Bible

1 Լաբանն առավոտյան վեր կացավ, համբուրեց իր թոռներին ու դուստրերին, օրհնեց նրանց և վերադարձավ իր բնակատեղին։ 2 Հակոբը շարունակեց իր ճանապարհը։ Հայացքը բարձրացրեց և տեսավ Աստծու բանակը բանակած։ Նրան ընդառաջ եկան Աստծու հրեշտակները։ 3 Հակոբը, նրանց տեսնելով, ասաց. «Այս բանակը Աստծունն է», և այդ վայրի անունը դրեց Բանակատեղիներ [𝕸 Մախանայմ ]։ 4 Հակոբն իրենից առաջ բանագնացներ ուղարկեց իր եղբայր Եսավի մոտ՝ Սեիր երկիրը, Եդովմ աշխարհը, 5 պատվեր տվեց նրանց ու ասաց. «Այսպե՛ս կասեք իմ տեր Եսավին, թե այսպես է ասում քո ծառա Հակոբը. “Լաբանի մոտ ապրեցի մինչև այժմ։ 6 Ձեռք բերեցի արջառներ, ոչխարներ, էշեր, ծառաներ ու աղախիններ։ Հիմա լուր եմ ուղարկում իմ տեր Եսավին, որ քո ծառան շնորհ գտնի քո առաջ”»։ 7 Բանագնացները, Հակոբի մոտ վերադառնալով, ասացին. «Գնացինք քո եղբայր Եսավի մոտ, և ահա նա չորս հարյուր տղամարդկանցով ընդառաջ է գալիս քեզ»։ 8 Հակոբը վախեցավ ու կասկածանքի մեջ ընկավ։ Նա իր հետ եղած ժողովրդին, արջառները, ոչխարները և ուղտերը բաժանեց երկու մասի։ 9 Հակոբը մտածեց. «Եթե Եսավը գա և ջարդի մի բանակը, ապա երկրորդ բանակը կփրկվի»։ 10 Եվ Հակոբն ասաց. «Իմ նախահայր Աբրահամի՛ Աստված, իմ հայր Իսահակի՛ Աստված, Տե՛ր, որ ինձ ասացիր՝ “Գնա՛ քո ծննդյան երկիրը, և քեզ բարիք կանեմ”։ 11 Բավական են ինձ այն ողջ արդարությունն ու բարերարությունը, որ արեցիր քո ծառային, որովհետև ցուպը ձեռքիս անցա Հորդանանի այս կողմը, իսկ հիմա երկու բանակ եմ դարձել։ 12 Փրկի՛ր ինձ իմ եղբայր Եսավի ձեռքից, որովհետև ես նրանից վախենում եմ. գուցե գալով ոչնչացնի ինձ ու մայրերին՝ իրենց երեխաների հետ։ 13 Դու ասացիր. “Բարեհաճ կլինեմ քո նկատմամբ և քո սերունդները ծովի ավազի պես կբազմացնեմ, այնքան, որ հնարավոր չլինի նրանց հաշվել”»։ 14 Այդ գիշեր Հակոբը քնեց այնտեղ։ Նա իր հետ բերածներից իր եղբայր Եսավին իբրև ընծա ուղարկեց 15 երկու հարյուր այծ, քսան նոխազ, երկու հարյուր մաքի, քսան խոյ, 16 երեսուն ուղտ՝ իրենց նորածին ձագերի հետ, քառասուն կով և տասը ցուլ, քսան էշ և տասը քուռակ։ 17 Ամեն մի հոտ առանձին հանձնեց իր ծառաներին և նրանց ասաց. «Դուք ինձնից առա՛ջ ընկեք և հոտերի միջև հեռավորություն թողնելով՝ տարե՛ք»։ 18 Նա առաջինին պատվիրեց՝ ասելով. «Եթե քեզ հանդիպի իմ եղբայր Եսավը և հարցնի՝ “Ո՞ւմն ես և ո՞ւր ես գնում, և ո՞ւմ է պատկանում այս հոտը, որ քո առջևից է գնում”, 19 կասես՝ “Քո ծառա Հակոբի ընծաներն են, որ ուղարկել է իր տեր Եսավին, իսկ ինքը գալիս է մեր հետևից”»։ 20 Եվ առաջինին, երկրորդին, երրորդին ու բոլոր նրանց, ովքեր հոտերի հետ գնում էին առջևից, ասաց. «Այսպե՛ս կասեք Եսավին, երբ նրան հանդիպեք։ 21 Կասեք՝ “Ահա քո ծառա Հակոբը գալիս է մեր հետևից”»։ Այդպես արեց՝ մտածելով. «Նրան կմեղմեմ այն ընծաներով, որ ուղարկում եմ ինձնից առաջ, և ապա կհանդիպեմ նրան. թերևս ընդունի ինձ»։ 22 Եվ այսպես ընծաներն ուղարկեց իրենից առաջ, իսկ ինքն այդ գիշեր քնեց այնտեղ՝ իջևանում։ 23 Նույն գիշերը վեր կենալով՝ նա վերցրեց իր երկու կանանց, երկու աղախիններին ու տասնմեկ որդիներին ու անցավ Հաբոկ գետի ծանծաղուտով։ 24 Նա նրանց ու իր ունեցվածքն անցկացրեց գետով։ 25 Հակոբը մնաց միայնակ ու մինչև առավոտ մարտնչեց մի մարդու հետ։ 26 Երբ մարդը տեսավ, որ չի կարողանում հաղթել նրան, կռվի ընթացքում բռնեց Հակոբի ազդրի ջլերը և ընդարմացրեց դրանք։ 27 Եվ Հակոբին ասաց. «Թո՛ւյլ տուր՝ գնամ, որովհետև արդեն լուսացավ»։ Հակոբը պատասխանեց. «Թույլ չեմ տա՝ գնաս, մինչև որ ինձ չօրհնես»։ 28 Մարդն ասաց նրան. «Ի՞նչ է քո անունը»։ Նա պատասխանեց՝ Հակոբ։ 29 Եվ Հակոբին ասաց. «Այսուհետև Հակոբ չես կոչվելու, այլ Իսրայել, որովհետև դիմացար Աստծու հետ մաքառելիս, ուստի մարդկանց նկատմամբ էլ ուժեղ լինես»։ 30 Հակոբը հարցրեց. «Հայտնի՛ր ինձ քո անունը»։ Նա ասաց. «Ինչո՞ւ ես հարցնում իմ անունը», և օրհնեց նրան։ 31 Հակոբն այդ տեղն անվանեց Տեսիլ Աստծու [𝕸 Պնիէլ ], որովհետև «Աստծուն դեմ առ դեմ տեսա և ողջ մնացի»։ 32 Երբ Աստծու տեսիլն անցավ, արևը ծագեց. Հակոբը կաղում էր իր ազդրից։ 33 Այդ պատճառով էլ Իսրայելի որդիները մինչև այսօր չեն ուտում ազդրի ջլերը, որ ընդարմացրեց, և որոնք գտնվում են ազդրի միացման վրա, քանի որ բռնել էր Հակոբի ազդրի ջլերը և ընդարմացրել դրանք։