Psalms 2
1 Ինչո՞ւ են խռովություն անում հեթանոսները, և ազգերը ունայնն են մտածում։
2 Երկրի թագավորները վեր են կենում, և իշխաններն իրար հետ խորհուրդ են անում Տիրոջ դեմ և նրա Օծյալի դեմ՝ ասելով.
3 «Կոտրենք նրանց կապանքները և նրանց չվանները դեն նետենք մեզնից»։
4 Երկնքում բնակվողը ծիծաղում է, Տերը ծաղրում է նրանց։
5 Այն ժամանակ նա պիտի բարկությամբ խոսի նրանց հետ և իր զայրույթով շփոթեցնի նրանց՝ ասելով.
6 «Ես օծեցի իմ թագավորին իմ սուրբ Սիոն լեռան վրա»։
7 Պիտի հայտարարեմ հրամանը. Տերն ասաց ինձ. «Դու իմ որդին ես, ես այսօր ծնեցի քեզ։
8 Խնդրի՛ր ինձնից, և ես հեթանոսներին քեզ ժառանգություն կտամ և երկրի ծայրերը՝ քեզ ունեցվածք։
9 Երկաթե գավազանով նրանց կջարդես և բրուտի ամանի պես կփշրես նրանց»։
10 Արդ, ո՜վ թագավորներ, խոհեմացե՛ք. խրատվեցե՛ք, ո՜վ երկրի դատավորներ։
11 Վախով ծառայե՛ք Տիրոջը և դողալով ցնծացե՛ք։
12 Որդուն համբուրեցե՛ք, որ չբարկանա, և դուք չկորչեք ճանապարհի մեջ, որովհետև շուտով պիտի բորբոքվի նրա բարկությունը։ Երանի նրանց, որ ապավինել են նրան։