Psalms 49
1 ای همۀ قومهای روی زمين اين را بشنويد! ای تمام مردم جهان گوش كنيد!
2 ای عوام و خواص، ای ثروتمندان و فقيران،
3 به سخنان حكيمانۀ من گوش دهيد.
4 می‌خواهم با مثلی معمای زندگی را بيان كنم؛ می‌خواهم با نوای بربط اين مشكل را بگشايم.
5 چرا بايد در روزهای مصيبت ترسان باشم؟ چرا ترسان باشم كه دشمنان تبهكار دور مرابگيرند
6 و آنانی كه اعتمادشان بر ثروتشان است و به فراوانی مال خود فخر می‌كنند مرا محاصره نمايند؟
7 هيچكس نمی‌تواند بهای جان خود را به خدا بپردازد و آن را نجات دهد.
8 زيرا فديۀ جان انسان بسيار گرانبهاست و كسی قادر به پرداخت آن نيست.
9 هيچكس نمی‌تواند مانع مرگ انسان شود و به او زندگی جاويد عطا كند.
10 زيرا می‌بينيم كه چگونه هر انسانی، خواه دانا خواه نادان، می‌ميرد و آنچه اندوخته است برای ديگران برجای می‌نهد.
11 آنان املاک و زمينهای خود را به نام خود نامگذاری می‌كنند و گمان می‌برند كه خانه‌هايشان دايمی است و تا ابد باقی می‌ماند.
12 غافل از اينكه هيچ انسانی تا به ابد در شكوه خود باقی نمی‌ماند بلكه همچون حيوان جان می‌سپارد.
13 اين است سرنوشت افرادی كه به خود توكل می‌كنند و سرنوشت كسانی كه از ايشان پيروی می‌نمايند.
14 آنها گوسفندانی هستند كه بسوی هلاكت پيش می‌روند زيرا «مرگ» آنها را شبانی می‌كند. صبحگاهان، شروران مغلوب نيكان می‌شوند و دور از خانه‌های خود، اجسادشان در عالم مردگان می‌پوسد.
15 اما خداوند جان مرا از عالم مردگان نجات داده، خواهد رهانيد.
16 نگران نشو وقتی كسی ثروتمند می‌شود و بر شكوه خانه‌اش افزوده می‌گردد!
17 زيرا هنگامی كه بميرد چيزی را از آنچه دارد با خود نخواهد برد و ثروتش بدنبال او به قبر نخواهد رفت.
18 هرچند او در زندگی خوشبخت باشد و مردم او را برای موفقيتش بستايند،
19 اما او سرانجام به جايی كه اجدادش رفته‌اند خواهد شتافت و در ظلمت ابدی ساكن خواهد شد.
20 آری، انسان با وجود تمام فرّ و شكوهش، سرانجام مانند حيوان می‌ميرد.