Isaiah 17
1 Պատգամ Դամասկոսի մասին։ «Դամասկոսն ահավասիկ պիտի վերանա քաղաքների միջից, պիտի կործանվի,
2 հավիտյան լքված՝ պիտի դառնա հոտերի մակաղատեղի և նախիրների հանգրվան, և ոչ ոք չի լինելու, որ քշի նրանց։
3 Եփրեմի համար այն այլևս ամուր ապաստան չի լինելու, այլևս թագավորություն չի մնալու Դամասկոսում, և ոչ էլ ասորիներից մնացորդ է մնալու, որովհետև դու ավելի լավ չես, քան Իսրայելի որդիներն ու նրանց փառքը»,- այսպես է ասում Զորությունների Տերը։
4 «Այն օրը Հակոբի փառքը պիտի նսեմանա, նրա փառքի մեծությունը պիտի սասանվի։
5 Այնպես պիտի լինի, ինչպես եթե մեկը կանգուն ցորենը հավաքի իր գիրկը, ապա նրա հետևից ընթանա հասկաքաղը, կամ եթե մեկը Հաստատության հովտում հասկ քաղի,
6 ապա այնտեղ մնա խոզանը. կամ էլ նմանվելու է այն ձիթենուն, որի բարձր ճյուղերին մնացել է երկու-երեք պտուղ, չորս-հինգ հատ էլ՝ նրա ոստերին»,- այսպես է ասում Տերը՝ Իսրայելի Աստվածը։
7 Այն օրը մարդն իր հույսը դնելու է իր Արարչի վրա, և նրա աչքերը պիտի նայեն Իսրայելի Սրբին։
8 Այլևս չպիտի ապավինեն մեհյաններին և ոչ էլ իրենց ձեռակերտ կուռքերին, որ իրենց մատները պատրաստեցին, այլ ապավինելու են Իսրայելի Սրբին. ո՛չ իրենց պաշտամունքային փայտե սյուներին են նայելու, ո՛չ էլ իրենց բագիններին։
9 Այն օրը քո քաղաքները պիտի լքվեն ու ավերակ դառնան, ինչպես որ Իսրայելի որդիների երեսից անհետացան ամորհացիներն ու խևացիները։
10 Քանի որ դու թողեցիր քո փրկիչ Աստծուն և չհիշեցիր Տիրոջը՝ քո օգնականին, դրա համար էլ անհավատ տունկ և անհավատ սերմ պիտի տնկես։
11 Այն օրը, երբ տնկես, պիտի մոլորվես։ Եթե անգամ կանուխ սերմանես, պիտի ծաղկի ամռանը, այն օրը, երբ կտակելու ես, ինչպես հայրն է ժառանգություն թողնում իր որդիներին։
12 Վա՜յ ձեզ, ազգերի բազմություննե՛ր, որ գոչում եք այնպես, ինչպես ալեկուտակ ծովը. որ աղմկում եք ծովի ալիքների նման։
13 Բյուրավոր ազգերը նման են հորդառատ ջրերի, առատաբուխ ջրերի բուռն հոսանքների, բայց Տերը նրանց պիտի խեղճացնի և հալածի հեռո՜ւ, հեռո՜ւ։ Հարդի մղեղի պես նրանք պիտի քշվեն քամուց, անվի փոշու նման փոթորկից հողմացրիվ պիտի արվեն։
14 Երեկոյան դեմ սուգ պիտի անեն, առավոտը չբացված՝ այլևս գոյություն չեն ունենալու։ Այս է ձեր ավարառուների և ձեր ունեցվածքը կողոպտողների բաժինն ու ժառանգությունը։