Bible

1 Հակոբը լսեց Լաբանի որդիների ասածները, թե՝ «Հակոբը ձեռք գցեց մեր հոր ողջ ունեցվածքը և մեր հոր ունեցվածքի շնորհիվ հարստացավ»։ 2 Նկատեց նաև, որ Լաբանի վերաբերմունքն իր նկատմամբ նույնը չէ, ինչ առաջ էր։ 3 Եվ Տերը՝ Աստված, Հակոբին ասաց. «Վերադարձի՛ր քո հոր երկիրը՝ քո ազգակիցների մոտ, և ես քեզ հետ կլինեմ»։ 4 Հակոբը մարդ ուղարկեց և Ռաքելին ու Լիային կանչեց դաշտ, որտեղ հոտերն էին գտնվում։ 5 Եվ ասաց նրանց. «Նայելով ձեր հոր դեմքին՝ զգում եմ, որ նա իմ նկատմամբ նույնը չէ, ինչ առաջ էր։ Սակայն իմ հոր Աստվածն ինձ հետ է։ 6 Դուք ինքներդ էլ գիտեք, որ իմ ամբողջ ուժով ծառայեցի ձեր հորը, 7 բայց ձեր հայրը խաբեց ինձ և տասն անգամ փոխեց իմ վարձը, սակայն Աստված թույլ չտվեց, որ նա ինձ վատություն անի։ 8 Եթե նա ասեր՝ “Խայտաճամուկները թող լինեն քո վարձը”, ապա բոլոր մաքիները խայտաճամուկ գառներ կծնեին, իսկ եթե ասեր՝ “Սպիտակները թող լինեն քո վարձը”, ապա բոլոր մաքիները սպիտակ գառներ կծնեին։ 9 Աստված ձեր հորից վերցրեց բոլոր մաքիներն ու տվեց ինձ։ 10 Երբ մաքիները բեղմնավորվում էին, ես երազում իմ աչքերով տեսնում էի, թե նոխազներն ու խոյերն ինչպե՛ս էին ելնում պտավոր, կիսասպիտակ ու խայտաճամուկ մաքիների ու այծերի վրա։ 11 Աստծու հրեշտակը երազում ինձ ասաց. “Հակոբ”։ Ես պատասխանեցի. “Ի՞նչ է”։ 12 Եվ ասաց. “Նայի՛ր քո աչքերով ու տե՛ս, որ մաքիների ու էգ այծերի վրա ելնող խոյերն ու արու այծերը ինչպե՛ս պտավոր են, խայտաճամուկ ու խատուտիկ։ Որովհետև տեսա այն, ինչ արեց քեզ Լաբանը։ 13 Ես եմ Աստվածը, որ երևացի քեզ Բեթելում, որտեղ ինձ համար կոթող օծեցիր և ուխտ արեցիր։ Արդ, վե՛ր կաց, դո՛ւրս ելիր այս երկրից և գնա՛ այն երկիրը, որտեղ ծնվել ես, և ես քեզ հետ կլինեմ”»։ 14 Ռաքելն ու Լիան նրան պատասխանեցին. «Մի՞թե այսուհետև մեր հոր տանը մեզ համար բաժին կամ ժառանգություն կա. 15 չէ՞ որ մենք նրա համար օտար ենք, քանի որ վաճառեց մեզ և ամբողջովին կերավ մեր դրամը։ 16 Այն հարստությունն ու փառքը, որ Աստված վերցրեց մեր հոր ձեռքից, մերն է ու մեր որդիներինը։ Արդ, վարվի՛ր այնպես, ինչպես պատվիրել է քեզ Աստված»։ 17 Հակոբը վեր կացավ, վերցրեց իր կանանց ու երեխաներին, նրանց նստեցրեց ուղտերի վրա, 18 հավաքեց իր ողջ ունեցվածքն ու հարստությունը, որ կուտակել էր Ասորիների Միջագետքում, որպեսզի գնա իր հոր՝ Իսահակի մոտ՝ քանանացիների երկիրը։ 19 Երբ Լաբանը գնացել էր իր ոչխարներին խուզելու, Ռաքելը գողացավ իր հոր կուռքերը։ 20 Հակոբն էլ թաքցրեց Լաբանից՝ իր աներոջից, որ գնում է։ 21 Այդպես թաքուն հեռացավ իր ամբողջ ունեցվածքով, անցավ գետը և ուղղվեց դեպի Գաղաադ լեռը։ 22 Երրորդ օրը Լաբան Ասորուն հայտնեցին, որ Հակոբը փախել է։ 23 Նա, վերցնելով իր եղբայրներին, հետապնդեց նրան և յոթ օրվա ճանապարհ անցնելով՝ նրան հասավ Գաղաադ լեռան վրա։ 24 Գիշերը երազում Աստված երևաց Լաբան Ասորուն ու ասաց նրան. «Զգո՛ւյշ եղիր, Հակոբի հետ հանկարծ չարությամբ չխոսես»։ 25 Լաբանը հասավ Հակոբին, որն իր վրանը խփել էր լեռան վրա։ Լաբանը Գաղաադ լեռան վրա իջևան տվեց իր եղբայրներին։ 26 Լաբանը Հակոբին ասաց. «Ի՞նչ արեցիր, ինչո՞ւ ինձնից գաղտնի հեռացար ու կողոպտեցիր ինձ, ինչո՞ւ առևանգեցիր իմ դուստրերին՝ իբրև սրով գերվածների։ 27 Եթե ինձ ասեիր, քեզ ճանապարհ կդնեի ուրախությամբ ու երգերով, թմբուկներով ու քնարներով։ 28 Մի՞թե ես արժանի չէի համբուրելու իմ թոռներին ու դուստրերին։ Արդ, անմտություն արեցիր։ 29 Ես հիմա կարող էի քեզ չարիք պատճառել, բայց քո հոր Աստվածը երեկ ասաց ինձ. “Զգո՛ւյշ եղիր, Հակոբի հետ հանկարծ չարությամբ չխոսես”։ 30 Արդ, գնալը գնացիր, քանի որ շատ էիր ցանկանում գնալ քո հոր տունը, բայց ինչո՞ւ գողացար իմ աստվածներին»։ 31 Հակոբը պատասխան տվեց Լաբանին՝ ասելով. «Որովհետև վախեցա՝ մտածելով, թե կարող է քո դուստրերին ու իմ ողջ ունեցվածքը խլես ինձնից»։ 32 Եվ ավելացրեց. «Ում մոտ գտնես քո աստվածները, թող նա չապրի մեր եղբայրների առաջ. քո ունեցածից ինչ որ գտնես ինձ մոտ, վերցրո՛ւ»։ Սակայն նա ոչինչ չգտավ։ Հակոբը չգիտեր, որ իր կինը՝ Ռաքելն էր գողացել դրանք։ 33 Լաբանը մտնելով խուզարկեց Հակոբի վրանը և Լիայի վրանն ու երկու հարճերի վրանը և չգտավ։ Եվ ելնելով Լիայի վրանից՝ մտավ Ռաքելի վրանը։ 34 Ռաքելը կուռքերը թաքցրել էր ուղտի թամբի տակ և նստել վրան։ Լաբանը խուզարկեց ամբողջ վրանը և չգտավ։ 35 Նա ասաց իր հորը. «Թող քեզ վիրավորական չթվա, տե՛ր, որ քո ներկայությամբ չեմ կարող ոտքի ելնել, որովհետև դաշտանի մեջ եմ»։ Լաբանը խուզարկեց ամբողջ վրանը, բայց կուռքերը չգտավ։ 36 Հակոբը զայրացած վիճեց Լաբանի հետ. Հակոբը Լաբանին ասաց. «Ես ի՞նչ վնաս եմ տվել, կամ ո՞րն է իմ հանցանքը, որ հետապնդեցիր ինձ 37 և խուզարկեցիր իմ ողջ ունեցվածքը։ Իմ տանը քո ունեցվածքից ի՞նչ գտար. դի՛ր այն իմ եղբայրների ու քո եղբայրների առաջ, և նրանք թող դատ անեն մեր երկուսի միջև։ 38 Քսան տարի է, ինչ քեզ հետ էի, քո ոչխարներն ու այծերը չստերջացան, և քո մաքիների խոյերը ես չկերա։ 39 Գազաններից հոշոտված կենդանիները ես չբերեցի քեզ մոտ, այլ ես ինքս էի հատուցում ցերեկը գողացվածի ու գիշերը գողացվածի վնասը։ 40 Ցերեկը տանջվում էի տոթից, գիշերը՝ ցրտից։ Քունը փախել էր աչքերիցս։ 41 Քսան տարի է, որ քո տանն էի։ Տասնչորս տարի քեզ ծառայեցի քո դուստրերի դիմաց և վեց տարի քո հոտերը հովվեցի, բայց դու խաբեցիր ինձ և տասն անգամ փոխեցիր իմ վարձը։ 42 Եթե ինձ հետ չլիներ իմ նախահոր Աստվածը՝ Աբրահամի Աստվածը՝ Իսահակի Երկյուղը, այժմ գուցե ինձ ձեռնունայն հետ ուղարկեիր։ Սակայն Աստված տեսավ իմ չարչարանքն ու իմ վաստակը և երեկ հանդիմանեց քեզ»։ 43 Լաբանը պատասխանեց Հակոբին՝ ասելով. «Դուստրերը իմ դուստրերն են, որդիները՝ իմ որդիները, կենդանիները՝ իմ կենդանիները։ Այն ամենը, ինչ դու տեսնում ես, իմն են ու իմ դուստրերինը։ Արդ, ի՞նչ կարող եմ անել իմ դուստրերին ու նրանց որդիներին, որոնց ծնեցին։ 44 Արդ, արի՛ ես ու դու ուխտ կապենք։ Դա թող վկայություն լինի իմ ու քո միջև»։ Նա, իր խոսքը շարունակելով, ասաց նրան. «Ահա մեր միջև որպես վկա Աստծուց բացի ոչ ոք չկա»։ 45 Եվ Հակոբը վերցրեց մի քար և կոթող կանգնեցրեց։ 46 Եվ իր եղբայրներին դիմելով՝ ասաց. «Քարե՛ր հավաքեք»։ Նրանք քարեր կուտակեցին, մինչև որ բլուր դարձավ, և այդ բլրի վրա կերան ու խմեցին։ 47 Լաբանն այն կոչեց Կարկառ Վկայության [𝕸 Յըգար-Սահադութա ], և Հակոբը կոչեց Կարկառ Վկայության [𝕸 Գալըեդ ]։ 48 Լաբանն ասաց նրան. «Այս բլուրն այսօր վկա է իմ ու քո միջև»։ Լաբանն ասաց Հակոբին. «Ահա այս բլուրն ու այս կոթողը, որ կանգնեցրի իմ ու քո միջև. վկա է այս բլուրը, վկա է այս կոթողը»։ Դրա համար էլ բլուրը կոչվեց Վկայություն։ 49 Կոչվեց նաև Տեսիլ [𝕸 Միցպա ], որովհետև Լաբանն ասաց. «Աստված թող մեր միջև դետ լինի, որովհետև բաժանվում ենք միմյանցից։ 50 Եթե վշտացնես իմ դուստրերին, եթե իմ դուստրերի կենդանության օրոք կանայք առնես, զգո՛ւյշ եղիր, քանի որ մարդ չկա, որ այդ բանը տեսնի, բայց Աստված վկա կլինի իմ ու քո միջև»։ 51 Եվ Լաբանն ասաց Հակոբին. «Ահա՛ այս բլուրն ու ահա՛ այս կոթողը, որ կանգնեցրինք իմ ու քո միջև. 52 վկա թող լինի այս բլուրը, վկա թող լինի այս կոթողը, որ ես չար դիտավորությամբ չեմ անցնի բլուրից այն կողմ, իսկ դու չես անցնի բլուրից ու կոթողից այս կողմ։ 53 Մեր դատավորը Աբրահամի Աստվածը, Նաքովրի Աստվածը, նրանց հայրերի Աստվածը թող լինի»։ Եվ Հակոբը երդվեց իր հոր՝ Իսահակի Երկյուղով։ 54 Հակոբը զոհ մատուցեց լեռան վրա և իր եղբայրներին կանչեց հաց ուտելու։ Կերան, խմեցին ու գիշերեցին լեռան վրա։