Bible

1 Երբ որոշուեցաւ որ նաւով Իտալիա երթանք, Պօղոսը եւ քանի մը ուրիշ բանտարկեալներ յանձնեցին «Կայսերական» կոչուած գունդէն Յուլիոս անունով հարիւրապետի մը։ 2 Բարձրացանք Ատրամիդդական նաւ մը, որ Ասիա նահանգին կողմերէն պիտի անցնէր, ու ճամբայ ելանք։ Մեզի հետ էր նաեւ Արիստարքոս Մակեդոնացին, Թեսաղոնիկէէն։ 3 Երբ յաջորդ օր Սիդոն ոտք դրինք, Յուլիոս մարդասիրութիւն ցուցնելով՝ Պօղոսին արտօնեց որ բարեկամներուն քով երթայ, որպէսզի իր կարիքները հոգան։ 4 Հոնկէ ճամբայ ելլելով՝ Կիպրոսի վարի կողմէն վեր բարձրացանք, քանի հովը մեզի հակառակ կը փչէր։ 5 Ապա Կիլիկիայի եւ Պամփիլիայի ծովէն նաւարկելով՝ հասանք Լիկիա նահանգի Միռա քաղաքը։ 6 Հոն հարիւրապետը Աղեքսանդրիական նաւ մը գտաւ, որ Իտալիա կ՚երթար, եւ մեզ այդ նաւը տարաւ։ 7 Բազմաթիւ օրեր նաւարկեցինք շատ դանդաղ, եւ դժուարաւ Կնիդոսի մօտերը հասանք։ Բայց հովը թոյլ չտուաւ որ ուղիղ շարունակենք. ուստի նաւարկեցինք հարաւ՝ դէպի Կրետէ, Սալմոնէ հրուանդանին կողմէն։ 8 Դժուարութեամբ կղզին եզերելով՝ եկանք տեղ մը որ Գեղեցիկ Նաւահանգիստ կը կոչուէր, եւ որուն մօտիկն էր Լասէա քաղաքը։ 9 Բաւական ժամանակ կորսնցուցած էինք, եւ նաւարկութիւնը արդէն վտանգաւոր դարձած էր, որովհետեւ աշնան սկիզբին հանդիպող ծոմապահութեան օրն ալ անցած էր։ Պօղոս կը յորդորէր զանոնք, 10 ըսելով. –Ո՛վ մարդիկ, կը տեսնեմ որ հիմա նաւարկելը ո՛չ միայն նաւուն ու բեռներուն մեծ վնաս պիտի հասցնէ, այլ մեր կեանքերն ալ վտանգի պիտի ենթարկէ։ 11 Սակայն հարիւրապետը աւելի նաւապետին ու նաւատիրոջ խօսքը մտիկ կ՚ընէր, քան Պօղոսի։ 12 Եւ քանի նաւահանգիստն ալ շատ յարմար չէր ձմերելու, ճամբորդներուն մեծ մասը համաձայն եղաւ որ հոնկէ ճամբայ ելլեն եւ փորձեն հասնիլ Փիւնիկէ, որ Կրետէի մէկ նաւահանգիստն էր, դէպի հարաւ–արեւմուտք եւ հիւսիս–արեւմուտք նայող, հոն ձմերելու համար. 13 Երբ հարաւային մեղմ հով մը սկսաւ փչել, ենթադրելով որ կրնան որոշուած տեղը հասնիլ՝ խարիսխները վերցուցին եւ սկսան նաւարկել, առանց հեռանալու Կրետէի ծովափէն։ 14 Բայց շատ չանցած, կղզիին կողմէն փոթորկալից հով մը ելաւ, «հիւսիս–արեւելեան հով» անունով ծանօթ։ 15 Նաւը փոթորիկէն բռնուեցաւ, եւ քանի որ կարելի չէր հովին դէմ երթալ՝ ձգեցինք որ հովէն քշուի։ 16 Մինչ Կլաւդա կոչուած փոքրիկ կղզիի մը հարաւէն կ՚անցնէինք, հազիւ կրցանք փրկել մակոյկը, 17 որ նաւաստիները վեր քաշեցին։ Յետոյ ապահովութեան համար պարաններով նաւուն մէջքը կապեցին։ Եւ վախնալով որ կրնան երթալ Սիրտիսի ծանծաղուտին մէջ խրիլ, առագաստը իջեցուցին եւ այնպէս յանձնուեցան հովին։ 18 Փոթորիկը կը շարունակէր կատաղօրէն ծեծել մեզ. ուստի յաջորդ օր բեռները ծով թափեցին, 19 իսկ երրորդ օրը իրենք իրենց ձեռքով նաւուն գործիքներէն մաս մը դուրս նետեցին։ 20 Քանի մը օր ո՛չ արեւուն երեսը տեսանք եւ ո՛չ ալ աստղերուն, իսկ փոթորիկը նոյն թափով կը շարունակուէր. այնպէս որ փրկութեան ամէն յոյս կորսնցուցինք։ 21 Երկար ատենէ ի վեր մարդ բան չէր կերած։ Ուստի Պօղոս ոտքի ելաւ ու մէջտեղ գալով ըսաւ անոնց. –Ո՛վ մարդիկ, պէտք էր մտիկ ընէիք ինծի եւ Կրետէէն չելլէինք։ Այն ատեն այս նեղութիւնը եւ վնասը չէինք կրեր։ 22 Իսկ հիմա կը թելադրեմ որ սիրտ առնէք։ Ձեզմէ ոեւէ մէկուն բան պիտի չըլլայ. միայն նաւն է որ պիտի խորտակուի։ 23 Որովհետեւ գիշերը Աստուծոյ հրեշտակը ինծի երեւցաւ — այն Աստուծոյն՝ որուն կը պատկանիմ եւ որուն կը ծառայեմ — 24 եւ ըսաւ. «Մի՛ վախնար, Պօղո՛ս, դուն տակաւին կայսրին դիմաց ալ վկայութիւն պիտի տաս։ Եւ ահա Աստուած քեզի շնորհք մը ըրաւ, որ քեզի հետ նաւարկողները բոլորն ալ ողջ մնան»։ 25 Հետեւաբար սի՛րտ առէք, մարդիկ, որովհետեւ կը հաւատամ Աստուծոյ. պիտի ըլլայ ճիշդ այնպէս՝ ինչպէս ինծի ըսաւ։ 26 Մենք կղզիի մը մէկ ափը պէտք է իյնանք։ 27 Տասնըչորրորդ գիշերը, մինչդեռ Ադրիական ծովու ջուրերուն մէջ կը ծփայինք, կէս գիշերին նաւաստիներուն թուեցաւ՝ թէ ցամաքի մը կը մօտենանք։ 28 Խորաչափը նետեցին եւ տեսան որ խորութիւնը շուրջ քառասուն մեթր էր։ Քիչ մըն ալ յառաջանալէ ետք կրկին նետեցին եւ շուրջ երեսուն մեթր ցոյց տուաւ։ 29 Սարսափած, որ չըլլայ թէ յանկարծ ժայռերու զարնուինք, նաւուն ետեւի կողմէն չորս խարիսխներ ձգեցին, եւ անձկութեամբ կը սպասէին որ լուսնայ։ 30 Քիչ ետք նաւաստիները խորհեցան նաւէն փախչիլ, եւ մակոյկը ծով իջեցուցին, պատճառաբանելով՝ թէ առջեւի կողմէն ալ խարիսխ պիտի ձգեն։ 31 Պօղոս հարիւրապետին ու զինուորներուն ըսաւ. –Եթէ այս մարդիկը նաւուն մէջ չմնան՝ դուք չէք կրնար փրկուիլ։ 32 Այն ատեն զինուորները մակոյկին պարանները կտրեցին եւ ձգեցին որ երթայ։ 33 Երբ օրը սկսաւ լուսնալ, Պօղոս բոլորէն խնդրեց որ բան մը ուտեն, ըսելով անոնց. –Այսօր տասնըչորրորդ օրն է որ սպասողական վիճակի մէջ՝ անօթի կը մնաք եւ բան չէք կերած։ 34 Կ՚աղաչեմ որ բան մը ուտէք, որովհետեւ փրկուելու համար սնունդի պէտք ունիք։ Ոեւէ մէկուդ գլուխէն մազ մը իսկ պիտի չկորսուի։ 35 Ասիկա ըսելէ ետք՝ հաց առաւ, բոլորին ներկայութեան շնորհակալութիւն յայտնեց Աստուծոյ, եւ զայն կտրելով՝ սկսաւ ուտել։ 36 Ատոր վրայ բոլորն ալ սիրտ առին եւ իրենք ալ սկսան ուտել։ 37 Նաւուն վրայ բոլորս միասին երկու հարիւր եօթանասունվեց հոգի էինք։ 38 Ուտել կշտանալէ ետք նաւը թեթեւցուցին՝ ցորենը ծով թափելով։ 39 Երբ օրը բացուեցաւ, նաւաստիները չգիտցան թէ երեւցողը ի՛նչ ցամաք է։ Բայց նշմարեցին ծոց մը, որ ծովափ ունէր, եւ կ՚ուզէին հոն հասցնել նաւը, եթէ հնարաւոր ըլլար։ 40 Կտրեցին խարիսխները եւ զանոնք ծովուն մէջ թողուցին։ Ապա քակեցին ղեկերուն պարանները եւ առաջամասի առագաստը բացին հովուն դիմաց, որ դէպի ծովափ կը փչէր։ 41 Բայց նաւը երկու հոսանքներու միջեւ ծանծաղուտի մը հանդիպելով՝ կողի վրայ նստաւ։ Առաջամասը աւազին մէջ խրած՝ անշարժ մնաց, մինչ յետսամասը ալիքներու սաստկութենէն սկսաւ քայքայուիլ։ 42 Զինուորները խորհեցան բանտարկեալները սպաննել, որպէսզի չըլլայ որ ոեւէ մէկը լողալով փախչի։ 43 Բայց որովհետեւ հարիւրապետը կ՚ուզէր Պօղոսը ազատել, արգելք եղաւ անոնց ծրագրին։ Հրամայեց՝ որ լողալ գիտցողները նախ ջուր նետուին ու ցամաք դուրս գան, 44 իսկ միւսները անոնց հետեւին՝ ոմանք տախտակներուն եւ ոմանք նաւուն միւս կտորներուն կառչելով։ Եւ այդպէս ալ բոլորը ազատեցան եւ ցամաք ելան։