Bible

1 ای اسرائيل، به مرثيه‌ای كه برای تو می‌خوانم گوش بده: 2 اسرائيل زيبا از پای افتاده است و نمی‌تواند برخيزد. كسی نيست او را برخيزاند. او را به حال خود گذاشته‌اند تا بميرد. 3 خداوند می‌فرمايد: «از يک شهر اسرائيل هزار نفر به جنگ می‌روند و فقط صد نفر زنده باز می‌گردند؛ از شهر ديگر صد نفر می‌روند و فقط ده نفر زنده برمی‌گردند.» 4 خداوند به قوم اسرائيل می‌فرمايد: «مرا بطلبيد و زنده بمانيد. 5 در طلب بتهای بيت‌ئيل و جلجال و بئرشبع نباشيد؛ زيرا مردم جلجال به اسارت برده خواهند شد و مردم بيت‌ئيل نابود خواهند گرديد.» 6 خدا را بطلبيد و زنده بمانيد، در غيراينصورت او مثل آتش در سراسر اسرائيل افروخته می‌شود و آن را می‌سوزاند و هيچكدام از بتهای بيت‌ئيل نمی‌توانند آن را خاموش كنند. 7 ای مردم شرور، شما انصاف را به كام مردم تلخ كرده‌ايد و عدالت را پايمال نموده‌ايد. 8 در طلب كسی باشيد كه صورت فلكی ثريا و جبار را آفريد، او كه تاريكی شب را به صبح روشن، و روز را به شب تبديل می‌كند، او كه آب دريا را فرا می‌خواند و آن را بر زمين می‌باراند. بلی، در طلب خداوند باشيد. 9 او قلعه‌های مستحكم قدرتمندان را بر سر آنها خراب می‌كند. 10 شما از قضات درستكار نفرت داريد و از كسانی كه راست می‌گويند بيزاريد. 11 حق فقيران را پايمال می‌كنيد و گندمشان را به زور می‌گيريد. بنابراين، هرگز در خانه‌های زيبايی كه از سنگ می‌سازيد، ساكن نخواهيد شد و شراب تاكستانهای دلپسندی را كه غرس می‌كنيد، نخواهيد چشيد، 12 زيرا می‌دانم چه گناهان بزرگی مرتكب شده‌ايد و چه جنايات بی‌شماری از شما سر زده است. شما دشمن تمام خوبيها هستيد. رشوه می‌گيريد و در حق فقرا، عدالت را بجا نمی‌آوريد. 13 پس هر كه عاقل باشد سكوت خواهد كرد، زيرا زمان بدی خواهد بود. 14 نيكوكار باشيد و از بدی دوری كنيد تا زنده بمانيد. آنگاه چنانكه ادعا كرده‌ايد، خداوند، خدای قادر متعال مددكار شما خواهد بود. 15 از بدی نفرت كنيد و نيكی را دوست بداريد. دادگاه‌های خود را به جايگاه واقعی عدالت تبديل كنيد تا شايد خداوند، خدای قادر متعال به بازماندگان قوم خود رحم كند. 16 خداوند، خدای قادر متعال چنين می‌فرمايد: «در تمام كوچه‌های شهر ناله و شيون خواهد بود. حتی از كشاورزان نيز خواهند خواست تا همراه مرثيه‌خوانان نوحه‌گری نمايند. 17 در هر تاكستانی ماتم و زاری خواهد بود، زيرا من برای مجازاتتان از ميان شما عبور خواهم كرد.» 18 وای بر شما كه می‌گوييد: «ای كاش روز خداوند فرا می‌رسيد.» شما نمی‌دانيد چه می‌طلبيد، چون آن روز، روز روشنايی و كاميابی نخواهد بود، بلكه روز تاريكی و فنا! 19 در آن روز شما مثل شخصی خواهيد بود كه از شيری فرار كند و با خرسی روبرو شود؛ و يا مثل كسی كه به خانه‌اش وارد شده، دستش را به ديوار تكيه دهد و ماری او را بگزد. 20 آری، روز خداوند برای شما روزی تاريک و نااميد كننده خواهد بود و اثری از روشنايی در آن ديده نخواهد شد. 21 خداوند می‌فرمايد: «من از ظاهرسازی و رياكاری شما نفرت دارم كه با عيدها و مجالس مذهبی خود، وانمود می‌كنيد كه به من احترام می‌گذاريد. 22 من قربانی‌های سوختنی و شكرگزاری شما را نمی‌پذيرم و به قربانی‌های سلامتی شما توجه نمی‌كنم. 23 سرودهای حمد خود را از من دور كنيد، زيرا من به آنها گوش نمی‌دهم. 24 بجای آن بگذاريد عدالت مانند رودخانه و انصاف همچون نهر دايمی جاری شود! 25 «ای اسرائيل، مدت چهل سالی كه در بيابان بوديد، برای من قربانی و هديه می‌آورديد، 26 ولی علاقۀ واقعی شما به خدايانتان بود يعنی به سكوت، خدای پادشاه شما و به كيوان، خدای ستارگانتان و به تمامی تمثالهايی كه برای خود ساخته بوديد.» 27 خداوند، خدای قادر متعال می‌فرمايد: «بنابراين، من آنها را با شما به ديار دوردست واقع در شرق دمشق به اسارت می‌فرستم.»