Bible

1 ای قوم من، به تعاليم من گوش دهيد و به آنچه می‌گويم توجه نماييد. 2 می‌خواهم با آوردن مثل به شرح مطالبی بپردازم كه از قديم همچنان پوشيده مانده است. 3 می‌خواهم آنچه را از نياكان خود شنيده‌ام تعريف كنم. 4 اينها را بايد تعريف كنيم و مخفی نسازيم تا فرزندان ما نيز بدانند كه خداوند با قدرت خود چه كارهای شگفت‌انگيز و تحسين برانگيز انجام داده است. 5 خدا احكام و دستورات خود را به قوم اسرائيل داد و به ايشان امر فرمود كه آنها را به فرزندانشان بياموزند 6 و فرزندان ايشان نيز به نوبۀ خود آن احكام را به فرزندان خود تعليم دهند و به اين ترتيب هر نسلی با احكام و دستورات خدا آشنا گردند. 7 بنابراين آنها ياد می‌گيرند كه بر خدا توكل نمايند و كارهايی را كه او برای نياكانشان انجام داده است، فراموش نكنند و پيوسته مطيع دستوراتش باشند. 8 درنتيجه آنها مانند نياكان خود مردمی سركش و ياغی نخواهند شد كه ايمانی سست و ناپايدار داشتند و نسبت به خدا وفادار نبودند. 9 افراد قبيلهٔ افرايم كه به تير و كمان مجهز بودند و در تيراندازی مهارت خاص داشتند، هنگام جنگ پا به فرار نهادند. 10 آنان پيمان خود را كه با خدا بسته بودند، شكستند و نخواستند مطابق دستورات او زندگی كنند. 11 كارها و معجزات او را كه برای ايشان و نياكانشان در مصر انجام داده بود، فراموش كردند. 12 13 خدا دريای سرخ را شكافت و آبها را مانند ديوار برپا نگه داشت تا ايشان از آن عبور كنند. 14 بنی‌اسرائيل را در روز بوسيلۀ ستون ابر راهنمايی می‌كرد و در شب توسط روشنايی آتش! 15 در بيابان صخره‌ها را شكافت و برای آنها آب فراهم آورد. 16 بلی، از صخره چشمه‌های آب جاری ساخت! 17 ولی با وجود اين، ايشان بار ديگر نسبت به خدای متعال گناه ورزيدند و در صحرا از فرمان او سر پيچيدند. 18 آنها خدا را امتحان كردند و از او خوراک خواستند. 19 حتی بر ضد خدا حرف زدند و گفتند: «آيا خدا می‌تواند در اين بيابان برای ما خوراک تهيه كند؟ 20 درست است كه او از صخره آب بيرون آورد و بر زمين جاری ساخت، ولی آيا می‌تواند نان و گوشت را نيز برای قوم خود فراهم كند؟» 21 خداوند چون اين را شنيد غضبناک شد و آتش خشم او عليه اسرائيل شعله‌ور گردد. 22 آنها ايمان نداشتند كه خدا قادر است احتياج آنها را برآورد. 23 با وجود اين، خدا درهای آسمان را گشود 24 و نان آسمانی را برای ايشان بارانيد تا بخورند و سير شوند. 25 بلی، آنها خوراک فرشتگان را خوردند و تا آنجا كه می‌توانستند بخورند خدا به ايشان عطا فرمود. 26 سپس با قدرت الهی خود، بادهای شرقی و جنوبی را فرستاد 27 تا پرندگان بی‌شماری همچون شنهای ساحل دريا برای قوم او بياورند. 28 پرندگان در اردوی اسرائيل، اطراف خيمه‌ها فرود آمدند. 29 پس خوردند و سير شدند؛ آنچه را كه خواستند خدا به ايشان داد. 30 اما هنوز غذا در دهانشان بود كه غضب خدا بر ايشان افروخته شد و شجاعان و جوانان اسرائيل را كشت، زيرا از حرص خود دست نكشيدند. 31 32 با وجود اين همه معجزات، بنی‌اسرائيل باز نسبت به خدا گناه كردند و به كارهای شگفت‌انگيز او ايمان نياوردند. 33 بنابراين خدا نيز كاری كرد كه آنها روزهايشان را در بيابان تلف كنند و عمرشان را با ترس و لرز بگذرانند. 34 هنگامی كه خدا عده‌ای از آنان را كشت بقيه توبه كرده، بسوی او بازگشت نمودند 35 و بياد آوردند كه خدای متعال پناهگاه و پشتيبان ايشان است. 36 اما توبۀ آنها از صميم قلب نبود؛ آنها به خدا دروغ گفتند. 37 دل بنی‌اسرائيل از خدا دور بود و آنها نسبت به عهد او وفادار نماندند. 38 اما خدا باز بر آنها ترحم فرموده، گناه ايشان را بخشيد و آنها را از بين نبرد. بارها غضب خود را از بنی‌اسرائيل برگردانيد، 39 زيرا می‌دانست كه ايشان بشر فانی هستند و عمرشان دمی بيش نيست. 40 بنی‌اسرائيل در بيابان چندين مرتبه سر از فرمان خداوند پيچيدند و او را رنجاندند. 41 بارها خدای مقدس اسرائيل را امتحان كردند و به او بی‌حرمتی نمودند. 42 قدرت عظيم او را فراموش كردند و روزی را كه او ايشان را از دست دشمن رهانيده بود بياد نياوردند. 43 بلاهايی را كه او در منطقۀ صوعن بر مصريها نازل كرده بود، فراموش كردند. 44 در آن زمان خدا آبهای مصر را به خون تبديل نمود تا مصريها نتوانند از آن بنوشند. 45 انواع پشه‌ها را به ميان مصريها فرستاد تا آنها را بگزند. خانه‌های آنها را پر از قورباغه كرد. 46 محصولات و مزارع ايشان را بوسيلۀ كرم و ملخ از بين برد. 47 تاكستانها و درختان انجيرشان را با تگرگهای درشت خراب كرد. 48 رمه‌ها و گله‌هايشان را با رعد و برق و تگرگ تلف كرد. 49 او آتش خشم خود را همچون اجل معلق به جان ايشان فرستاد. 50 او غضب خود را از ايشان باز نداشت بلكه بلايی فرستاد و جان آنها را گرفت. 51 همۀ پسران نخست‌زادۀ مصری را كشت. 52 آنگاه بنی‌اسرائيل را از مصر بيرون آورد و آنها را همچون گلۀ گوسفند به بيابان هدايت كرد. 53 ايشان را به راه‌های امن و بی‌خطر راهنمايی كرد تا نترسند؛ اما دشمنان آنها در دريای سرخ غرق شدند. 54 سرانجام خدا اجداد ما را به اين سرزمين مقدس آورد، يعنی همين كوهستانی كه با دست توانای خود آن را تسخير نمود. 55 ساكنان اين سرزمين را از برابر ايشان بيرون راند؛ سرزمين موعود را بين قبايل اسرائيل تقسيم نمود و به آنها اجازه داد كه در خانه‌های آنجا سكونت گزينند. 56 اما با اين همه، خدای متعال را امتحان كردند و از فرمان او سرپيچيدند و دستوراتش را اجرا نكردند. 57 مانند اجداد خود از خدا روی برتافتند و به او خيانت كردند و همچون كمانی كج غير قابل اعتماد شدند. 58 بتكده‌ها ساختند و به پرستش بتها پرداختند و به اين وسيله خشم خداوند را برانگيختند. 59 وقتی او چنين بی‌وفايی از اسرائيل ديد، بسيار غضبناک گرديد و آنها را بكلی طرد كرد. 60 خيمۀ عبادت را كه در شيلوه برپا ساخته بود ترک كرد 61 و صندوق مقدس را كه مظهر قدرت و حضورش در بين اسرائيل بود، بدست دشمن سپرد. 62 بر قوم برگزيدۀ خويش غضبناک گرديد و آنها را به دم شمشير دشمنان سپرد. 63 جوانانشان در آتش جنگ سوختند و دخترانشان لباس عروسی بر تن نكردند. 64 پيشوايان دينی آنها بدم شمشير جان سپردند و اجل به زنهايشان مجال نداد تا برای آنها سوگواری كنند. 65 سرانجام خداوند همچون كسی كه از خواب بيدار شود، و مانند شخص نيرومندی كه از باده سرخوش گردد، به ياری اسرائيل برخاست. 66 دشمنان قوم خود را شكست داده، آنها را برای هميشه رسوا ساخت. 67 او فرزندان يوسف و قبيلۀ افرايم را طرد نمود 68 اما قبيلۀ يهودا و كوه صهيون را كه از قبل دوست داشت، برگزيد. 69 در آنجا خانۀ مقدس خود را مانند كوه‌های محكم و پابرجای دنيا، جاودانه برپا نمود. 70 سپس خدمتگزار خود داود را كه گوسفندان پدرش را می‌چرانيد، برگزيد. 71 او را از چوپانی گرفت و به پادشاهی اسرائيل نصب نمود. 72 داود با صميم قلب از اسرائيل مراقبت نمود و با مهارت كامل ايشان را رهبری كرد.