Psalms 140
1 برای سالار سرایندگان. مزمور داوود. خداوندا، مرا از مردمان شریر رهایی ده، و از مردان خشونتکار محافظت فرما؛
2 از آنان که در دلهای خود شرارت را تدبیر میکنند، و هر روز جنگی برمیافروزند.
3 زبان خود را چون مار تیز میکنند، و زهر افعی زیر لبهایشان است. سِلاه
4 خداوندا، مرا از دست شریران نگاه دار، و از مردان خشونتکار محافظت فرما، که برای لغزانیدن پاهایم تدبیر کردهاند.
5 متکبران برایم دامی نهفتهاند؛ بندهای تورشان را گستردهاند، و بر سر راهم تلهها گذاشتهاند. سِلاه
6 خداوندا، به تو میگویم که «تو خدای من هستی»؛ ای خداوند، به فریاد التماسم گوش فرا ده.
7 ای یهوه، خداوندگار من، که قوّتِ نجات من هستی، تو سر مرا در روز جنگ محفوظ داشتی.
8 خداوندا، آرزوهای شریران را برآورده مساز؛ مگذار در نقشههای شریرانۀ خود کامیاب شوند، مبادا سرافراز گردند. سِلاه
9 و اما سرهای آنان که مرا احاطهکردهاند، به خباثت لبهایشان پوشیده شود.
10 اخگرهای سوزان بر ایشان فرو افتد؛ در آتش افکنده شوند، و در گودالهای پر از لجن بیفتند، و هرگز برنخیزند!
11 مگذار مرد بدگو در زمین استوار گردد، باشد که بلا بهسرعت مرد خشونتکار را صید کند.
12 میدانم که خداوند ستمدیدگان را دادرسی خواهد کرد، و عدالت را برای نیازمندان به اجرا در خواهد آورد.
13 هر آینه پارسایان نام تو را خواهند ستود، و صالحان در حضور تو ساکن خواهند شد.