Bible

1 Այդ օրերուն դարձեալ մեծ բազմութիւն մը հաւաքուեցաւ, եւ ուտելիք ոչինչ ունէին։ Յիսուս կանչեց իր աշակերտները եւ ըսաւ անոնց. – 2 Կը խղճամ այս ժողովուրդին, որովհետեւ ահա երեք օր է որ մօտս են եւ հիմա ոչինչ ունին ուտելիք։ 3 Եթէ զիրենք անօթի տուն ղրկեմ՝ ճամբու ընթացքին կրնան մարիլ, որովհետեւ անոնցմէ ոմանք հեռու տեղերէ եկած են։ 4 Աշակերտները պատասխանեցին. – Այս ամայի վայրին մէջ ուրկէ՞ կրնաս զանոնք կշտացնելու չափ հաց գտնել։ 5 Յիսուս հարցուց. – Քանի՞ հաց ունիք։ – Եօթը,– պատասխանեցին անոնք։ 6 Յիսուս հրամայեց ժողովուրդին որ գետին նստին։ Ապա առաւ եօթը հացը, շնորհակալութիւն յայտնեց Աստուծոյ, կտրեց եւ իր աշակերտներուն տուաւ որ հրամցընեն։ Անոնք ալ հրամցուցին ժողովուրդին։ 7 Քանի մը մանր ձուկեր ալ ունէին։ Յիսուս անոնք ալ օրհնեց եւ հրամայեց որ հրամցնեն։ 8 Բոլորն ալ կերան ու կշտացան, եւ աշակերտները աւելցած կտորները հաւաքելով՝ եօթը զամբիւղ լեցուցին։ 9 Իսկ ուտողները շուրջ չորս հազար հոգիէին։ Ապա Յիսուս արձակեց ժողովուրդը, 10 իսկ ինք անմիջապէս աշակերտներուն հետ նաւակ մտաւ եւ եկաւ Դալմանունայի կողմերը։ 11 Փարիսեցիները եկան եւ սկսան Յիսուսի հետ վիճաբանիլ։ Անոնք զինք փորձելու համար՝ իրմէ նշան մը կ՚ուզէին, Աստուծմէ վկայուած ըլլալը հաստատելու համար։ 12 Յիսուս խոր հառաչեց եւ ըսաւ. – Ինչո՞ւ այս սերունդի մարդիկը նշան կ՚ուզեն. վստահ գիտցէք, որ ձեզի նշան պիտի չտրուի՛։ 13 Ապա ձգեց զանոնք եւ դարձեալ նաւակ մտնելով՝ գնաց լիճին դիմացի կողմը։ 14 Աշակերտները սակայն մոռցան հաց առնել, եւ միայն մէկ հաց ունէին իրենց հետ նաւակին մէջ։ 15 Յիսուս անոնց պատուիրեց. – Զգուշացէ՛ք Փարիսեցիներու եւ Հերովդէսի կողմնակիցներու խմորէն ։ 16 Աշակերտները իրենք իրենց կը խորհէին ու կ՚ըսէին. «Այսպէս կ՚ըսէ, «որովհետեւ հաց չունինք»։ 17 Յիսուս գիտցաւ անոնց մտածումը եւ ըսաւ. – Թերահաւատնե՛ր, ինչո՞ւ դուք ձեզի կը խորհիք թէ հաց չունիք։ Տակաւին չէ՞ք հասկնար ու չէ՞ք ըմբռներ։ Ձեր մտքերը ապո՞ւշ կտրած են։ 18 Աչք ունիք՝ չէ՞ք տեսներ, ականջ ունիք՝ չէ՞ք լսեր։ Չէ՞ք հասկնար տակաւին։ Չէ՞ք յիշեր, 19 թէ ի՛նչպէս հինգ հացով հինգ հազար հոգի կերակրուեցան, եւ կտորները քանի՞ սակառի մէջ հաւաքեցիք։ Անոնք պատասխանեցին. – Տասներկու։ – 20 Եւ երբ եօթը հացով չորս հազար հոգի կերակրուեցան, քանի՞ զամբիւղի մէջ հաւաքեցիք կտորները։ – Եօթը,– պատասխանեցին։ 21 Եւ Յիսուս ըսաւ. – Ու տակաւին չէ՞ք հասկնար։ 22 Ապա Բեթսայիդա եկան։ Հոն Յիսուսի բերին կոյր մը եւ կ՚աղաչէին իրեն որ դպչի անոր։ 23 Յիսուս կոյրին ձեռքը բռնելով՝ զայն գիւղէն դուրս հանեց, թուքով թրջեց անոր աչքերը եւ ապա ձեռքով դպաւ անոր աչքերուն եւ հարցուց. – Բան մը կը տեսնե՞ս։ 24 Անիկա աչքերը բացաւ եւ ըսաւ. – Մարդիկ կը տեսնեմ, որոնք կարծես ծառ են, բայց կը քալեն։ 25 Յիսուս դարձեալ ձեռքերը դրաւ անոր աչքերուն վրայ։ Անիկա աչքերը բացաւ, նայեցաւ եւ տեսողութիւնը վերագտնելով՝ ամէն ինչ յստակ կը տեսնէր։ 26 Յիսուս զայն տուն ղրկեց եւ ըսաւ. – Գիւղ մի՛ մտներ, այլ տունդ գնա։ Իսկ երբ գիւղ երթաս՝ հոն ոեւէ մէկուն բան չըսես։ 27 Ապա Յիսուս իր աշակերտներուն հետ գնաց Փիլիպպոսի կառուցած Կեսարիայի գիւղերը։ Ճամբու ընթացքին անոնց հարցուց. – Մարդիկ իմ մասիս ի՞նչ կ՚ըսեն, ո՞վ եմ ես։ 28 Անոնք պատասխանեցին. – Ոմանք կ՚ըսեն՝ թէ Յովհաննէս Մկրտիչն ես, ոմանք՝ Եղիա մարգարէն, իսկ ուրիշներ՝ մարգարէներէն մէկը։ 29 Յիսուս հարցուց անոնց. – Իսկ դո՞ւք ինչ կ՚ըսէք իմ մասիս. ո՞վ եմ ես։ Պետրոս պատասխանեց. – Դուն Քրիստոսը՝ Օծեալն ես։ 30 Յիսուս խստիւ պատուիրեց անոնց, որ ոեւէ մէկուն չըսեն ասիկա։ 31 Ապա Յիսուս իր աշակերտներուն սկսաւ ուսուցանել եւ ըսաւ. – Մարդու Որդին շատ պիտի չարչարուի եւ մերժուի երէցներէն, աւագ քահանաներէն եւ Օրէնքի ուսուցիչներէն, պիտի սպաննուի եւ սակայն երրորդ օրը յարութիւն պիտի առնէ։ 32 Յիսուս այս բաները յստակօրէն յայտնեց իր աշակերտներուն։ Ասոր վրայ, Պետրոս մէկ կողմ առաւ զայն եւ սկսաւ յանդիմանել։ 33 Իսկ Յիսուս դարձաւ եւ աշակերտները տեսնելով՝ յանդիմանեց Պետրոսը, ըսելով. – Ետի՛ս գնա, Սատանա՛յ, որովհետեւ Աստուծոյ ծրագիրներուն համաձայն չես խորհիր, այլ մարդոց մտահոգութիւնը կ՚արտայայտես։ 34 Ապա իր մօտ կանչեց ժողովուրդը իր աշակերտներուն հետ միասին եւ ըսաւ անոնց. – Եթէ մէկը ուզէ ինծի հետեւիլ՝ թող ուրանայ իր անձը, առնէ իր խաչը եւ ետեւէս գայ։ 35 Որովհետեւ ով որ ուզէ իր կեանքը փրկել՝ պիտի կորսնցնէ զայն, եւ ով որ ինծի եւ Աւետարանին համար իր կեանքը կորսնցնէ՝ պիտի փրկէ զայն։ 36 Ի՞նչ օգուտ, երբ մէկը ամբողջ աշխարհը շահի, բայց իր կեանքը կորսնցնէ։ 37 Որովհետեւ իր կեանքին փոխարէն ի՞նչ փրկագին կրնայ տալ։ 38 Ով որ զիս կամ խօսքերս ընդունիլը ամօթ նկատէ, Աստուծոյ անհաւատարիմ եւ մեղաւոր այս սերունդին մէջ, Մարդու Որդին ալ զայն ընդունիլը ամօթ պիտի նկատէ՝ երբ գայ իր Հօրը փառքով, սուրբ հրեշտակներուն հետ։