Bible

1 چنانكه آهو برای نهرهای آب اشتياق دارد، همچنان ای خدا، جان من اشتياق شديد برای تو دارد. 2 آری، جان من تشنۀ خداست، تشنۀ خدای زنده! كی می‌توانم به حضور او بروم و او را ستايش كنم؟ 3 روز و شب گريه می‌كنم، و اشكهايم غذای من است؛ تمام روز دشمنان از من می‌پرسند: «پس خدای تو كجاست؟» 4 چون به گذشته فكر می‌كنم دلم می‌گيرد؛ به ياد می‌آورم چگونه در روزهای عيد، جماعت بزرگی را سرودخوانان و حمدگويان به خانۀ خدا هدايت می‌كردم! 5 ای جان من، چرا محزون و افسرده شده‌ای؟ بر خدا اميد داشته باش! او را دوباره ستايش كن، زيرا او خدا و نجات دهندۀ توست! 6 ای خدا، در اين ديار غربت دلم گرفته است. حتی آبشارهای كوهستانها و موجهای درياهای تو نيز غم و اندوه بر من می‌دمند؛ اعماق اقيانوسها بر من می‌غرند. از سرزمين اردن و كوه‌های حرمون و مصغر، تو را به ياد می‌آورم. 7 8 خداوندا، در طی روز مرا مورد لطف و رحمت خود قرار ده، تا هنگامی كه شب فرا می‌رسد سرودی برای خواندن داشته باشم و نزد خدای حيات خود دعا كنم. 9 به خدا كه صخرۀ من است می‌گويم: «چرا مرا فراموش كرده‌ای؟ چرا بسبب ظلم دشمن ناله‌كنان به اينسو و آنسو بروم؟» 10 سرزنش دشمنانم مرا خرد كرده است، زيرا هر روز با كنايه به من می‌گويند: «پس خدای تو كجاست؟» 11 ای جان من، چرا محزون و افسرده شده‌ای؟ بر خدا اميد داشته باش! او را دوباره ستايش كن، زيرا او خدا و نجات‌دهندۀ توست!