Bible

1 من كسی هستم كه از خشم و غضب خدا مصيبت‌ها ديده‌ام. 2 خدا مرا به اعماق تاريكی كشانده است. 3 او بر ضد من برخاسته و دستش تمام روز بر من بلند است. 4 او پوست بدنم را فرسوده و استخوانهايم را شكسته است. 5 جان مرا با تلخی و مشقت پوشانده است. 6 مرا مانند كسی كه سالهاست مرده، در تاريكی نشانده است. 7 با زنجيرهای سنگين مرا بسته و دورم را حصار كشيده است تا نتوانم فرار كنم. 8 فرياد برمی‌آورم و كمک می‌طلبم، ولی او به دادم نمی‌رسد. 9 با ديوارهای سنگی راه مرا بسته است و طريق مرا پر پيچ و خم نموده است. 10 او در كمين من نشست و مانند شير بر من هجوم آورد؛ 11 مرا به ميان بيشه كشانيد و پاره‌پاره‌ام كرد و تنها و بی‌كس رهايم ساخت. 12 او كمانش را كشيد و مرا هدف قرار داد، 13 و تيرهايش به اعماق قلبم فرو رفت. 14 مردم تمام روز به من می‌خندند و مرا مسخره می‌كنند. 15 او زندگی را به كامم تلخ كرده است. 16 صورتم را به خاک ماليده است و دهانم را از سنگريزه پر كرده و دندانهايم را شكسته است. 17 سلامتی و خوشبختی از من رخت بربسته است. 18 رمق واميدی برايم نمانده، زيرا خداوند مرا ترک گفته است. 19 وقتی مصيبت و سرگردانی خود را به ياد می‌آورم، جانم تلخ می‌گردد. 20 بلی، آنها را دائم به ياد می‌آورم و وجودم پريشان می‌شود. 21 اما نور اميدی بر قلبم می‌تابد، وقتی به ياد می‌آورم كه 22 رحمت خداوند بی‌زوال است. آری، بسبب محبت اوست كه ما تلف نشده‌ايم. 23 وفاداری خدا عظيم است و رحمت او هر صبح بر ما می‌تابد. 24 به خود می‌گويم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او اميد خواهم بست.» 25 خداوند برای كسانی كه به او توكل دارند و او را می‌طلبند نيكوست. 26 پس خوبست كه چشم اميدمان به او باشد و با صبر منتظر باشيم تا خداوند ما را نجات دهد. 27 خوبست انسان در جوانی بياموزد كه سختيها را تحمل كند. 28 هنگامی كه او دچار مصيبت می‌گردد بهتر آنست كه در سكوت و تنهايی بنشيند 29 و در برابر خداوند سر تعظيم فرود آورد، زيرا ممكن است اميدی باشد. 30 وقتی او را می‌زنند و اهانت می‌كنند خوبست آنها را تحمل كند، 31 زيرا خداوند تا ابد او را ترک نخواهد كرد. 32 هر چند خدا كسی را اندوهگين كند، اما رحمتش شامل حال او خواهد شد، زيرا محبت او عظيم است. 33 او از آزردن و غمگين ساختن انسان خشنود نمی‌گردد. 34 هنگامی كه ستمديدگان جهان زير پا له می‌شوند، 35 و زمانی كه حق انسانی كه خدای متعال آن را به وی داده است، پايمال می‌گردد، 36 و هنگامی كه مظلومی در دادگاه محكوم می‌شود، آيا خداوند اينها را نمی‌بيند؟ 37 آيا بدون اجازۀ خداوند هيچ امری واقع می‌شود؟ 38 آيا هم مصيبت و هم بركت از جانب خدای متعال نازل نمی‌شود؟ 39 پس چرا وقتی ما انسانهای فانی بسبب گناهانمان تنبيه می‌شويم، گله و شكايت می‌كنيم؟ 40 بجای گله و شكايت بياييد كردار خود را بسنجيم و بسوی خداوند بازگرديم. 41 بياييد قلبهای خود را برای خدايی كه در آسمان است بگشاييم و دستهای خود را بسوی او برافرازيم. 42 زيرا ما گناه كرده‌ايم و نسبت به او ياغی شده‌ايم و او اين شرارت ما را فراموش نكرده است. 43 ای خدا، تو به هنگام غضب خود ما را تعقيب نموده و هلاک كرده‌ای و رحم ننموده‌ای. 44 خود را با ابر پوشانيده‌ای تا دعاهای ما بحضور تو نرسد. 45 ما را مثل خاكروبه و زباله به ميان قومها انداخته‌ای. 46 تمام دشمنانمان به ما توهين می‌كنند. 47 خرابی و نابودی دامنگير ما شده و در ترس و خطر زندگی می‌كنيم. 48 بسبب نابودی قومم، روز و شب سيل اشک از چشمانم جاريست. آنقدر خواهم گريست 49 50 تا خداوند از آسمان نظر كند و پاسخ دهد! 51 هنگامی كه می‌بينم چه بر سر دختران جوان اورشليم آمده است، دلم از اندوه پر می‌شود. 52 كسانی كه هرگز آزارشان نداده بودم، دشمن من شدند و مرا همچون پرنده‌ای به دام انداختند. 53 آنها مرا در چاه افكندند و سر چاه را با سنگ پوشاندند. 54 آب از سرم گذشت و فكر كردم مرگم حتمی است. 55 اما ای خداوند، وقتی از عمق چاه نام تو را خواندم 56 صدايم را شنيدی و به ناله‌هايم توجه كردی. 57 آری، هنگامی كه تو را خواندم به كمكم آمدی و گفتی: «نترس!» 58 ای خداوند، تو به دادم رسيدی و جانم را از مرگ رهايی بخشيدی. 59 ای خداوند، تو ظلمی را كه به من كرده‌اند ديده‌ای، پس داوری كن و داد مرا بستان. 60 ديده‌ای كه چگونه ايشان دشمن من شده و توطئه‌ها بر ضد من چيده‌اند. 61 ای خداوند، تو شنيده‌ای كه چگونه به من اهانت كرده و عليه من نقشه كشيده‌اند. 62 تو از تمام آنچه كه مخالفانم هر روز در باره من می‌گويند و نقشه‌هايی كه می‌كشند باخبری. 63 ببين چگونه می‌خندند و شب و روز مرا مسخره می‌كنند. 64 ای خداوند، ايشان را به سزای اعمالشان برسان. 65 ايشان را لعنت كن تا غم و تاريكی وجودشان را فراگيرد. 66 با خشم و غضب آنها را تعقيب كن و از روی زمين محو و نابود گردان.