզ կքարկոծի, որովհետև իրենց մտքում Հովհաննեսի մասին հաստատ համոզում կա, որ նա մարգարե է»։ 7 Եվ պատասխան տվեցին, թե չգիտեն՝ որտեղի՛ց է։ 8 Եվ Հիսուսը նրանց ասաց. «Ես էլ ձեզ չեմ ասի, թե ի՛նչ իշխանությամբ եմ անում այս»։ 9 Եվ սկսեց ժողովրդին ասել այս առակը. «Մի մարդ այգի տնկեց և այն հանձնեց մշակներին, իսկ ինքը երկար ժամանակով ճամփորդության գնաց։ 10 Եվ հարմար ժամանակին մշակների մոտ մի ծառա ուղարկեց, որպեսզի այգու պտղից իր բաժինը տան նրան. իսկ մշակները ծեծեցին նրան ու ձեռնունայն արձակեցին։ 11 Տերը դարձյալ մեկ ուրիշ ծառա ևս ուղարկեց. նրանք սրան ևս ծեծեցին, անարգեցին և ձեռնունայն ճանապարհեցին։ 12 Ուղարկեց մի երրորդի ևս. նրանք սրան էլ վիրավորեցին և այգուց դուրս հանեցին։ 13 Այգու տերն ասաց. “Ի՞նչ անեմ. ուղարկեմ իմ սիրելի որդուն, թերևս նրանից կպատկառեն”։ 14 Երբ մշակները նրան տեսան, իրար հետ խորհուրդ արեցին և ասացին. “Սա է ժառանգը, սպանենք սրան, որպեսզի ժառանգությունը մերը լինի”։ 15 Եվ նրան այգուց դուրս հանեցին ու սպանեցին։ Արդ, այգու տերը նրանց ի՞նչ կանի։ 16 Չէ՞ որ կգա ու կորստյան կմատնի այդ մշակներին և այգին ուրիշներին կտա»։ 17 Երբ այս լսեցին, ասացին. «Քա՛վ լիցի»։ Եվ Հիսուսը, նրանց նայելով, ասաց. «Իսկ ի՞նչ է այն, որ գրված է, թե՝ “Այն վեմը, որ անարգեցին շինողները, նա՛ անկյունաքար եղավ” ։ 18 Ով այս վեմին բախվի, կխորտակվի, և ում վրա ընկնի, կճզմի նրան»։ 19 Եվ դպիրներն ու քահանայապետները նույն պահին ուզում էին նրան ձերբակալել, որովհետև հասկացան, որ այն առակն իրենց մասին ասաց, բայց ժողովրդից վախեցան։ 20 Եվ ապա հարմար առիթի սպասեցին և ուղարկեցին խաբեբաների, որոնք իրենք իրենց կեղծավորությամբ արդար էին ձևացնում, որպեսզի նրան խոսքերով բռնեն՝ մատնելու պետության և իշխանության կուսակալին։ 21 Հարցրին նրան և ասացին. «Վարդապե՛տ, գիտենք, որ ճիշտ ես խոսում ու ուսուցանում և աչառություն չես անում, այլ ճշմարտությամբ Աստծու ճանապարհն ես սովորեցնում։ 22 Օրինավո՞ր է մեզ համար կայսրին հարկ տալ, թե՞ ոչ»։ 23 Եվ նկատելով նրանց խորամանկությունը՝ ասաց նրանց. 24 «Ցո՛ւյց տվեք ինձ դահեկանը»։ Եվ նրանք ցույց տվեցին։ 25 Եվ նա ասաց. «Ո՞ւմ պատկերը և գիրն ունի դա»։ Պատասխանեցին և ասացին՝ կայսրինը։ Եվ նա ասաց նրանց. «Արդ, գնացե՛ք, տվե՛ք կայսրինը՝ կայսերը, իսկ Աստծունը՝ Աստծուն»։ 26 Չկարողացան նրան խոսքերով բռնել ժողովրդի առաջ ու զարմանալով նրա պատասխանի վրա՝ լռեցին։ 27 Սադուկեցիներից ոմանք, որոնք հակառակվում էին, թե հարություն չկա, մոտենալով հարցրին նրան և ասացին. 28 «Վարդապե՛տ, Մովսեսը մեզ համար գրել է. “Եթե մեկի եղբայրը, որը կին ունի, մեռնի, և նա անժառանգ լինի, թող նրա եղբայրը առնի այդ կնոջը և իր եղբոր համար զավակ հասցնի” ։ 29 Արդ, յոթ եղբայրներ կային. առաջինը կին առավ և անժառանգ մեռավ։ 30 Նրան առավ նաև երկրորդը. և նա էլ անժառանգ մեռավ։ 31 Նրան առավ նաև երրորդը. և նույն ձևով՝ յոթն էլ, բայց ժառանգներ չթողեցին։ 32 Մեռավ և կինը։ 33 Արդ, հարության ժամանակ նրանցից ո՞ւմ կինը կլինի, որովհետև յոթն էլ նրան կին առան»։ 34 Հիսուսը պատասխանեց նրանց և ասաց. «Այս աշխարհի որդիները կին են առնում և մարդու են գնում. 35 իսկ նրանք, որոնք արժանի կլինեն այն աշխարհին հասնելու և մեռելներից հարություն առնելու, ո՛չ կին են առնելու և ո՛չ էլ մարդու են գնալու, 36 քանի որ նրանց համար այլևս մահ չի լինի, որովհետև հարության որդիներ լինելով՝ հրեշտակների նման են և Աստծու որդիներ։ 37 Իսկ թե մեռելները հարություն են առնելու, Մովսեսն էլ այդ գուշակեց մորենու օրինակի մեջ, ինչպես որ ասում է Տիրոջ մասին “Աստված Աբրահամի, Աստված Իսահակի և Աստված Հակոբի” ։ 38 Իսկ Աստված մեռելների Աստվածը չէ, այլ ողջերի, որովհետև բոլորը նրա համար կենդանի են»։ 39 Դպիրներից ոմանք նրան պատասխանեցին և ասացին. «Վարդապե՛տ, լա՛վ ասացիր»։ 40 Եվ այլևս ոչ ոք չէր համարձակվում նրան որևէ բան հարցնել։ 41 Հիսուսը նրանց էլ ասաց. «Ինչպե՞ս են ասում, թե Քրիստոսը Դավթի որդին է. 42 Դավիթն ինքը Սաղմոսների գրքում ասում է. “Տերն ասաց իմ Տիրոջը՝ նստի՛ր իմ աջ կողմում, 43 մինչև քո թշնամիներին ոտքերիդ պատվանդան դնեմ” ։ 44 Իսկ արդ, եթե Դավիթը նրան Տեր է կոչում, Նա ինչպե՞ս նրա որդին կլինի»։ 45 Եվ մինչ ամբողջ ժողովուրդը լսում էր, ասաց իր աշակերտներին. 46 «Զգուշացե՛ք դպիրներից, որոնք ուզում են պատմուճաններով շրջել և սիրում են ողջույններ ընդունել հրապարակներում ու առաջին աթոռները գրավել ժողովարաններում և պատվավոր տեղերը նստել ընթրիքների ժամանակ, 47 որոնք յուրացնում են այրիների տները և ձևականորեն երկարացնում են իրենց աղոթքները։ Նրանք ավելի խիստ դատավճիռ պիտի ստանան»։