Bible

1 مزمور. سرودی برای شَبّات. چه نیکوست خداوند را ستودن، و در وصف نام تو، ای متعال، سراییدن؛ 2 بامدادان محبت تو را اعلام کردن، و شامگاهان وفاداری تو را، 3 با نوای بربطِ ده‌تار و نغمۀ چنگ. 4 زیرا که تو ای خداوند، مرا به کارهایت شادمان ساخته‌ای؛ پس در وصف اعمال دستهای تو شادمانه می‌سرایم. 5 اعمال تو ای خداوند چه عظیم است، و اندیشه‌هایت چه ژرف! 6 مرد وحشی نمی‌داند و نادان این را درنمی‌یابد 7 که هرچند شریران چون علف برویند و بدکاران جملگی بشکفند، برای این است که تا به ابد هلاک گردند؛ 8 اما تو ای خداوند، تا به ابد متعال هستی! 9 زیرا که دشمنانت، ای خداوند، آری دشمنانت، به‌یقین نابود خواهند شد، و بدکاران جملگی پراکنده خواهند گشت. 10 اما تو شاخ مرا همچون شاخ گاو وحشی برافراشته‌ای، و روغن تازه بر من فرو ریخته‌ای. 11 دیدگانم شکست دشمنانم را دیده است، و گوشهایم خبر سقوط مخالفانِ شریرم را شنیده است. 12 پارسا چون درخت خرما خواهد شکفت، و همچون سرو آزاد لبنان نمو خواهد کرد؛ 13 آنان که در خانۀ خداوند غرس شده‌اند، در صحنهای خدای ما خواهند شکفت. 14 در پیری نیز میوه خواهند آورد و تر و تازه و سبز خواهند بود، 15 تا اعلام کنند که خداوند راست است؛ او صخرۀ من است و در او ذره‌ای بی‌انصافی نیست.