Job 30
1 «Բայց հիմա ինձ ծաղրում են տարիքով ինձանից փոքրերը, որոնց հայրերին իմ հոտերի շների հետ էլ չէի ուզենա դնել։
2 Ինձ ի՞նչ պետք էր զորությունը նրանց ձեռքերի, որոնց առույգությունը կորել էր։
3 Չքավորությունից և քաղցից ցամաքած՝ գիշեր ժամանակ անապատ էին փախչում, ավերակ և ամայի վայրեր.
4 Մացառի վրայի մոլոշն էին քաղում և գիհիի արմատը՝ իբրև իրենց հաց։
5 Նրանք հասարակությունից դուրս էին արվում, ու նրանց վրա գոռում էին, ինչպես գողերի վրա։
6 Սոսկալի ձորերում էին բնակվում, գետնին ու ապառաժների ծերպերում։
7 Մացառներում բղավում էին, եղինջների տակ էին հավաքվում։
8 Հիմարների որդիներ և աննշան մարդկանց որդիներ լինելով՝ երկրից դուրս էին քշվում։
9 Բայց հիմա ես եմ նրանց խաղքը դարձել, նրանց համար ծաղրուծանակի առարկա եղել։
10 Ինձանից զզվում են, ինձանից հեռանում և չխնայելով երեսիս են թքում։
11 Քանի որ Աստված իմ աղեղի լարը թուլացրել է ու ինձ նեղել, նրանք էլ իմ առաջ սանձը բաց են թողել։
12 Աջ կողմից խաժամուժն է կանգնում, ոտքերս հրում, ինձ համար իրենց կործանումի ճանապարհները պատրաստում։
13 Նրանք իմ շավիղները քանդում են ու իմ կործանման համար են աշխատում՝ առանց որևէ օգնականի կարիքն ունենալու։
14 Գալիս են ասես լայն խրամատով, դղրդոցով գլորվելով են գալիս։
15 Արհավիրքներն ինձ վրա են դարձել, քամու պես իմ պատիվն են հալածում. իմ ազատությունն ամպի պես անցել է։
16 Հիմա հոգիս իմ ներսում հալվում է. ինձ տրտմության օրերն են պատել։
17 Գիշերները ոսկորներս ծակվում, ինձ կրծող ցավերը չեն հանգստանում։
18 Աստված մեծ ուժով բռնեց իմ հագուստները. պատմուճանիս օձիքից պինդ բռնեց ինձ։
19 Նա ինձ ցեխն է գցել, և ես հողի ու մոխրի նման եմ դարձել։
20 Ես քեզ աղաղակում եմ, բայց դու ինձ չես պատասխանում, կանգնում եմ, բայց դու ինձ ուշադրություն չես դարձնում։
21 Դու իմ նկատմամբ անգութ ես դարձել, ձեռքիդ զորությամբ ինձ հետ թշնամություն ես անում։
22 Դու ինձ բարձրացրել ես, քամուն հեծնել տվել ու մրրիկով ցնցում ես։
23 Ստույգ գիտեմ, որ ինձ մահվան ես տանելու և բոլոր կենդանիների համար սահմանված տունը։
24 Արդարև, երբ Աստված իր ձեռքը երկարում է, աղաչանք չկա, և երբ կորստյան է մատնում, նրանց համար՝ աղաղակ։
25 Մի՞թե ես օրը դժվարությամբ անցկացնողի համար լաց չեմ եղել. հոգիս աղքատի համար չի՞ նեղվել։
26 Մինչ ես բարիքի էի սպասում, չարիք եկավ, լույս էի ակնկալում, խավար եկավ։
27 Աղիքներս եռացին ու չհանդարտվեցին. տրտմության օրերը դեմս ելան։
28 Սևացած եմ ման գալիս, բայց ոչ արևից. ժողովրդի մեջ կանգնում եմ օգնության համար։
29 Շնագայլերին եղբայր եմ դարձել ու ջայլամներին՝ ընկեր։
30 Մաշկս ինձ վրա սևացել է և կթափվի, ոսկորներս՝ տաքությունից վառվել։
31 Սգի է փոխվել իմ քնարը, ու իմ սրինգը՝ լալկանների ձայնի»։