Bible

Transform

Your Worship Experience with Great Ease

Try RisenMedia.io Today!

Click Here

Psalms 102

:
Farsi - NMV
1 دعای شخص ستمدیده، آنگاه که در عجز و ناتوانی، نالۀ خود را به حضور خداوند می‌ریزد. خداوندا دعایم را بشنو! بگذار فریاد کمکم به تو برسد!
2 در روز تنگی‌ام، روی خویش از من پنهان مکن! گوش خود به من فرا دار، و در روزی که بخوانم، به‌زودی اجابتم فرما!
3 زیرا روزهایم چون دود سپری می‌شود، و استخوانهایم همچون اخگرهای فروزان می‌سوزد.
4 دلم همچون علف بریده شده و خشک گردیده است؛ خوردن نان خود را از یاد می‌برم!
5 به سبب نالۀ بلندم از من جز پوست و استخوان نمانده است!
6 همچون جغد صحرا گشته‌ام؛ مانند بومِ ویرانه‌ها گردیده‌ام!
7 در بستر خود بیدار می‌مانم؛ چون گنجشکِ تنها بر لبِ بامَم!
8 همۀ روز، دشمنانم بر من طعنه می‌زنند؛ ریشخندکنندگانم مرا لعن می‌کنند!
9 زیرا خاکستر را چون نان می‌خورم و آنچه را که می‌نوشم با اشکها درمی‌آمیزم،
10 به سبب خشم و غضب تو، زیرا مرا بلند کردی و سپس به زیر افکندی!
11 روزهایم همچون سایۀ شامگاهی گشته، و من چون علف می‌خشکم!
12 اما تو، خداوندا، تا ابد بر تخت نشسته‌ای، و ذکر تو تا جمیع نسلهاست.
13 تو بر خواهی خاست و بر صَهیون شفقت خواهی کرد، زیرا وقت آن است که بر او نظر لطف افکنی! آری، زمان معین فرا رسیده است!
14 زیرا که خادمانت سنگهایش را عزیز می‌دارند، و بر خاک آن شفقت می‌نمایند.
15 قومها از نام خداوند خواهند ترسید، و همۀ پادشاهان زمین از جلال تو.
16 زیرا خداوند صَهیون را بنا خواهد کرد و در جلال خویش نمایان خواهد شد.
17 او به دعای بیچارگان التفات خواهد کرد، و استدعای ایشان را خوار نخواهد شمرد.
18 باشد که این برای نسل آینده نوشته شود، تا قومی که آفریده خواهند شد خداوند را ستایش کرده، گویند:
19 «او از عرش مقدس خود فرو نگریست؛ خداوند از آسمان بر زمین نظر افکند،
20 تا نالۀ اسیران را بشنود و محکومین به مرگ را آزاد سازد.»
21 تا نام خداوند را در صَهیون بر زبان رانند و ستایش او را در اورشلیم،
22 آن هنگام که ملتها گرد هم آیند و ممالک نیز، تا خداوند را بپرستند.
23 در میانۀ راه قوّتِ مرا خم کرده، و روزهای مرا کوتاه کرده است.
24 پس گفتم: «ای خدای من، مرا در نیمۀ عمرم برمگیر، ای که سالهای تو تا جمیع نسلهاست!
25 تو از قدیم بنیان زمین را نهادی، و آسمانها صنعت دستان توست!
26 آنها از میان می‌روند، اما تو بر جا می‌مانی! آنها همه چون جامهْ مندرس خواهند شد! مانند لباس جایگزینشان خواهی کرد، و از میان خواهند رفت!
27 اما تو همان هستی، و سالهای تو را پایانی نیست!
28 فرزندانِ خدمتگزارانت قرار خواهند یافت، و نسل ایشان در حضور تو استوارخواهند شد.»