Hebrews 6
1 Ուստի, քրիստոնէականհաւատքինախագիտելիքները ձգելով՝ գանք չափահասներու յատուկ գիտելիքներուն։ Չենք ուզեր վերստին խօսիլ այն հիմնական գիտելիքներուն մասին, որոնք կը վերաբերին՝ մեռելական գործերէ ապաշխարելուն եւ Աստուծոյ հաւատալուն,
2 քրիստոնէական դաստիարակութեամբ մկրտուելուն, ձեռնադրութեան, մեռելներու յարութեան եւ յաւիտենական դատաստանին ։
3 Այլ, Աստուծոյ թոյլտուութեամբ, կ՚անցնինք չափահասներու յատուկ ուսուցումներուն։
4 Արդ, անոնք՝ որ անգամ մը լուսաւորուելով մկրտուելէ, երկնային պարգեւները վայելելէ, Սուրբ Հոգիին հաղորդակից դառնալէ,
5 Աստուծոյ բարի խօսքը ճաշակելէ եւ հանդերձեալ աշխարհի սքանչելիքներուն նախաճաշակը առնելէ ետք՝
6 իրենց հաւատքը կը լքեն, այդպիսիները կարելի չէ երկրորդ անգամ ապաշխարութեան բերել։ Անկարելի է ատիկա, որովհետեւ այդ ձեւով իրենք իրենց համար վերստին խաչը կը հանեն Աստուծոյ Որդին, զայն հրապարակաւ խայտառակ ընելով։
7 Արդարեւ, այն հողը որ իր վրայ տեղացած անձրեւները կ՚ըմպէ եւ օգտակար բերք կու տայ զինք մշակողներուն՝ Աստուծմէ օրհնութիւն կը ստանայ։
8 Իսկ այն հողը որ փուշ եւ տատասկ կը բուսցնէ՝ անպէտ է եւ անէծքի ենթակայ, եւ սահմանուած է այրուելու։
9 Սակայն, այս բաները ըսելով հանդերձ, ես վստահ եմ որ դուք, սիրելինե՛ր, լաւագոյն ճամբուն մէջ էք, որ փրկութեան կ՚առաջնորդէ։
10 Աստուած անարդար չէ. չի մոռնար ձեր գործերը եւ այն սէրը՝ որ իր անունով ցուցաբերեցիք՝ ձեր քրիստոնեայ եղբայրներուն օգտակար ըլլալով, ինչպէս կը շարունակէք մինչեւ հիմա։
11 Եւ մենք կը փափաքինք որ ձեզմէ իւրաքանչիւրը մինչեւ վերջ շարունակէ նոյն փութաջանութիւնը ցուցաբերել, որպէսզի ձեր յոյսը միշտ հաստատուն մնայ։
12 Չենք ուզեր որ թուլնաք. այլ նմանեցէք անոնց՝ որոնք հաւատքով եւ համբերութեամբ կը փորձեն Աստուծոյ խոստումը ժառանգել։
13 Երբ Աստուած այդ խոստումը կ՚ընէր Աբրահամին, քանի որ չկար իրմէ գերիվեր մէկը՝ որպէսզի անոր վրայ երդում ընէր՝
14 ինքն իր անձին վրայ երդում ըրաւ, ըսելով. «Ճշմարիտ որ մեծապէս պիտի օրհնեմ քեզ եւ անսահմանօրէն պիտի բազմացնեմ քու սերունդներդ»։
15 Եւ Աբրահամ համբերութեամբ սպասեց, եւ այդպէս ալ ստացաւ Աստուծոյ խոստացածը։
16 Մարդիկ իրենցմէ վեր բաներու վրայ երդում կ՚ընեն, եւ երդումը կը գործածեն իբրեւ ապահովութիւն տալու կերպ՝ իրենց վէճերուն վերջ դնելու համար։
17 Ատոր համար, Աստուած ինք ալ երդումը օգտագործեց՝ իր խոստումին ժառանգորդներուն յստակօրէն ցոյց տալու համար իր որոշումին անփոփոխելի ըլլալը։
18 Աստուած այս երկու բաները, խոստումն ու երդումը, որոնք անփոփոխելի են եւ որոնց կապակցութեամբ անկարելի է որ ստէ, տուաւ՝ որպէսզի մենք որ իրեն ապաւինեցանք՝ մեծապէս քաջալերուինք եւ մեզի տրուած յոյսին կառչինք։
19 Այդ յոյսը մեր խարիսխն է, ապահով եւ անշարժ, որ կը մտնէ երկնաւոր տաճարի վարագոյրէն ներս, ներքին Սրբարանը,
20 ուր Յիսուս մտաւ մեզմէ առաջ եւ մեզի համար, եւ յաւիտենական Քահանայապետ եղաւ, Մելքիսեդեկին պէս։