Romans 7
1 Դուք՝ իբրեւ Օրէնքին քաջածանօթ մարդիկ՝ չէ՞ք գիտեր, եղբայրնե՛ր, որ Օրէնքը մարդուն կը տիրէ՝ որքան ատեն որ մարդը կ՚ապրի։
2 Այսպէս, օրինակ, ամուսնացած կին մը Օրէնքով իր ամուսինին կապուած է, որքան ատեն որ ամուսինը ողջ է. իսկ երբ ամուսինը մեռնի՝ արձակուած կ՚ըլլայ ամուսնական կապէն։
3 Այլ խօսքով, իր ամուսինին կենդանութեան եթէ ուրիշ մարդու հետ ամուսնանայ՝ շնացող կը համարուի. մինչդեռ երբ ամուսինը մեռնի՝ ա՛լ ազատ է Օրէնքին կապէն, եւ շնացող չի համարուիր երբ ուրիշ մարդու հետ ամուսնանայ։
4 Ճիշդ նոյն ձեւով՝ դուք ալ, եղբայրնե՛ր, Քրիստոսի մարմինով մեռաք Օրէնքին համար՝ որպէսզի պատկանիք ուրիշին, անոր՝ որ մեռելներէն յարութիւն առաւ, եւ արդար վաստակով ներկայանանք Աստուծոյ։
5 Որովհետեւ, որքան ատեն որ մեղանչական բնութեան համաձայն կ՚ապրէինք՝ մեղքերու ցանկութիւնները Օրէնքին միջոցաւ կը ներգործէին մեր անդամներուն մէջ, իբրեւ արդիւնք՝ մահ պատճառելով։
6 Բայց հիմա, Քրիստոսի հետ մեռած ըլլալով՝ ա՛լ զերծ ենք Օրէնքի կապէն, որուն գերի էինք ժամանակ մը. այնպէս որ, մենք այլեւս Աստուծոյ կը ծառայենք Սուրբ Հոգիին բերած նորոգութեամբ եւ ո՛չ թէ գրաւոր Օրէնքին թելադրած հին ձեւով։
7 Արդ, ի՞նչ ըսենք. Օրէնքը մե՞ղք է։ Բնա՛ւ երբեք։ Եւ սակայն ես չէի գիտնար թէ ի՛նչ է մեղքը, եթէ Օրէնքը չյայտնէր։ Օրինակ, չէի գիտնար ի՛նչ է ցանկութիւնը, եթէ Օրէնքը չըսէր՝ «Մի՛ ցանկար»։
8 Մեղքը առիթէն օգտուելով՝ պատուիրանին միջոցաւ ամէն տեսակի ցանկութիւն առաջացուց իմ մէջս. եթէ Օրէնքը չըլլար՝ մեղքը մեռած պիտի մնար։
9 Ես ալ ժամանակ մը կենդանի էի, երբ Օրէնքը չկար. բայց երբ պատուիրանը եկաւ՝ մեղքը կեանք առաւ,
10 իսկ ես մեղքով մեռայ։ Այսպէս ուրեմն, պատուիրանը որ ինծի կեանք պէտք էր տար՝ մահուան պատճառ եղաւ ինծի,
11 պարզապէս որովհետեւ մեղքը առիթէն օգտուելով՝ պատուիրանին միջոցաւ խաբեց զիս եւ անով ալ սպաննեց։
12 Հետեւաբար, Օրէնքը ինք սուրբ է եւ պատուիրանն ալ սուրբ է, արդար ու բարի։
13 Բայց ուրեմն բարի պատուիրա՞նը ինծի մահ պատճառեց։ Բնա՛ւ երբեք։ Այլ՝ մեղքն էր որ բարի պատուիրանին միջոցաւ ինծի մահ պատճառեց, նախ՝ որպէսզի մեղքին ի՛նչ ըլլալը յայտնուի, եւ ապա՝ պատուիրանին միջոցաւ մեղքին առաւել ծանրութիւնը յայտնուի։
14 Գիտենք անշուշտ, որ Օրէնքը հոգեւոր է. բայց ես մարմնեղէն եմ՝ մեղքին ստրուկ դարձած։
15 Ինչ որ կ՚ընեմ՝ չեմ հասկնար թէ ինչո՛ւ կ՚ընեմ։ Որովհետեւ ուզածս չէ որ կ՚ընեմ, այլ հակառակը՝ ատած բանս է որ կ՚ընեմ։
16 Իսկ եթէ չուզածս է որ կ՚ընեմ, արդէն վկայած կ՚ըլլամ թէ Օրէնքը բարի է։
17 Միւս կողմէ, ես չէ՛ որ ըրած կ՚ըլլամ զայն, այլ իմ մէջս բոյն դրած մեղքը։
18 Գիտեմ որ իմ մէջս, այսինքն իմ մարմինիս մէջ ոեւէ բարի բան չկայ։ Բարին կամենալը ձեռքս է, բայց չեմ յաջողիր զայն կատարել։
19 Եւ այսպէս, բարին՝ որ կը կամենամ, չեմ ըներ, այլ կ՚ընեմ չարը՝ որ չեմ ուզեր։
20 Ուրեմն, եթէ չուզածս է որ կ՚ընեմ՝ ես ըրած չեմ ըլլար զայն, այլ՝ իմ մէջս բոյն դրած մեղքը։
21 Արդ, ես կը գտնեմ հետեւեալ օրինաչափութիւնը, որ երբ կ՚ուզեմ բարին ընել՝ կը տեսնեմ որ միայն չարը ընելու ատակ եմ։
22 Ես իմ ներքին էութեամբս հաճոյքով կ՚ընդունիմ Աստուծոյ Օրէնքը.
23 բայց իմ մարմինիսանդամներուն մէջ կը տեսնեմ տարբեր օրէնք մը, որ իմ մտքիս ընդունած Օրէնքին դէմ կը պատերազմի եւ զիս գերի կը պահէ մեղքի օրէնքին՝ որ իմ անդամներուս մէջ է։
24 Ի՜նչ խղճալի մարդ եմ։ Ո՞վ զիս պիտի փրկէ մահուան դատապարտուած այս մարմինէն։
25 Բայց շնորհակալութիւն կը յայտնեմ Աստուծոյ, մեր Տիրոջ Յիսուս Քրիստոսի միջոցաւ։ Ապա ուրեմն, ես ինքս միտքով Աստուծոյ Օրէնքին կը ծառայեմ, իսկ մարմինով՝ մեղքի օրէնքին։