Bible

1 کنار نهرهای بابِل، آنجا نشستیم و‌گریستیم، چون صَهیون را به یاد آوردیم. 2 بر درختان بید که در میان آنند بربطهای خود را آویختیم، 3 زیرا اسیرکنندگانِ ما در آنجا از ما سرود خواستند، و عذاب‌کنندگانِ ما سرودهای شادمانی طلب کردند. گفتند: «یکی از سرودهای صَهیون را برای ما بسرایید!» 4 چگونه سرود خداوند را در زمین بیگانه بخوانیم؟ 5 ای اورشلیم، اگر تو را فراموش کنم، باشد که دست راستم هنرش را فراموش کند! 6 اگر تو را یاد نکنم، و اورشلیم را بر بزرگترین شادیِ خود ترجیح ندهم، باشد که زبانم به کامم بچسبد! 7 خداوندا، به یاد آر آنچه را که اَدومیان به روز سرنگونی اورشلیم کردند؛ چگونه فریاد برآوردند که: «ویرانش کنید! از بیخ و بن ویرانش کنید!» 8 ای دختر بابِل که محکوم به نابودی هستی، خوشا به حال آن که تو را جزا دهد، به عوض آنچه بر ما روا داشتی! 9 خوشا به حال آن که کودکان تو را برگیرد و آنها را به صخره‌ها بزند!