Bible

1 خداوند به من فرمود كه «لوحی بزرگ بگيرم و با خط درشت روی آن بنويسم: مهير شلال حاش بز (يعنی «دشمنانت بزودی نابود خواهند شد.») 2 من از اوريای كاهن و زكريا (پسر يبركيا) كه مردانی امين هستند خواستم هنگام نوشتن حاضر باشند و شهادت دهند كه من آن را نوشته‌ام. 3 پس از چندی، همسرم حامله شد و هنگامی كه پسرمان بدنيا آمد خداوند فرمود: «نام او را مهير شلال حاش بز بگذار. 4 پيش از آنكه اين پسر بتواند «بابا» و «ماما» بگويد، پادشاه آشور به دمشق و سامره يورش خواهد برد و اموال آنها را غارت خواهد كرد.» 5 پس از آن، باز خداوند به من فرمود: 6 «حال كه مردم يهودا آبهای ملايم نهر شيلوه را خوار می‌شمارند و دلشان با رصين پادشاه و فقح پادشاه خوش است، 7 من پادشاه آشور را با تمام سپاه نيرومندش به اينجا خواهم آورد. آنها مانند رود فرات كه طغيان می‌كند و كناره‌هايش را پر از آب می‌سازد، بر يهودا هجوم خواهند آورد و سراسر خاک آن را خواهند پوشاند.» 8 9 ای سوريه و اسرائيل، هر كاری از دستتان بر می‌آيد بكنيد، ولی بدانيد كه موفق نخواهيد شد و شكست خواهيد خورد. ای همۀ دشمنان گوش دهيد: برای جنگ آماده شويد، ولی بدانيد كه پيروز نخواهيد شد. 10 با هم مشورت كنيد و نقشۀ حمله را بكشيد، اما بدانيد كه نقشۀ شما عملی نخواهد شد، زيرا خدا با ما است! 11 خداوند به تأكيد به من امر كرد كه راه مردم يهودا را در پيش نگيرم، و فرمود: 12 «اين قوم از سوريه و اسرائيل می‌ترسند و شما را خائن می‌دانند، اما شما از ايشان بيم نداشته باشيد. 13 بدانيد كه من خداوند قادر متعال، مقدس هستم و تنها از من بايد بترسيد. 14 من پناهگاه هستم، اما نه برای يهودا و اسرائيل. برای آنان من سنگی لغزش دهنده و دامی پنهان خواهم بود. 15 بسياری از آنان لغزيده، خواهند افتاد و خرد خواهند شد و بسياری ديگر در دام افتاده، گرفتار خواهند گرديد.» 16 ای شاگردان من، شما بايد كلام و دستوراتی را كه خدا به من داده است مهر و موم كرده، حفظ كنيد. 17 من منتظرم تا خداوند ما را ياری كند، هر چند اكنون خود را از قوم خويش پنهان كرده است. تنها اميد من اوست. 18 من و فرزندانی كه خداوند به من داده است، ازطرف خداوند قادرمتعال كه در اورشليم ساكن است برای اسرائيل علامت و نشانه هستيم.» 19 وقتی مردم به شما می‌گويند كه با فالگيران و جادوگرانی كه زير لب ورد می‌خوانند مشورت كنيد، شما در جواب بگوييد: «آيا از مردگان دربارۀ زندگان مشورت بخواهيم؟ چرا از خدای خود مشورت نخواهيم؟» 20 مردم موافق كلام و دستورات خدا سخن نمی‌گويند و كلامشان عاری از نور حقيقت است. 21 ايشان در تنگی و گرسنگی قرار خواهند گرفت و آواره خواهند شد. از شدت گرسنگی و پريشانی پادشاه و خدای خود را نفرين خواهند كرد. به آسمان خواهند نگريست 22 و به زمين نگاه خواهند كرد، ولی چيزی جز تنگی و پريشانی و تاريكی نخواهند ديد، و بسوی تاريكی محض رانده خواهند شد.