Bible

1 Ո՜վ պատուական Թէոփիլոս, Շատեր ձեռնարկեցին պատմելու եւ դասաւորելու այն բոլոր դէպքերը, որոնք մեր մէջ տեղի ունեցան 2 եւ որ մեզի աւանդեցին անոնք՝ որոնք սկիզբէն իսկ անոնց ականատես եւ Աստուծոյ խօսքին քարոզիչ եղան։ 3 Նոյնպէս ալ ես, սկիզբէն բծախնդրութեամբ հետազօտած ըլլալով այս դէպքերը՝ քեզի կը գրեմ դասաւորելով զանոնք, 4 որպէսզի գիտնաս թէ ճշմարիտ է ինչ որ սորվեցար։ 5 Հրէաստանի Հերովդէս թագաւորի օրերուն Զաքարիա անունով քահանայ մը կար, որ Աբիայի քահանայական ընտանիքին կը պատկանէր, իսկ անոր կինը՝ Եղիսաբէթ, Ահարոնի սերունդէն էր։ 6 Անոնք երկուքն ալ Աստուծոյ աչքին արդար էին եւ իրենց ամբասիր կեանքով կը հնազանդէին Տիրոջ պատուիրաններուն եւ օրէնքներուն։ 7 Անոնք զաւակ չունէին, որովհետեւ Եղիսաբէթ ամուլ էր եւ արդէն երկուքն ալ ծերացած էին։ 8 Օր մը, երբ Զաքարիայի քահանայական դասակարգին հերթը եկած ըլլալով՝ իր պաշտօնը կը կատարէր Աստուծոյ առջեւ, 9 քահանայական սովորութեան համաձայն՝ վիճակով իրեն ինկաւ Տիրոջ սրբարանը մտնել՝ խնկարկելու համար։ 10 Խուռն բազմութիւն մը դուրսը կեցած կ՚աղօթէր խնկարկութեան ժամանակ։ 11 Եւ ահա Զաքարիայի երեւցաւ Տիրոջ հրեշտակը, որ խունկի սեղանին աջ կողմը կեցած էր։ 12 Երբ Զաքարիա հրեշտակը տեսաւ, շփոթեցաւ եւ սարսափի մատնուեցաւ։ 13 Տիրոջ հրեշտակը ըսաւ. – Զաքարիա՛, մի՛ վախնար, Աստուած լսեց աղօթքդ։ Կինդ՝ Եղիսաբէթը մանչ զաւակ մը պիտի ծնի եւ զայն Յովհաննէս պիտի կոչես։ 14 Անիկա քեզի ուրախութեան եւ ցնծութեան պատճառ պիտի ըլլայ եւ շատեր անոր ծնունդով պիտի ուրախանան։ 15 Անիկա մեծ պիտի ըլլայ Տիրոջ աչքին։ Գինի եւ օղի պիտի չխմէ։ Անիկա տակաւին չծնած՝ Սուրբ Հոգիով պիտի լեցուի 16 եւ Իսրայէլի ժողովուրդէն շատեր իրենց Տէր Աստուծոյն պիտի դարձնէ։ 17 Անիկա Տիրոջ առջեւէն պիտի քալէ՝ Եղիայի հոգիով եւ զօրութեամբ լեցուած, որպէսզի հայրերը իրենց որդիներուն հետ հաշտեցնէ եւ անհնազանդները առաջնորդէ արդարներու իմաստութեան, եւ այսպիսով Տիրոջ գալուստին նախապատրաստուած ժողովուրդ մը պատրաստէ։ 18 Զաքարիա ըսաւ հրեշտակին. – Ի՞նչպէս հաւատամ ըսածիդ. որովհետեւ ես ծեր եմ եւ կնոջս ալ տարիքը յառաջացած է։ 19 Հրեշտակը պատասխանեց. – Ես Գաբրիէլն եմ եւ Տիրոջ ներկայութեան կը կանգնիմ։ Տէրը զիս ղրկեց, որ քեզի հետ խօսիմ եւ այս լուրը աւետեմ։ 20 Եւ քանի չհաւատացիր խօսքերուս, որոնք իրենց ժամանակին պիտի իրականանան, համր պիտի ըլլաս, պիտի չկարենաս խօսիլ մինչեւ այն օրը, երբ ըսածս կատարուի։ 21 Մինչ այդ, ժողովուրդը Զաքարիայի կը սպասէր եւ կը զարմանար որ անիկա սրբարանէն դուրս գալու կ՚ուշանար։ 22 Երբ դուրս ելաւ, չէր կրնար խօսիլ, ուստի հասկըցան որ սրբարանին մէ ջ տեսիլք մը ունեցեր է։ Զաքարիա պապանձած էր եւ միայն շարժումներով կը խօսէր անոնց հետ։ 23 Երբ Զաքարիայի պաշտօնավարութեան օրերը լրացան, իր տունը գնաց։ 24 Այդ օրերուն իր կինը Եղիսաբէթ յղացաւ։ Հինգ ամիս տունէն դուրս չելաւ. կ՚ըսէր. – 25 Այս օրերուս ահա Տէրը այսպէս օգնեց ինծի՝ վերցնելով մարդոցմէ կրած նախատինքս։ 26 Եղիսաբէթիյղութեանվեցերորդամսուան, Աստուած Գաբրիէլ հրեշտակը ղրկեց Գալիլեայի Նազարէթ քաղաքը, 27 կոյսի մը մօտ, որ նշանուած էր Դաւիթի սերունդէն Յովսէփ անունով մէկու մը հետ։ Կոյսին անունը Մարիամ էր։ 28 Հրեշտակը Մարիամի գալով ըսաւ. – Ուրախացի՛ր, շնորհալի՛ կոյս, որովհետեւ Աստուած քեզի հետ է։ 29 Մարիամ այս խօսքին վրայ խռովեցաւ. կը մտածէր թէ ի՛նչ կը նշանակէ այս ողջոյնը։ 30 Սակայն հրեշտակը ըսաւ իրեն. – ՄԻ՛ վախնար, Մարիա՛մ, որովհետեւ Աստուծոյ շնորհքին արժանացար։ 31 Ահա պիտի յղանաս եւ զաւակ մը ծնիս, որ Յիսուս պիտի կոչես։ 32 Անիկա մեծ պիտի ըլլայ եւ Բարձրեալին Որդին պիտի կոչուի։ Տէր Աստուած անոր պիտի տայ իր հօրը՝ Դաւիթի գահը, 33 եւ անիկա Յակոբի սերունդներուն վրայ յաւիտեանս պիտի թագաւորէ։ Անոր թագաւորութիւնը անվախճան պիտի ըլլայ։ 34 Մարիամ ըսաւ հրեշտակին. – Ատիկա ի՞նչպէս կրնայ պատահիլ, երբ ամուսնացած չեմ։ 35 Հրեշտակը պատասխանեց. – Սուրբ Հոգին քեզի պիտի գայ եւ Բարձրեալին զօրութիւնը քու վրադ պիտի հանգչի. ուստի ծնելիք զաւակդ սուրբ է եւ Աստուծոյ Որդի պիտի կոչուի։ 36 Ահա ազգականդ Եղիսաբէթն ալ, հակառակ ծեր եւ ամուլ ըլլալուն՝ վեցերորդ ամիսն է որ յղի է։ 37 Գիտցի՛ր, որ Աստուծոյ համար անկարելի բան չկայ։ 38 Մարիամ ըսաւ. – Աստուծոյ աղախինն եմ, թող քու ըսածդ ըլլայ։ Ապա հրեշտակը գնաց Մարիամի քովէն։ 39 Նոյն օրերուն, Մարիամ ճամբայ ելլելով՝ աճապարանքով գնաց Յուդայի լեռնային շրջանի քաղաքներէն մէկը։ 40 Հոն Զաքարիայի տունը մտնելով՝ Եղիսաբէթի ողջոյն տուաւ։ 41 Երբ Եղիսաբէթ Մարիամի ողջոյնը լսեց, իր որովայնին մէջ երեխան շարժեցաւ, եւ Եղիսաբէթ Սուրբ Հոգիով ներշնչուած՝ 42 բարձրաձայն ըսաւ. – Կիներուն մէջ օրհնեա՜լ ես դուն եւ օրհնեա՜լ է զաւակը որ կը կրես որովայնիդ մէջ։ 43 Ի՜նչ երջանկութիւն, որ Տիրոջս մայրը ինծի կ՚այցելէ. 44 որովհետեւ երբ ողջոյնդ լսեցի, երեխաս ուրախութեամբ շարժեցաւ որովայնիս մէջ։ 45 Երանի՜ քեզի որ հաւատացիր, որովհետեւ Աստուծոյ կողմէ քեզի ըսուածները պիտի կատարուին։ 46 Մարիամ ըսաւ. « Տէրը պիտի գովաբանեմ. 47 Ահա հոգիս կ՚ուրախանայ Աստուծմով, իմ Փրկիչովս, 48 որովհետեւ ան տեսաւ իրաղախինինհեզութիւնը։ Ասկէետք բոլոր սերունդները երանի պիտի տան ինծի, 49 քանի հզօրն Աստուած ինծի համար մեծամեծ գործեր կատարեց. սուրբ է անունը անոր։ 50 Բոլոր ժամանակներուն մէջ ողորմութեամբ ան կը նայի աստուածավախ մարդոց վրայ։ 51 Իր բազուկով ան զօրութիւն ցոյց տուաւ, ոչնչացուց հպարտները՝ իրենց բոլոր խորհուրդներով։ 52 Գահազրկեց արքաները եւ բարձրացուց խոնարհները։ 53 Անօթիները բարիքներով լիացուց, մինչ հարուստները դատարկաձեռն արձակեց։ 54 Պաշտպան եղաւ իր ծառային՝ Իսրայէլի, հաւատարիմ մնալով իր ողորմութեան, 55 ինչպէս որ խոստացած էր մեր հայրերուն՝ Աբրահամի եւ անոր զաւակներուն»։ 56 Մարիամ Եղիսաբէթի մօտ շուրջ երեք ամիս մնալէ ետք վերադարձաւ իր տունը։ 57 Եղիսաբէթի ծննդաբերութեան ժամանակը հասաւ եւ զաւակ մը ծնաւ։ 58 Դրացիներն ու ազգականները երբ լսեցին, թէ որքան մեծ եղած է Տիրոջ ողորմութիւնը անոր հանդէպ՝ ուրախացան Եղիսաբէթի հետ։ 59 Փոքրիկին ծննդեան ութերորդ օրը եկան զայն թլփատելու, եւ երբ զայն իր հօր անունով Զաքարիա պիտի կոչէին, 60 մայրը ըսաւ. – Ո՛չ, Յովհաննէս պիտի կոչուի. 61 Սակայն ներկաները կ՚առարկէին, ըսելով. – Բայց ձեր գերդաստանին մէջ Յովհաննէս անունով մէկը չկա՛յ։ 62 Այս պատճառով նշանացի դիմեցին հօրը, գիտնալու համար թէ ի՛նչ կ՚ուզէ որ կոչուի մանուկը։ 63 Զաքարիա տախտակ մը ուզեց եւ գրեց՝ Յովհաննէս։ Բոլորն ալ զարմացան։ 64 Նոյն վայրկեանին Զաքարիայի լեզուն բացուեցաւ, սկսաւ խօսիլ եւ օրհնել զԱստուած։ 65 Վախ ինկաւ բոլոր ներկաներուն եւ դրացիներուն մէջ, որոնք ասիկա լսեցին, եւ Հրէաստանի լեռնակողմը ամէ ն մարդ այս մասին կը խօսէր։ 66 Ասիկա լսելով՝ ամէնքն ալ կը խորհէին ու կ՚ըսէին. – Արդեօք այս մանուկը ի՞նչպիսի մէկը պիտի ըլլայ։ Եւ Տիրոջ զօրութիւնը անոր հետ էր։ 67 Հայրը՝ Զաքարիան, Սուրբ Հոգիով լեցուած՝ մարգարէացաւ, ըսելով. 68 «Օրհնեա՜լ է Իսրայէլի Տէր Աստուածը, որ օգնութեան հասաւ եւ փրկութիւն բերաւ իր ժողովուրդին։ 69 Իր ծառային՝ Դաւիթի սերունդէն հզօր Փրկիչ մը տուաւ մեզի։ 70 Իր սուրբ մարգարէներուն միջոցաւ կանուխէն մեզի խոստացաւ 71 փրկել մեր թշնամիներէն ու բոլոր մեզատողներէն, 72 եւ մեր հայրերուն հանդէպ իր ողորմութիւնը ցոյց տալ՝ իր սուրբ ուխտին հաւատարիմ մնալով, 73 մեզի տալու այն՝ ինչ որ երդումով մեր հօր Աբրահամի խոստացած էր, 74 որպէսզի առանց վախի, այլեւս մեր թշնամիներէն փրկուած՝ զինք պաշտենք 75 մեր կեանքի բոլոր օրերուն, եւ իրեն ներկայանանք որպէս սուրբ եւ արդար մարդիկ։ 76 Եւ դուն, զաւա՛կս, Բարձրեալին մարգարէն պիտի կոչուիս եւ Տիրոջ առջեւէն պիտի քալես՝ անոր ճամբան պատրաստելու, 77 որպէսզի գիտցնես իր ժողովուրդին, թէ պիտի փրկուին՝ իրենց մեղքերուն ներում գտնելով. 78 որովհետեւ Աստուած իր գթառատ ողորմութեամբ իբրեւ Արեգակ՝ երկինքէն պիտի ծագի մեր վրայ, 79 եւ յայտնուի մեզի, որ խաւարի մէջ եւ մահուան շուքին տակ կը մնայինք, որպէսզի մեր ոտքերը դէպի խաղաղութեան ճամբան ուղղէ»։ 80 Փոքրիկը կ՚աճէր մարմինով եւ կը զօրանար հոգիով։ Անիկա անապատին մէջ կը բնակէր մինչեւ այն օրը, երբ երեւցաւ Իսրայէլի մէջ։