Bible

1 وای بر شما ای رهبران و بزرگان قوم اسرائيل كه در اورشليم و سامره وقت خود را به خوشگذرانی و عياشی می‌گذرانيد. ای شما كه احساس امنيت می‌كنيد، 2 به كلنه برويد و ببينيد چه بر سر آن شهر آمده است. به حمات بزرگ برويد و از آنجا به جَت در سرزمين فلسطين. آنها از مملكت شما بهتر و بزرگتر بودند، ولی ببينيد چه بر سر آنها آمده است! 3 شما فكر مجازاتی را كه در انتظارتان است از خود دور می‌كنيد، اما با اعمال خود روز داوری را نزديک می‌سازيد. 4 بر تختهای عاج دراز می‌كشيد، اطرافتان را از وسايل خوشگذرانی پر می‌كنيد و گوشت لذيذترين بره‌ها و مرغوبترين گوساله‌ها را می‌خوريد. 5 مانند داود سرود می‌سازيد و همراه با نوای بربط می‌خوانيد. 6 كاسه‌كاسه شراب می‌نوشيد و با عطرهای خوشبو، خود را معطر می‌سازيد و به فكر برادران محتاج خود نيستيد. 7 بنابراين، شما جزو اولين كسانی خواهيد بود كه به اسارت برده می‌شوند. دوران عياشی شما به پايان خواهد رسيد. 8 خداوند، خدای قادر متعال به ذات خود قسم خورده و فرموده است: «من از تكبر اسرائيل نفرت دارم و از كاخهای مجللش بيزارم، پس پايتخت آن را با هرچه در آن است به دشمنانش واگذار خواهم كرد.» 9 اگر ده نفر در يک خانه پنهان شده باشند، آنها هم نابود خواهند شد. 10 وقتی خويشاوند شخص مرده‌ای برای دفن جسد او بيايد، از تنها كسی كه در خانه زنده مانده است خواهد پرسيد: «آيا كس ديگری باقيمانده است؟» او جواب خواهد داد: «نه.» بعد آن خويشاوند خواهد گفت: «ساكت باش و نام خداوند را بر زبان نياور.» 11 خداوند دستور داده است كه خانه‌های بزرگ و كوچک با خاک يكسان شوند. 12 آيا ممكن است اسب روی صخره بدود؟ و يا گاو دريا را شخم بزند؟ تصور چنين عملی احمقانه است، ولی كاری كه شما می‌كنيد احمقانه‌تر از آن است! شما حق را به باطل تبديل می‌كنيد و انصاف را به كام مردم تلخ می‌نماييد. 13 به قدرت خود فخر می‌كنيد، ولی فخر شما پوچ و بی‌اساس است. 14 خداوند، خدای قادر متعال می‌فرمايد: «ای اسرائيل، قومی را بضد تو می‌فرستم تا از مرز شمالی تا انتهای مرز جنوبی يعنی از حمات تا نهر عربه، تو را به تنگ آورد.»